Μια νέα σχέση μπορεί να διαγράψει το παρελθόν μας

Αν υπάρχει κάτι σ’ αυτή τη ζωή για το οποίο γράφτηκαν αμέτρητοι τόμοι βιβλίων, χιλιάδες σενάρια, εκατομμύρια άρθρα και πάμπολλες αναλύσεις κι αυτό παραμένει ακόμη ενδιαφέρον, φλέγον, άλυτο, φρέσκο, μυστήριο και διαχρονικό επιβάλλοντας άλλα τόσα χρόνια «έρευνας», αυτό είναι ο έρωτας.

Πώς να μην άλλωστε, αφού αποτελεί κινητήριο δύναμη για όλους μας; Χωρίς αυτόν αισθανόμαστε ένα κενό, ασχέτως αν συχνά δεν το παραδεχόμαστε. Προσπαθούμε με κάθε τρόπο να γεμίσουμε αυτήν την τρύπα με κινήσεις κι αντιδράσεις, που η αλήθεια είναι πως δεν ταιριάζουν πάντα με την ιδιοσυγκρασία μας.

Κι εκεί, λοιπόν, που συμβιβάζεσαι με το γεγονός πως είτε πάντοτε θα συνυπάρχεις με το μέτριο είτε δε θα ερωτευτείς ξανά, αληθινά και δυνατά, τότε είναι που η ζωή αναλαμβάνει τα ηνία και τσουπ, μια γερή σφαλιάρα σε συνεφέρνει. Σε ξυπνάει και σου υπενθυμίζει πως αξίζεις να σε ερωτευτούν και να ερωτευτείς παράφορα, φέρνοντας στη ζωή σου αυτόν που του ταιριάζει γάντι η φράση: «είσαι ό,τι καλύτερο μου έχει συμβεί».

Αυτό! Τόσο απλό, τόσο απροσδόκητο, τόσο όμορφο, τόσο μοναδικό, ανεκτίμητο, τονωτικό, ευεργετικό, ασύγκριτο κι αναντικατάστατο είναι το συναίσθημα που φέρει μαζί του ο έρωτας κι εμποτίζει κάθε κύτταρό σου.

Είμαι απόλυτα σίγουρη πια πως η ζωή ξέρει τι κάνει. Όταν σου πάρει κάτι, θα σου προσφέρει κάτι καλύτερο, γιατί αυτό σου αξίζει. Θα σου διδάξει αβίαστα πως οι μετριότητες δεν είναι για σένα. Θα φέρει στο δρόμο σου αυτόν, τον έναν, που γεννήθηκε για να είναι μαζί σου και θα σου πει: «Να τος! Όλα τα υπόλοιπα είναι στο χέρι σου. Κάνε τους χειρισμούς σου και φρόντισε να είναι σωστοί. Αυτή είναι η ευκαιρία σου. Αυτή είναι η στιγμή σου. Θα καθορίσει το μέλλον σου, την πορεία της ζωής σου».

Και κάπως έτσι, εσύ μένεις μετέωρος, απροετοίμαστος, ξαφνιασμένος, έκπληκτος, αλλά την ίδια στιγμή τόσο ευτυχισμένος να κοιτάς το νέο μονοπάτι που έστρωσε στα πόδια σου η ζωή κι εύχεσαι να είναι το μακρύτερο, το τελευταίο, το δικό σου.

Κι εσύ κάνεις, βέβαια, ποδαρικό με το δεξί, συμμαζεύεις όλες σου τις δυνάμεις και τη θετική σου ενέργεια και συλλογίζεσαι. Να το περπατήσω κάνοντας άλματα ή με αργά και σταθερά βήματα; Να κάνω στάσεις για να εξετάζω τι συμβαίνει γύρω μου ή να φορέσω τις παρωπίδες μου και να το ζήσω στο τέρμα μόνο για μένα;

Πίστεψέ με, δεν πρέπει να αγχωθείς, σε καμία περίπτωση μην το υπεραναλύσεις! Δεν έχει και πολλή σημασία. Αν είναι το μονοπάτι σου, θα το αντιληφθείς, θα το νιώσεις και θα βρεις το ρυθμό που θα το περπατήσεις. Λες και το έκανες από πάντα. Λες και γνωρίζεις κάθε πιθαμή του, κάθε χιλιόμετρό του, κάθε ανωμαλία του, κάθε ιδιαιτερότητά του. Έτσι είναι κι οι άνθρωποι, όπως τα μονοπάτια. Αν είναι γραφτό, να είναι κάποιος ο άνθρωπός σου, θα έχεις όλα τα προσόντα και τις γνώσεις για το πώς να τον χειριστείς ανάλογα με τη στιγμή, χωρίς ο ίδιος να σου παραδώσει το βιβλιαράκι με τις οδηγίες χρήσης.

Αν είναι αυτός, ο ένας, ο έρωτας της ζωής σου, ο άνθρωπός σου, αυτός που στην ουσία ήρθε για να μείνει, τότε εσύ αβίαστα, φυσικά κι εντελώς μαγικά θα μεταμορφωθείς σε έναν άνθρωπο που προτεραιότητά του θα είναι να ανακαλύπτει επί καθημερινής βάσεως τι είναι αυτό που κάνει τον σύντροφό του ευτυχισμένο!

Κάπου εκεί έξω, υπάρχει για όλους μας αυτός ο κάποιος που θα εισβάλει στη ζωή μας και θα μας κάνει να ξεχάσουμε το παρελθόν μας και κατ’ επέκταση όλες εκείνους τους έρωτες που μας πλήγωσαν, μας πρόδωσαν, μας διέλυσαν και μας έκαναν να χάσουμε την πίστη μας προς την έννοιά του.

Κάπου εκεί έξω, υπάρχει κάποιος που δε θα σου θυμίσει πώς είναι να αγαπάς, αλλά θα σε μάθει να αγαπάς, υποδεικνύοντάς σου πως μέσα σου έχεις τεράστια αποθέματα ενδιαφέροντος, που τόσα χρόνια τα προστάτευες, ασυνείδητα, για να τα δώσεις μόνο σε αυτόν. Αυτόν που όντως τα αξίζει, θα τα εκτιμήσει και το κυριότερο, θα στα ανταποδώσει, ίσως και διπλάσια, χωρίς καν να το απαιτήσεις!

Ναι σε αυτόν τον κόσμο υπάρχει αυτός που θα δώσει στο «μαζί» νόημα. Αυτός που παρέα θα ανακαλύπτεις κομμάτια του εαυτού σου που μέχρι πρότινος δεν είχες ιδέα πως υπήρχαν. Κάπου εκεί έξω σε περιμένει αυτός που θα σε κάνει να εύχεσαι να είχες ακόμη δυο ζωές για να τις ζήσεις πλάι του. Αυτός που θα τον κοιτάς και θα διερωτάσαι γιατί άργησε τόσο πολύ.

Αν τον έχεις βρει ήδη, κράτα τον σαν φυλαχτό. Αν όχι, να είσαι σίγουρος πως περπατάει το μονοπάτι που λέγαμε για να έρθει να σε βρει. Να θυμάσαι να μην ξεχάσεις ποτέ πως σου αξίζει να φοράς κι εσύ το στέμμα της ευτυχίας.

Σου πάει!