Στους δύο τρίτος δε χωρεί αλλά διεκδικεί

Αυτοπεποίθηση. Ένα απ’ τα συστατικά που μπορούν να μετατρέψουν κάποιον σε κάτι εξαιρετικά γοητευτικό. Στη σωστή πάντα δοσολογία. Γιατί αν χαθεί το μέτρο, η γοητεία μεταμορφώνεται σε αλαζονεία. Λεπτές ισορροπίες, λεπτές δοσολογίες.

Το κακό με το να περπατάς πάνω στη λεπτή γραμμή που λέγεται «αυτοπεποίθηση» είναι ότι μπορείς να χάσεις εύκολα την ισορροπία σου και να γείρεις απότομα. Εκεί που νομίζεις ότι εντυπωσιάζεις, ξαφνικά αρχίζεις να απογοητεύεις. Δυστυχώς, σε αυτή τη διαδρομή οι υπερβολές δημιουργούν επικίνδυνες ταλαντώσεις.

Κάπως έτσι, λοιπόν, γεμάτος αυτοπεποίθηση, έμαθες να γίνεσαι το κέντρο μαγνητισμού αρκετών βλεμμάτων. Τα πιο πολλά αδιάφορα, άλλα συμπαθητικά και κάποια ακραία ενδιαφέροντα. Με όπλο το διφορούμενο προσόν και την καλή ισορροπία έμαθες να εκμεταλλεύεσαι στο απόλυτο τις καταστάσεις και να ορίζεις σε μεγάλο βαθμό την έκβασή τους.

Έλα που υπάρχει, όμως, εκείνη η άτιμη πρώτη φορά. Το σημείο που ενώ νιώθεις ότι έχεις τον πλήρη έλεγχο, ξαφνικά δέχεσαι μία και βρίσκεσαι να κρατιέται με νύχια και με δόντια πάνω στο σχοινί που περπάταγες όλο καμάρι. Αμείλικτη επιστήμη η φυσική, δεν ταλαντώνεις κάτι στο οποίο πασχίζεις να ισορροπήσεις, χωρίς κόστος.

Τα πράγματα πήγαιναν καλά, είχες κάνει την πρώτη κίνηση και το ενδιαφέρον ήταν έντονο. Τίποτα το φιλικό στην ατμόσφαιρα, όλα καλά. Είχες πάρει το πράσινο φως απ’ τον πύργο ελέγχου κι ετοιμαζόσουν για απογείωση. Είπες, όμως, να το κάνεις λίγο πιο δύσκολο και να το ιντριγκάρεις, δίνοντας κάποιες καθυστερήσεις. Πίστεψες ότι κρατάς στο χέρι σου τα γεγονότα κι ελέγχεις την εξέλιξή τους. Μια τέτοια κίνηση θα αύξανε σίγουρα το ενδιαφέρον. Και να ‘σαι, στον αέρα, να κρατιέσαι από ένα σχοινί.

Λάθος τακτική ή λάθος από ηλιθιότητα; Προς το παρόν άγνωστο. Το μόνο γνωστό είναι πως αυτός που θες, ξενέρωσε μαζί σου, θεώρησε τη στάση σου άκρως αλαζονική. Και τα πράγματα πέρασαν στο επόμενο στάδιο κι έγιναν πολύ χειρότερα. Όσο εσύ πάσχιζες να σκαρφαλώσεις στην κορυφή, κάποιος άλλος πήρε τη θέση δίπλα σε εκείνον. Αυτή που λογάριαζες για δικιά σου.

Ό,τι έγινε, έγινε. Σημασία έχει ότι έμεινες όρθιος. Δεν υπάρχουν μαγικά ραβδιά που να γυρίζουν το χρόνο πίσω. Τα λάθη πολλά αλλά η θέληση να τα διορθώσεις ισχυρότερη από οποιαδήποτε αίσθηση αποτυχίας. Ίσως την πυροδοτεί το συναίσθημα. Αυτή τη φορά δεν είναι ένα παιχνίδι. Υπάρχει πραγματικό ενδιαφέρον, ένας ηλεκτρισμός που μοιάζει πρωτόγνωρος. Δεν μπορείς να τον αγνοήσεις, ούτε φυσικά και το θες. Έχεις αντιληφθεί την ηλιθιότητα της πράξης σου, η οποία μοιάζει να σου στοίχισε κάτι πολύ σημαντικό.

