Ερωτεύομαι σημαίνει ζω

«Όσα φέρνει μια στιγμή δεν τα φέρνει ο χρόνος». Πόσο αληθινό! Κατ’ εμένα, δε θα μπορούσε να ταιριάζει παραπάνω με την πραγματικότητα το εν λόγω γνωμικό. Η αλήθεια είναι πως με το που άκουσα, τυχαία πριν από λίγα μόνο λεπτά, έγινε η αφορμή να ανοίξω αυτή τη στιγμή ένα νέο document στο word και να ξεκινήσω την πάρλα. Δεν έχω ιδέα πώς θα εξελιχθεί το post, αλλά δε θα μπορούσα να παρακούσω ή να καταπιέσω την ανάγκη των δακτύλων και της ψυχής να εκφραστούν. Και μετά, η κάθαρση.

Κλείνοντας, λοιπόν, τις παρενθέσεις και την ανούσια φλυαρία, ήρθε η ώρα να βρω με τι θα καταπιαστώ! Οι σκέψεις πολλές μεν, ασυγύριστες δε. Δεν έχει όμως και πολλή σημασία αφού ό,τι μπερδεύεται μπορεί να ξεμπερδευτεί κι ό,τι σε ενθουσιάσει μπορεί επίσης να σε ξενερώσει, απ’ τη μία στιγμή στην άλλη.

Και ναι, bingo! Για άλλη μια φορά ανοίγουμε το κεφάλαιο «έρωτας». Διαχρονικό, παντός καιρού, μας αφορά όλους, ο καθένας έχει ανάγκη να το αισθάνεται και φυσικά δε θα στερέψουμε ποτέ όσον αφορά στην ανάλυσή του. Άλλωστε χωρίς αυτόν δε νιώθουμε ζωντανοί. Ο έρως αποτελεί κινητήριο δύναμη!

Να βρίσκεις καθημερινά, λοιπόν, κάτι να ερωτεύεσαι. Κάτι για να ανυπομονείς, κάτι να καταπιάνεσαι, να δημιουργείς, με κάτι να ασχολείσαι, κάτι να περιμένεις. Δεν είναι απαραίτητο να είσαι ερωτευμένος με την ολότητα ενός ατόμου. Μπορεί να είναι μια πτυχή του ή απλώς μια κατάσταση.

Για παράδειγμα, να ερωτεύεσαι με την ιδέα ενός και μόνο μηνύματος στο κινητό σου, που ίσως περιμένεις μέρες τώρα από κάποιον κι ελπίζεις πως θα κάνει τόσο την οθόνη σου να φωτιστεί όσο και το χαμόγελό σου. Κι ας μην έρθει και ποτέ! Σημασία έχει μόνο πως η καρδούλα σου θα χτυπά κάθε φορά που κοιτάς την προέκταση του χεριού σου, με αγωνιά. Και ξέρεις τι σημαίνει αγωνία; Ζωντάνια!

Μπορεί το μήνυμα να μην έρθει ούτε αύριο το πρωί, ούτε μεθαύριο, ούτε ποτέ. Μη σκας! Μην απογοητευτείς. Κάτι άλλο θα βρεις. Κάτι άλλο καλύτερο και πιο εντυπωσιακό θα σου συμβεί! Άλλωστε «όσα φέρνει μια στιγμή δεν τα φέρνει ο χρόνος».

Κι η αλήθεια είναι πως αυτά τα πάνω-κάτω που φέρνουν κάποιες στιγμές είναι τα καλύτερα. Εκεί που είναι όλα στρωμένα, τσουπ, να η πρόκληση που πρέπει να φέρεις εις πέρας, να η αγωνία, να και το δράμα!

Προσωπικά, το θέλω το δράμα μου. Έχω ανάγκη να αγωνιώ και να περιμένω κάτι. Δεν μπορώ όλα να κυλάνε ρολόι, να είναι ήρεμα και γαλήνια. Δεν το αντέχω. Νιώθω πως πλήττω, κατ’ ακρίβεια αισθάνομαι πως δεν υπάρχω. Δεν είμαι παρανοϊκή ούτε αυτοκαστροφική, είμαι όμως ανήσυχη.

Για να είμαι ισορροπημένη πρέπει να βρίσκω την άκρη των νημάτων. Δε θέλω να συμβιβάζομαι, αν και θα μπορούσα. Δε μπορώ να μπω σε ένα τριπάκι που λέγεται «ήρεμη ρουτίνα». Θέλω οπωσδήποτε κάτι να ασχοληθώ, να διορθώσω, να φτιάξω, να καταπιαστώ. Κάτι που εχτές δεν υπήρχε. Κάτι που προέκυψε μόλις τώρα.

Είναι όμορφο να έρχονται νέα πράγματα στη ζωή σου, όποια μορφή και να έχουν. Μικρές μικρές στιγμές, διάφορα tasks, όμορφες συζητήσεις. Όλα κάτι έχουν σου δώσουν. Όλα θα σου αφήσουν ένα στίγμα και στο μέλλον θα το κοιτάς κι ίσως να σου προκαλεί μια κάποια ευτυχία. Ίσως και πόνο. Πάλι, όμως, δεν έχει σημασία. Σημασία έχει πως απλά υπάρχει κι είναι εκεί για να σου πει μια ιστορία.

Μια ιστορία που γνωρίζεις εσύ κι αυτό είναι αρκετό.