Ο Φρέντι Κρούγκερ, η Ταμάρα, ο σχιζοφρενής δολοφόνος με το πριόνι, το κοριτσάκι από τον Eξορκιστή και οι υπόλοιποι τρομακτικοί χαρακτήρες που γνωρίσαμε μέσα από τα θρίλερ στα νεανικά μας χρόνια συνεχίζουν να μας στοιχειώνουν ή έχουμε πάθει ανοσία από τις τόσες ταινίες τρόμου που έχουμε δει;
Τι μας κάνει να τους θυμόμαστε τα βράδια όταν ακούμε κάποιον «περίεργο» ήχο μέσα στα μαύρα σκοτάδια και από την τρομάρα μας κάνουμε το σπίτι Las Vegas ανάβοντας από το φως της εισόδου μέχρι και το φωτάκι του απορροφητήρα κοιτάζοντας κάτω από κρεβάτια και μέσα σε ντουλάπες;
Το αστείο είναι ότι ξέρεις πως τίποτα το «περίεργο» δε συμβαίνει μέσα στο ίδιο σου το σπίτι, αλλά στο μυαλό σου παίζει ήδη το trailer μιας ταινίας τρόμου με πρωταγωνιστή εσένα ως το θύμα της υπόθεσης. Μετά από λίγο όταν συνειδητοποιείς ότι είναι όλα φυσιολογικά και τα μαχαίρια στις θέσεις τους, πέφτεις να κοιμηθείς, γελάς και σκέφτεσαι ότι επηρεάστηκες από τα χαζοθρίλερ που έχεις δει.
Αναρωτήθηκες ποτέ γιατί βλέπεις θρίλερ; Σε βοηθάνε να ξεπεράσεις τις φοβίες σου ή σου προκαλούν περισσότερες;
Όσοι είναι φαν των θρίλερ σίγουρα έχουν σπαταλήσει αρκετό χρόνο βλέποντας και μούφα ταινίες τρόμου τρώγοντας το ξενέρωμα της πατάτας, μιας και μόλις ένα στα πέντε θρίλερ βλέπονται τα τελευταία χρόνια. Δυστυχώς αυτή είναι η πικρή αλήθεια, ή το σενάριο θυμίζει παλαιότερη παραγωγή ή είναι κάποιο remake περασμένης επιτυχίας.
Ωστόσο οι ταινίες τρόμου δεν αρέσουν σε όλους γιατί ο καθένας έχει διαφορετική συναισθηματική αντίληψη των πραγμάτων. Για παράδειγμα, μια παρέα μαζεύεται να δει ένα θρίλερ. Το σκηνικό γνωστό, άραγμα στους καναπέδες, αναψυκτικά, μπύρες, ποπ-κορν και άλλα φαγώσιμα στο τραπεζάκι του σαλονιού. Ενώ παρακολουθούν την ταινία βιώνοντας τον φόβο και τον τρόμο εκ του ασφαλούς πάντα, γνωρίζοντας ότι δεν κινδυνεύουν οι ίδιοι, άλλη ταύτιση έχει ο καθένας με τους πρωταγωνιστές και άλλη αντίληψη στην πλοκή της ταινίας. Κάποιος θα πει: «τι βλακεία είναι αυτή;» και κάποιος άλλος θα εντυπωσιαστεί. Ο ένας θα γελάει με τους φόνους, τα αίματα και ο άλλος θα κλείνει τα μάτια στις σκηνές βίας και θα ανατριχιάζει φοβούμενος για μερικά κλάσματα του δευτερολέπτου πως θα πονέσει και ο ίδιος.
Η επιλογή μιας ταινίας τρόμου μήπως έχει ηλικία; Μεγαλώνοντας ο κόσμος προτιμά να βλέπει άλλου είδους ταινίες γα να χαλαρώνει; Όπως αλλάζει και ο τρόπος διασκέδασης των δεκαετιών που άλλα κάνεις στα 20 και άλλα στα 30. Λοιπόν, είναι γνωστό πως οι συγκεκριμένες ταινίες έχουν μεγαλύτερη απήχηση στο νεανικό κοινό γιατί έχουν έντονα συναισθήματα τρόμου, περιπέτειας, δράσης και όταν θέλεις να ανέβει η αδρεναλίνη σου, ένα υποκειμενικά καλό θρίλερ μπορεί να σου προσφέρει όλα τα παραπάνω.
Τα είδη είναι πολλά και διάφορα. Από όλα έχουν γυρίσει οι εταιρίες παραγωγής για να έχουμε να επιλέγουμε ανάλογα με την όρεξή μας. Ό,τι θες μπορείς να το δεις, από βαμπίρ, φαντάσματα, δολοφόνους, εξωγήινους, τέρατα μέχρι ό,τι άλλο σε τρομάζει. Έχεις φοβία με τους κλόουν από μικρό παιδί και θες να το ξεπεράσεις; Ψάξε στη φιλμογραφία του Στίβεν Κίνγκ, όλο και κάτι ενδιαφέρον θα βρεις.
Όταν όμως ακούς να ξεστομίζονται φράσεις όπως: «Τελευταία φορά που είδα καλό θρίλερ ήταν…» Απλά κλείσε το στόμα στον ξερόλα. Δε μας νοιάζει κύριε σινεφίλ. Είναι τόσο σχετικό όλο αυτό που πας να αναλύσεις. Μάτια έχουμε και μπορούμε να διαβάζουμε το στόρι πίσω από το dvd πριν το νοικιάσουμε. Δόξα την τεχνολογία, έχουμε πρόσβαση στο διαδίκτυο ώστε να κάνουμε μια έρευνα στο imdb πριν δούμε κάτι. Άλλα κριτήρια έχω εγώ, άλλα εσύ. Πώς ξέρω ότι είσαι νορμάλ για να εμπιστευτώ αυτό που θα μου προτείνεις; Κι αν εσύ είσαι serial killer και ψάχνεις το επόμενό σου θύμα; Αν είσαι πληρωμένος δολοφόνος; Ψυχοπαθής;
Ας επανέλθουμε στην πραγματικότητα. Θα το πάρουμε ρεαλιστικά. Οι ταινίες τρόμου, τα αστυνομικά, ψυχολογικά, επιστημονικής φαντασίας θρίλερ που βλέπεις, γνωρίζεις πολύ καλά ότι είναι εξωπραγματικά ως και χαζά καμιά φορά και ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση να συμβούν στην καθημερινότητά σου. Οπότε γιατί να τα σκέφτεσαι και να ταράζεσαι; Ένα είδος ψυχαγωγίας είναι, μια ταινία με ηθοποιούς, σκηνοθέτες και κομπάρσους. Δεν είσαι μικρό παιδί να πιστεύεις σε εικασίες και θεωρίες συνομωσιολογίας για αστικούς μύθους.
Συνεπώς, ο καθένας διασκεδάζει διαφορετικά, με τρόπο που αρμόζει στην προσωπικότητα και τα βιώματά του. Κι αν δε σας αρέσουν τα θρίλερ γούστο σας και καπέλο σας, αλλά αφήστε τους υπόλοιπους να τα απολαύσουν!
Επιμέλεια Κειμένου Αγγελικής Κατσουλίδη: Σοφία Καλπαζίδου
Συντάκτης: Αγγελική Κατσουλίδη
