Ο αιώνιος φοιτητής φίλος μας πήρε την απόφαση να τελειώσει τη σχολή του μιας και έκλεισε δεκαετία φέτος.
Την είχε αφήσει για μερικά χρόνια, και το μόνο που δήλωνε τη φοιτητική του ιδιότητα ήταν μερικά ανέγγιχτα βιβλία Μηχανικής που κοσμούσαν τη βιβλιοθήκη του. Βλέπεις, είναι στο Πολυτεχνείο το καμάρι μας. Εκεί που κάναμε σχέδια για την αποφοίτησή του, να πάμε με πανό έξω από τη σχολή του και να του κάνουμε ένα μεγάλο πάρτι, μας ανακοίνωσε πως είχε γίνει μια στραβή στο τελευταίο μάθημα που χρωστούσε.
Ήρθε με κατεβασμένο το κεφάλι και είπε «με έκοψε ο μαλάκας ο τάδε». Καθίσαμε ψύχραιμα όλη η παρέα και αφού τον ακούσαμε να κατηγορεί όλο το σύμπαν για την αποτυχία του στο συγκεκριμένο μάθημα που αναβάλλει την αποφοίτησή του, περίμενε από εμάς να τον καθησυχάσουμε και να του χαϊδέψουμε τα αυτιά, όπως κάναμε συνήθως στο παρελθόν.
Πες το έφτασε ο κόμπος στο χτένι, πες το ότι κοντεύουμε τα τριάντα, αρχίσαμε να του κάνουμε ομαδική επίθεση τονίζοντάς του ότι έπρεπε επιτέλους να πάρει κάποια πράγματα στα σοβαρά. Αφού μας γκρίνιαξε και μας είπε ότι δεν τον στηρίζουμε ψυχολογικά, στο τέλος, μετά από μια σειρά διαφωνιών, κατάλαβε ότι αυτός δεν πέρασε το μάθημα και όχι ότι τον έκοψε ο καθηγητής.
Η αναφορά της παραπάνω ιστορίας είναι ένα μικρό καθημερινό παράδειγμα μεταξύ φίλων και το πως αντιμετωπίζουμε τα ελαττώματά τους, τις επιπολαιότητες που κάνουν, τα λάθη και τα στραβά του καθενός. Τους λέμε πάντα την αλήθεια ή με τη συμπεριφορά μας τους καθησυχάζουμε χαϊδεύοντάς τους τα αυτιά;
Σαφώς, τους φίλους μας τους υποστηρίζουμε, αλλά αν χρειαστεί να παραποιήσουμε την πραγματικότητα για να τους κάνουμε να αισθανθούν καλύτερα, τότε τα πράγματα είναι προβληματικά. Επειδή κάποιος είναι φίλος σου, δε χρειάζεται να βγάλουμε σκάρτους όλους τους υπόλοιπους.
Επίσης κάποια στιγμή θα ‘θελα να σταματήσει και το αστείο με τις φιλενάδες του facebook. Ανεβάζει η κάθε Μαρίκα καθημερινά διάφορες φωτογραφίες του εαυτού της, που παρόλο που έχουν πειραχτεί με χίλια φίλτρα, δεν την κολακεύουν ιδιαίτερα, αλλά όλα και όλα, οι φίλες της θα κάνουν κολακευτικά σχόλια του στιλ: «Υπέροχη! Εκθαμβωτική! Θεά!» Όλους μας αρέσουν –και ίσως να επιδιώκουμε– τα κολακευτικά σχόλια ακόμα και μέσα από μια φωτογραφία, αλλά όλο αυτό έχει ποιοτικές και ποσοτικές βαθμίδες. Να είναι μια φωτογραφία καλοτραβηγμένη που τονίζει τα ωραία χαρακτηριστικά να το καταλάβω. 1000 like και από μένα κοπελιά. Αλλά μια κακοτραβηγμένη και θολή φωτογραφία από ένα κινητό των 50 ευρώ δε νομίζω ότι αξίζει τόσο διθυραμβικά σχόλια. Δηλαδή αν είχαν κάποια φίλη μοντέλο τι θα κάνανε;
Το θέμα δεν είναι να μην κολακεύσεις τον φίλο/η σου, αλλά να το κάνεις όταν πιστεύεις ότι το αξίζει. Θα υπάρχουν και φορές που η αλήθεια δεν θα είναι τόσο κολακευτική. Όλοι έχουμε ελαττώματα και όσο και να μας αγαπάνε οι φίλοι μας δεν παύουν να είναι ελαττώματα που καλό θα ήταν να περιοριστούν.
Εγώ ας πούμε είμαι λίγο fashion victim, αλλά δε θα πάω να αγοράσω ένα crop t-shirt (κοντό μπλουζάκι πάνω από τον αφαλό). Αν μου βάλεις μεζούρα και με μετρήσεις, δεν έχω αναλογίες 90-60-90 και τα παχάκια μου τα έχω, κοιλιακούς δεν έχω, όψη φλοιού πορτοκαλιού όλο και κάπου έχω. Αν σκάσω μύτη ένα ωραίο ηλιόλουστο απόγευμα καμαρωτή καμαρωτή φορώντας το crop t-shirt που προανέφερα τι περιμένω να μου πει η φίλη μου; Την κολακεία για να νιώσω όμορφα; Πολύ ωραίο κομμάτι! Σου πάει! Ή την αλήθεια; Πάμε σπίτι να αλλάξεις; Πιστεύω πως το μακρύ φόρεμα σου πηγαίνει περισσότερο.
Το πρόβλημα είναι ότι κάποιοι έχουνε μάθει από τους γονείς τους να μην ακούνε αρνητικά σχόλια σε τίποτα. Πάντα παίρναν το «μπράβο» ακόμα και όταν δεν το άξιζαν. Τα παιδιά αυτά μεγάλωσαν και δυστυχώς έχουν επιλέξει για φίλους άτομα από τα οποία ο μοναδικός στόχος είναι να τρέφουν το «εγώ» τους. Μόλις κάποιος τους πει κάτι αρνητικό, γι΄αυτούς αμέσως τον ξεκόβουν λέγοντας ότι δεν είναι φίλος.
Οι φίλοι είναι οι άνθρωποι που έχουμε επιλέξει και μας έχουν επιλέξει για συντροφιά στη ζωή. Είναι οι άνθρωποι που τους αποδεχόμαστε και μας αποδέχονται όπως είμαστε. Που θα τονίσουν τα ελαττώματά σου προκειμένου να τα διορθώσεις. Που στη δύσκολη στιγμή θα είναι σε θέση να σου πουν την αλήθεια που εσύ δε θα είσαι σε θέση να δεις και να καταλάβεις.
Είναι αυτοί που θα σε προσγειώσουν προκειμένου να καταφέρεις να ξαναπετάξεις. Αν θεωρείς ότι οι φίλοι είναι μόνο για να σε κάνουν να αισθάνεσαι τέλειος, τότε ίσως δε τους χρειάζεσαι. Μπορείς ωραιότατα να κάθεσαι μόνος σου μπροστά στο καθρέφτη και να τα λες με το εγώ σου.
Θεωρώντας πως κανείς όχι απλά δεν είναι, αλλά ούτε καν αγγίζει το τέλειο, καλό θα είναι να αρχίσουμε να δεχόμαστε την καλοπροαίρετη κριτική για τη βελτίωση μας.
Συντάκτης: Αγγελική Κατσουλίδη
