Βαρεθήκαμε να ακούμε «άντε και στα δικά σας»

Έχεις σχέση; Είστε πάνω από έναν ολόκληρο χρόνο μαζί; Μήπως συγκατοικείτε; Βρε, μήπως χώρισες, μήπως είσαι μόνος κι έρημος σαν την καλαμιά στον κάμπο ενώ τα αδέρφια σου, τα ξαδέρφια σου κι οι περισσότεροι φίλοι σου παντρεύτηκαν; Λυπάμαι, αλλά την πάτησες. Όπου κι αν βρεθείς, όπου κι αν σταθείς, καραδοκούν οι: «άντε και στα δικά σας». Είσαι σε θέση να τους αντιμετωπίσεις;

Οι συγκεκριμένοι είναι μια κατηγορία από μόνοι τους, αιώνες τώρα και δυστυχώς δεν αλλάζουν. Η εξέλιξη δεν τους πτοεί και συνεχίζουν να έχουν πεπαλαιωμένες αντιλήψεις. Ίσως μερικές απ’ τις αγαπημένες τους ταινίες να είναι «Η θεία απ’ το Σικάγο» και «Η προξενήτρα». Πιστεύουν πως ο μοναδικός σκοπός του ανθρώπου είναι ο γάμος και τα παιδιά, όλα τα άλλα έρχονται σε δεύτερη μοίρα.

Λέτε να είναι στο DNA τους ή έμαθαν να ζουν με αυτές τις απόψεις και θεωρούν χρέος τους να τις περάσουν και σε σένα. Ποιος ξέρει και τι σημασία έχει; Το θέμα είναι να μην επηρεάσουν τα θέλω σου και τις επιλογές σου. Όταν περάσεις το κατώφλι των 25 κι οδεύεις προς τα πρώτα –άντα, κάπου εκεί ξεκινάνε όλα. Έχεις ή δεν έχεις ταίρι, ο κοντινός σου κύκλος από γονείς, γιαγιάδες, φίλους, φίλες μέχρι και μακρινούς και συγγενείς «ανησυχεί» για το μέλλον σου. Φοβούνται μη μείνεις στο ράφι. Μη σε φάει η μοναξιά και μαραζώσεις, μη «σιτέψεις» και δε σε θέλει κανείς κι άλλες τέτοιες οπισθοδρομικές απόψεις.

Δυστυχώς οι φοβίες τους βγαίνουν στην επιφάνεια κάθε φορά που τους συναντάς και ανταλλάσσεις δυο-τρεις κουβέντες μαζί τους. Ειδικά σε μαζώξεις όπως οικογενειακά τραπέζια ή γάμους, αρραβώνες, βαφτίσια που μαζεύεται όλο το συγγενολόι. Μετά το «Τι κάνεις; Βρήκες καμιά καλή δουλειά;» έρχεται και το «Από σένα; Πότε θα φάμε κουφέτα;». Σε μερικές περιπτώσεις αναλαμβάνουν μέχρι και το ρόλο της προξενήτρας για να σε αποκαταστήσουν και σου γίνονται στενός κορσές.

Βέβαια, αν έχεις πατήσει για τα καλά τα τριάντα και είσαι μονάχους-μονάχους ή δε θες να επισημοποιήσεις τη σχέση σου (μια χαρά περνάτε με τον έρωτά σου, ποιος τρέχει τώρα σε εκκλησίες και δημαρχία), θα ‘χεις φάει με το κουτάλι παρόμοιες συζητήσεις για το μέλλον σου, για το καλό σου όπως ισχυρίζονται.

Τους τρώει το άγχος μη μείνεις άτεκνος. Αφού τα παιδιά είναι ευτυχία, άσχετα αν εσένα ο μισθός σου φτάνει ίσα-ίσα για τα βασικά και τελειώνει πριν το τέλος του εκάστοτε μήνα. Να στερηθείς σου λένε και να αποκτήσεις παιδιά. Με τα άκυρα παραδείγματα να πληθαίνουν με το πέρασμα των χρόνων, πάντα υπάρχει ένας τάδε και μια τάδε που έκαναν οικογένεια ενώ εσύ, τίποτα ακόμη.

Αισθάνεσαι άβολα κάθε φορά που πρέπει να δώσεις απαντήσεις στα ερωτήματά τους; Νιώθεις σαν να απολογείσαι; Δε θα ‘πρεπε. Αλήθεια, δεν είσαι υποχρεωμένος να δίνεις εξηγήσεις σε κανέναν και για τίποτα, παρά μόνο στον εαυτό σου. Εκείνοι θα ‘πρεπε να ντρέπονται που γίνονται αδιάκριτοι και προσπαθούν να ανακατευτούν στην προσωπική σου ζωή.

Με το να χαμογελάς ευγενικά και να δείχνεις πως συμφωνείς με τα λεγόμενά τους (άσχετα αν διαφωνείς) κάθε φορά που πέφτει στο τραπέζι η συζήτηση του γάμου, της οικογένειας και των παιδιών, δε βγάζει πουθενά. Ούτε οι τσακωμοί κι οι παρεξηγήσεις ωφελούν. Η αδιαφορία είναι η μόνη λύση. Μόνο έτσι θα βαρεθούν και θα σταματήσουν να ασχολούνται μαζί σου. Αν σ’ αγαπάνε και σε νοιάζονται, θα σεβαστούν τις επιλογές σου και θα χαρούν με τις χαρές σου, όποιες κι αν είναι αυτές.

Άντε, και στα δικά σας!