Δεν υπάρχει χρόνος για κλαψουρίσματα, δε θα διορθώσουν την κατάσταση. Πήρες το μάθημά σου με σκληρό τρόπο και τώρα είναι η ώρα της αντεπίθεσης. Κάτι υπήρχε εκεί, το ένιωσες. Όχι μόνο από ‘σένα αλλά κι από την άλλη πλευρά. Τα περιθώρια, όμως, έχουν στενέψει. Ξέρεις ακριβώς τι πρέπει να κάνεις, μόνο που δεν υπάρχει περιθώριο για το παραμικρό λάθος.

Πρέπει να διεκδικήσεις ξανά εκείνον τον άνθρωπο. Ό,τι πιο δύσκολο έχεις επιχειρήσει, αλλά νιώθεις ότι είναι το μόνο από όσα έχεις κάνει μέχρι σήμερα που αξίζει να γίνει. Δε θα συγχωρούσες τον εαυτό σου αν έχανες κάποιον τόσο σημαντικό, απλά επειδή εγκατέλειψες τα όπλα.

Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Ωστόσο, μέσα στο άτιμο επιχείρημά σου πρέπει να παίξεις όσο το δυνατόν πιο τίμια. «Στους δύο τρίτος δε χωρεί, αλλά δεν υποχωρεί.» Μια ατάκα που ειπώθηκε κωμικά απ’ τον Κωνσταντίνο Κατακουζηνό, θα γίνει τώρα η σημαία σου. Με την ελπίδα ότι εσύ θα έχεις καλύτερη κατάληξη στη δικιά σου ιστορία.

Δεν υπάρχει νόημα να προσπαθήσεις να γίνεις ο τρίτος, άλλωστε. Και μόνο η προσπάθεια για κάτι τέτοιο θα ήταν προσβλητική. Όχι μόνο για τον άλλο αλλά και για τα συναισθήματά σου. Πρέπει να ξαναγίνεις η πρώτη επιλογή. Ειδάλλως, στο μέλλον θα κινδυνεύσεις να βρεθείς σε παρόμοιες καταστάσεις με την πλάτη στον τοίχο, με κάποιον άλλο να παίζει τον ρόλο του πρωταγωνιστή.

Για να πετύχεις πρέπει να δείξεις τι πραγματικά είσαι. Να θυμίσεις εκείνη την έλξη που εξαρχής σας έφερε κοντά. Αν ήταν πραγματικό αυτό που ένιωσες και φάνηκε να το νιώθει κι ο άλλος, είναι ικανό για να σε κάνει πρώτη επιλογή. Όχι, όμως, αρκετό. Τα λόγια είναι κούφια και δε θα αποδείξεις τίποτα, όσα από δαύτα κι αν επιστρατεύσεις. Χρειάζονται έργα κι έπειτα να αποδείξεις το ενδιαφέρον σου, καθώς και την αξία σου.

Αφού πρώτα υπομείνεις κάποια απ’ τα στάδια που έρχονται. Στην αρχή θα ‘ναι η οργή για τη συμπεριφορά σου και τη διαφαινόμενη αδιαφορία σου. Έχεις πληγώσει την ψυχολογία του άλλου και θα φροντίσει να στο δείξει. Στο επόμενο στάδιο, θα σου δώσει βήμα να μιλήσεις, χωρίς όμως να σε ακούσει ή να σε πιστέψει. Για ακόμα μια φορά πρέπει να υπομείνεις. Για να φτάσεις στο τελευταίο στάδιο, εκείνο της εκτόνωσης. Εκεί θα ‘χεις την ευκαιρία σου για να δείξεις γιατί αξίζεις να γίνεις το νούμερο ένα στη ζωή του άλλου. Τα λόγια δεν πείθουν, μονάχα οι πράξεις.

Κι αν σε διαλέξει, καλώς, έκανες ό,τι μπορούσες για να σώσεις αυτό που κατέστρεψες. Αν πάλι όχι, πήρες ένα καλό μάθημα για το τι είναι δεδομένο και τι όχι. Και φυσικά πόσο αξίζει ο κάθε άνθρωπος και πόσο στοιχίζει η κάθε συμπεριφορά.