Τι είναι άραγε οι γιορτές για τους περισσότερους ανθρώπους; Τι μνήμες σας έχουν χαραχθεί με το πέρασμα των χρόνων και ποιες οι προσδοκίες σας για φέτος;
Θα έλεγα πως το ιδανικό κλίμα Χριστουγέννων είναι το καθιερωμένο εορταστικό τραπέζι που εκτός από φαγητά και γλυκά περιέχει αγάπη, χαμόγελα, φωνές (αθάνατες ελληνικές οικογένειες, αν δε φωνάξεις στο τραπέζι κι αν δε γελάσεις δυνατά, δε γίνεται) μα κυρίως ιστορίες. Πολλές και διάφορες ιστορίες που μας ταξιδεύουν σε άλλες εποχές και μας διδάσκουν.
Το ρόλο του αφηγητή δε θα μπορούσε να τον έχει άλλος από τον παππού μας ή τη γιαγιά μας. Είναι οι άνθρωποι που έχουν ζήσει πολλά περισσότερα από όσα φανταζόμαστε και συνήθως τις γιορτινές μέρες μοιράζονται μαζί μας εικόνες παρέα με λίγη μυθοπλασία μα κυρίως τα βιώματά τους που η κάθε εξιστόρησή τους κρύβει ένα μικρό δίδαγμα.
Αν με ρωτούσε κανείς στα φοιτητικά μου χρόνια, τι σημαίνουν οι γιορτές των Χριστουγέννων θα του απαντούσα: στολισμένες πόλεις, σπίτια, μαγαζιά, δέντρα, διακοπές, ξενύχτια και κρεπάλες, γεμιστή γαλοπούλα και μελομακάρονα μέχρι να σκάσεις, ψώνια και δώρα.
Πιο πίσω στα παιδικά μου χρόνια, νευρίαζα που τα Χριστούγεννα για να πω δυο σειρές από ένα ποίημα έπρεπε να ντύνομαι κάθε χρόνο άγγελος (λόγω του ονόματός μου) αλλά δεν τολμούσα να φέρω αντίρρηση γιατί ο Άγιος Βασίλης δε θα μου έφερνε το δώρο μου. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου γνώριζα πως δεν υπήρχε αλλά έκανα το χατίρι του παππού μου, που κάθε παραμονή ερχόταν να παραλάβει το γράμμα μου για να το στείλει ο ίδιος όπως έλεγε, για να μην το χάσει ο ταχυδρόμος και κάθε χρόνο μου έλεγε την ίδια ιστορία εμπλουτίζοντάς τη με διάφορα γεγονότα ώστε να γίνεται πιο πειστικός.
Έτσι ανήμερα των Χριστουγέννων με περίμενε πάντοτε κάτω από το δέντρο μια έκπληξη. Αφού έσκιζα γρήγορα-γρήγορα το περιτύλιγμα έτρεχα να το δείξω με χαρά σε όλη την οικογένεια κι έπειτα πήγαινα στην αγκαλιά του παππού για να μου διηγηθεί ακόμη μια ιστορία.
Μεγάλωσα πια κι έχω να του γράψω πολλά χρόνια γράμμα γιατί ξέρω πως δε θα το διαβάσει. Ο δικός μου «άγιος» έφυγε και πήρε μαζί του και τις όμορφες ιστορίες που έπλαθε. Ίσως και να ήταν αληθινές με μερικές δόσεις υπερβολής μα σίγουρα περνούσε τα μηνύματα που ήθελε να λάβω.
Διαπίστωσα ότι όλο αυτό το παιχνίδι που κάναμε τότε είχε μεγάλη σημασία και με προετοίμαζε. Ήθελε να μου δείξει το δέσιμο που υπάρχει και ενώνει την οικογένεια στις γιορτές.
Είναι αυτή η επιστροφή στο πατρικό σου κάθε χρόνο. Είναι η οικειότητα που νιώθεις βγάζοντας τα παπούτσια σου και κάθεσαι άνετα στον καναπέ χαζεύοντας τα λαμπάκια που αναβοσβήνουν στο δέντρο. Είναι οι ιστορίες που μοιράζεσαι με την οικογένεια σου. Είναι όταν νοσταλγείτε κι αναφέρετε τα πράγματα που έκανε, που αγαπούσε, που έλεγε αυτός που τώρα λείπει.
Οι ιστορίες που επαναλαμβάνονται κάθε χρόνο από τους παππούδες σου και δε βαριέσαι να ακούς, που η κάθε φορά είναι σαν πρώτη φορά. Αυτό μετράει, αυτό θα θυμάσαι.
Τελικά το πνεύμα των Χριστουγέννων είναι όσα μοιράζεσαι με αυτούς που αγαπάς και όσα είχες την τύχη να μοιραστείς με αγαπημένα σου πρόσωπα κάποτε. Έτσι, όσο θυμάσαι τις ιστορίες τους κι όσο έρχονται στο μυαλό σου αυτά που είχατε ζήσει, τους έχεις μαζί σου.
Επιμέλεια Κειμένου Αγγελικής Κατσουλίδη: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Αγγελική Κατσουλίδη
