Μαγκιά είναι ν' αγαπάς τα λάθη σου

Οι άνθρωποι είναι γερά καρύδια, όλοι ανεξαιρέτως. Μπορεί ωστόσο κάποιοι να μην το γνωρίζουν ακόμη, γιατί πολύ απλά η ζωή δεν τους «ανάγκασε» να δοκιμάσουν πόσο σκληρός είναι ο φλοιός τους.

Όλοι μας έχουμε αγαπήσει, έχουμε ερωτευτεί, έχουμε πέσει στα πατώματα και κλάψαμε, λες και δεν υπήρχε αύριο, για ένα χαμένο έρωτα. Ενθουσιαστήκαμε, απογοητευτήκαμε, πεταλουδίσαμε, χάσαμε τη γη κάτω απ’ τα πόδια μας, απογειωθήκαμε, προσγειωθήκαμε απότομα, πονέσαμε, αναθεωρήσαμε, επιλέξαμε κι απορρίψαμε.

Έτσι είναι η ζωή. Με τα πάνω και τα κάτω της. Έχει μέρες που αισθανόμαστε πως η καρδιά μας πάει να σπάσει από ευτυχία και μέρες που αισθανόμαστε πως ήρθε η καταστροφή. Το θέμα όμως είναι ν’ αντιληφθούμε πως όλα συμβαίνουν για ένα λόγο. Ίσως να μην τον ξέρουμε τώρα, αλλά μια μέρα η απάντηση θα μας δοθεί δίχως να το περιμένουμε. Απροσδόκητα. Όπως απροσδόκητα λαμβάνουν θέση τα γεγονότα και οι στιγμές στη ζωή μας.

Αν δεν ξέραμε τι θα πει απογοήτευση, δε θα μπορούσαμε να νιώσουμε ενθουσιασμό. Αν δεν υπήρχε στενοχώρια, δε θα μπορούσαμε ν’ αναγνωρίσουμε την ευτυχία. Κάθε αίσθημα έχει και το ακριβώς ανάποδό του. Για κάθε δράση υπάρχει και αντίδραση. Κάθε ιστορία πάντα κάτι θα μας διδάσκει και ο κάθε άνθρωπος που μπαίνει στη ζωή μας, είτε για μία μέρα είτε για δεκαετίες, έχει κάτι να μας δώσει.

Μην ξεχνάς πως ό,τι κι αν περνάς τώρα, δε θα κρατήσει για πάντα. Είτε αυτό είναι όμορφο είτε όχι. Να θυμάσαι πως η ζωή είναι στιγμές και οι στιγμές είσαι εσύ. Κάθε μέρα που περνάει από πάνω σου, δε σου αφήνει μόνο μία ρυτίδα, αλλά σου αφήνει και μια εμπειρία, μια αλήθεια. Μάζεψε τις αλήθειες σου λοιπόν, μέτρα τις εμπειρίες σου και εξελίξου σαν άτομο.

Όταν μπορείς να μείνεις με τον εαυτό σου για περισσότερο από πέντε ώρες και περνάς καλά μαζί του, τότε να ξέρεις πως είσαι σε καλό δρόμο. Γιατί; Επειδή πολύ απλά η ευτυχία ξεκινάει από μέσα μας, και είναι κάτι το οποίο όταν διαιρείται, πολλαπλασιάζεται.

Ζήσε για σένα και μόνο και κάνε τις σωστές επιλογές. Θέλω να μπορείς να πεις μετά από χρόνια πως δε μετάνιωσες για τίποτα. Πρέπει να αισθάνεσαι πως, αν ξαναγεννιόσουν πάλι, την ίδια ζωή θα επιθυμούσες να ζήσεις.

Είναι όμορφο συναίσθημα να μη θέλεις ν’ αλλάξεις τίποτα απ’ το παρελθόν σου. Ούτε καν ένα σημείο στίξης. Να λατρεύεις τις άκυρες επιλογές σου, τα άτομα που σε πρόδωσαν, σε πόνεσαν, σε εκμεταλλεύτηκαν και δεν πίστεψαν σε σένα. Τι καλύτερο απ’ το να έχεις το σθένος να ζήσεις ξανά τις μέρες, που έχασες τη γη κάτω απ’ τα πόδια σου, να μπορείς να επαναλάβεις τις μέρες και τις ώρες που έκλαψες για κάποιον. Να μπορείς να θυμηθείς χωρίς να πονέσεις τα σκληρά λόγια των ανθρώπων που ήθελαν να σε βλάψουν και πάνω απ’ όλα ν’ αγαπάς τα λάθη σου.

Άλλωστε ο Paulo Coelho είπε: «Για να βαδίσεις στο μονοπάτι της σοφίας πρέπει να μη φοβάσαι να κάνεις λάθη». Αυτό είναι η προσωποποίηση της ισορροπίας, της ψυχικής και πνευματικής καλλιέργειας, της ευγνωμοσύνης. Να είσαι ευγνώμων προς τη ζωή που επέλεξε να είσαι ανάμεσα σ’ αυτούς που δοκίμασαν πόσο ανθεκτικός είναι ο φλοιός τους. Είσαι γερό καρύδι!

Όσα τα εμπόδια της ζωής, τόση κι η εξέλιξή σου. Την επόμενη φορά που θα έρθει πάλι κάτι να σε λυγίσει, βάλε αντίσταση, στάσου γερά στα πόδια σου και θυμήσου πόσα κατάφερες προκειμένου να βρίσκεσαι σήμερα εδώ που είσαι. «Οι θεοί ρίχνουν τα ζάρια κι ούτε ρωτούν αν θέλουμε να είμαστε μέσα στο παιχνίδι ή όχι», κατά τον Κοέλιο.

Παίξε τη ζαριά σου, κάπου θα σε βγάλει.