Να τολμάς ξανά σαν να μην πληγώθηκες ποτέ

Έπεσες απ’ τα σύννεφα; Ακούς τα βράδια λαϊκά άσματα μετά το γυρνάς σε ποιότητα και κουλτούρα μέχρι να βρεις το στίχο που σε εκφράζει κι έπειτα να το ποστάρεις στο facebook; Άρχισες να πίνεις μέχρι και μεσοβδόμαδα; Απ’ τη μία καλά κάνεις και πίνεις, απ’ την άλλη καλό θα είναι έχεις και την κατάλληλη παρέα. Δεν εννοώ φίλους και γνωστούς που σου συμπαραστέκονται και «κλαίτε όλοι μαζί τον μακαρίτη». Θα μου πεις, είναι ακόμα νωρίς.

Ξέρω τι σκέφτεσαι. Όταν βιώνεις την απόρριψη στον έρωτα θεωρείς πως τίποτα και ποτέ δε θα ‘ναι το ίδιο. Δεν ξέρεις αν θα καταφέρεις να μαζέψεις τα κομμάτια σου κι αν θα νιώσεις έτοιμος να κάνεις το επόμενο βήμα. Νιώθεις πως δε θα μπορέσεις να βρεις αυτό που επιθυμείς, μια αγκαλιά να κουμπώσεις, έναν άνθρωπο να σε καταλαβαίνει ώστε να μοιραστείς μαζί του στιγμές.

Ναι, στιγμές χωρίς τον ακριβή προσδιορισμό του χρόνου. Να συζητάτε για το μέλλον αόριστα, το κοντινό μέλλον, εκείνο που δεν ανήκει στους αριθμούς του ημερολογίου. Το «για πάντα» δε θα χρειαστεί να το αναφέρετε, άλλωστε πιστεύεις πως δεν υφίσταται. Ίσως μόνο σε εξαιρετικά ειδικές περιπτώσεις. Την εξαίρεση στον κανόνα που λένε. Αυτό που θα θέλαμε όλοι μας. Αυτό που θα ‘θελες κι εσύ. Θα το δεις, όταν θα ξεκαθαρίσουν τα πράγματα μέσα σου. Θα το νιώσεις.

Προς το παρόν σε νικά η άρνηση. Νομίζεις πως ποτέ δε θα μπορέσεις να αγαπήσεις και να αγαπηθείς. Κλείνεσαι στον εαυτό σου, μαυρίζεις, πονάς, κλαις, θυμάσαι, αναρωτιέσαι. Στην ουσία θρηνείς ένα άδοξο τέλος. Σε κατακλύζουν τα «γιατί», λες «είναι άδικο», ρίχνεις τα λάθη σε σένα.

Άραγε, τι θαρρείς πως θα καταφέρεις έτσι; Κάνοντας συνεχώς παρέα με την άρνηση, υψώνεις ένα τείχος σε μια ενδεχόμενη νέα σχέση, σε ένα καινούριο φλερτ. Φρενάρεις απότομα για να μη σε χτυπήσει ο έρωτας κι έπειτα στρίβεις, φεύγεις, χάνεσαι. Δε δίνεις ευκαιρίες, απλά περιμένεις να περάσει. Δίνεις χρόνο σε ένα περασμένο τέλος και δεν προχωράς στη γραμμή της νέας έναρξης, στην αφετηρία της αρχής σου.

Αντί να περιμένεις, σκέψου πόσο ωραίο είναι να ξανά τολμήσεις μετά από μια απόρριψη με το ίδιο θράσος. Να γίνεις όπως ήσουν πριν πέσεις, πριν φας τα μούτρα σου. Να βρεις το θάρρος και το θράσος να ξανά γνωρίσεις ένα νέο άτομο. Να ενθουσιαστείς, να βγεις ραντεβού, να γελάσεις, να διασκεδάσεις. Δεν είναι ούτε δύσκολο μα ούτε και ακατόρθωτο.

Το να βρεις τη δύναμη να ερωτευτείς ξανά, να πεις το «ναι» σε μια νέα περιπέτεια, να αγαπήσεις παλι είναι στο χέρι σου. Πέτα από πάνω σου τη μαυρίλα και τη θλίψη και βγες απ’ το καβούκι σου. Πού πήγε η θετική σου ενέργεια; Πού πήγε το χαμόγελό σου; Το πραγματικό, το αληθινό, όχι αυτό που δανείζεσαι για τις φωτογραφίες που ανεβάζεις στα social media.

Βέβαια, δεν είναι ανάγκη να φτάσουμε και στο άλλο άκρο, «ό,τι κάτσει, όπως κι όπου κάτσει». Είπαμε θράσος και τόλμη, αλλά με μέτρο. Άλλωστε δεν είσαι ή το ύψους ή του βάθους. Ψάχνεις την ουσία, δεν αρκείσαι στην επιφάνεια. Έτσι δεν είναι;

Μήπως έμεινες στάσιμος περισσότερο από όσο άξιζε; Ο έρωτας βρίσκεται εκεί έξω, έχε τα μάτια σου ανοιχτά. Πολλά μπορούν να συμβούν μέσα από μια ματιά.