Διδακτορικό πρέπει να έχει κανείς στις μέρες μας προκειμένου να προσεγγίσει με επιτυχία το αντίθετο φύλο. Λίγο το ότι έχουμε απενοχοποιηθεί κι ανεξαρτητοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό, λίγο το ότι έχουμε μάθει να επιβιώνουμε μόνοι, χωρίς να χρειαζόμαστε κατ’ ανάγκη κάποιον άλλο για να αισθανόμαστε ευτυχισμένοι και λίγο το ότι το παίζουμε πολύ δυναμικοί και κατ’ επέκταση αυτό μας κάνει μη προσεγγίσιμους, έχουν καταντήσει το φλερτ είδος προς εξαφάνιση.
Και να μην έφταναν όλα αυτά! Ένας ακόμη παράγοντας έρχεται να προστεθεί στην εξίσωση που λέγεται «ταίριασμα» και να κάνει την όλη σούμα ολοένα και πιο δύσκολη! Ποιος είναι αυτός ο παρονομαστής; Μα φυσικά το ότι όταν πάμε βόλτα είτε για ένα καφεδάκι είτε για ένα ποτάκι, πάντοτε ξεχυνόμαστε στους δρόμους, στις καφετέριες στα μπαράκια τσούρμο! Και να ήθελε κάποιος να έρθει, να σε προσεγγίσει, επειδή του κίνησες το ενδιαφέρον, βλέπει όλον αυτόν τον κόσμο γύρω σου και κωλώνει.
Δε φτάνει που θα φάει την πρώτη κρυάδα χάρη στο δικό σου διερευνητικό, παγωμένο, υποτιμητικό κι οριακά στυγερό σου βλέμμα –για το οποίο καθόλου δε σε αδικώ αφού και σένα τα ματάκια σου δεν έχουν δει και λίγα, με αποτέλεσμα να μην απαλλάσσεσαι απ’ το ρόλο του καχύποπτου– θα φάει κι άλλες τόσες! Για την ακρίβεια τόσες όσες είναι και τα άτομα στην παρέας σου. Δεν είναι κι εύκολο! Σκέψου το.
Άρα τι μας απομένει; Πού πάμε συνήθως χωρίς τη συνοδεία των σωματοφυλάκων μας; Πότε μένει μόνος τους ο Νταρτανιάν; Μα φυσικά όταν πάει κάπου για να βγάλει το άχτι του. Να ξεσκάσει. Να εκτονωθεί. Να ηρεμήσει και να κάνει κάτι μόνο για τον εαυτό του. Έλα! Σκέψου πού είναι αυτό το τόσο καταπληχτικό μέρος. Το έχεις! Το πιο πιθανό, να το επισκέπτεσαι, μάλιστα, τακτικά. Ναι, πολύ καλά κατάλαβες. Το γυμναστήριο!
Αυτό το μέρος, γεμάτο από καθρέφτες, μηχανήματα, όργανα, δυνατή μουσική και τίγκα στη σεροτονίνη, που φιλοξενεί άτομα που πάνε στην ουσία να ξεσκάσουν και παράλληλα να βελτιώσουν το σώμα τους, κατάντησε –ή αν προτιμάς μετατράπηκε – σε γραφείο συνοικεσίων! Δεν είμαι βέβαιη για το αν αυτό είναι θετικό ή αρνητικό, ωστόσο δεν παύει να είναι η πραγματικότητα.
Πολλές εγγραφές δε γίνονται μόνο για τον προφανή λόγο της άσκησης, αλλά και για μια ενδεχόμενη αναζήτηση συντρόφου. Άλλωστε, καλώς ή κακώς, ο κόσμος στο γυμναστήριο είναι πιο χαλαρός και δεκτικός. Απαλλαγμένος τόσο απ’ τα φρου-φρου κι αρώματα όσο κι απ’ την καχυποψία.
Σε ένα γυμναστήριο θα ανταποδώσεις ευκολότερα ένα χαμόγελο. Θα ξεστομίσεις αβίαστα ένα «γεια». Δε θα υποτιμήσεις κάποιον που θα ζητήσει τη βοήθειά σου είτε κάποιον που θα προθυμοποιηθεί να σου δώσει τη δική του. Δε θα είσαι αγενής όταν κάποιος προσπαθήσει να σε φλερτάρει. Και σε περίπτωση που δεν ψήνεσαι, θα του δώσεις ευγενικά να καταλάβει πως δε σε ενδιαφέρει!
Σε ένα γυμναστήριο, εν έτει 2018, δεν πας μόνο για να χτίσεις σώμα και να ξεκουράσεις το πνεύμα. Πας και με την ελπίδα πως ίσως βρεις κάποιον να γυμναστείτε παρέα. Πας εκεί, γιατί είναι πολύ πιο εύκολο να κάνεις νέες γνωριμίες, ενώ οι δικαιολογίες-αφορμές για να προσεγγίσεις κάποιον άφθονες. Ίσως να μην ξέρεις πώς να κάνεις αυτή την άσκηση. Ίσως και να ξέρεις!
Το μόνο σίγουρο πως αν η ανάγκη μας για συντροφικότητα μας οδηγήσει σε αίθουσες γυμναστηρίου μόνο καλό θα μας κάνει, καθώς η γυμναστική είναι υγεία!
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη