Τα πρώτα αμήχανα «σε θέλω» και «μου λείπεις»

«Άγνωστο. Αρχή. Καινούριο». Πόσο φόβο, αλήθεια, αισθανόμαστε στο άκουσμα των λέξεων αυτών; Γιατί μας είναι τόσο δύσκολο να τις αγκαλιάσουμε;  Να πορευτούμε με αυτές και να τις μετατρέψουμε σε «οικείο, πορεία και παλιό»; Ίσως δεν μπορούμε να δεχτούμε πως η οποιαδήποτε αρχή, πόσο μάλλον μιας σχέσης, δεν έχει πάντα και τόσο υποσχόμενη η εξέλιξη; Ίσως!

Πρέπει, όμως, να συνειδητοποιήσουμε πως πάντα κάθε αρχή θα είναι δύσκολη, μα παράλληλα καθετί άγνωστο θα μας προκαλεί δέος. Όσα χρόνια κι αν περάσουν, όσα βιβλία κι άρθρα κι αν διαβάσεις για τις σχέσεις, όσες ρομαντικές ταινίες κι αν αναζωπύρωσαν την πίστη σου στον έρωτα και λειτούργησαν για σένα σαν εγχειρίδιο, εσύ πάντα θα κρατάς μια πισινή, στην αρχή -κι ας θέλεις να πατήσεις στο τέρμα το γκάζι και να το ζήσεις στο φουλ.

Έτσι έμαθες. Έτσι σε ανάγκασαν να γίνεις ή έτσι επέλεξες. Κουράστηκες να προσπαθείς να φέρεις τους ανθρώπους στα μέτρα σου, βαρέθηκες να τσεκάρεις κάθε λίγο και λιγάκι αν τα θεμέλια των προστατευτικών σου τειχών είναι ακόμη γερά για να σε προφυλάξουν.

Καταλαβαίνω. Πρέπει, όμως, να καταλάβεις κι εσύ, πως ήρθε η στιγμή να αφεθείς. Να κάνεις στο πλάι τις ανασφάλειές σου και να απολαμβάνεις ό,τι νέο έρχεται στη ζωή σου. Μην περνάς από χίλια μύρια κύματα κάθε άνθρωπο που σε πλησιάζει με τη προοπτική μιας νέας σχέσης. Μην την κοσκινίζεις και μην τη δηλητηριάζεις. Αμαρτία είναι να μην ανακαλύψεις ποτέ τι έργο τέχνης μπορεί να προκύψει στο νέο καμβά που σου έριξε στα πόδια η ζωή. Ξεκίνα με όρεξη και πάθος να δίνεις χρώμα και ζωή σε αυτό το άσπρο πανί. Ζήσε! Ελευθερώσου. Εκφράσου.

Όταν ένας νέος άνθρωπος εισβάλλει στη ζωή μας, σίγουρα δε φέρνει μαζί του και τις οδηγίες χρήσης του. Αδιαμφισβήτητα, θα αποτελέσει ένα μυστήριο κι εκεί είναι η μαγεία. Είναι εν μέρει λογικό να ανησυχείς και να φοβάσαι όταν απ’ τη μια στιγμή στην άλλη ένας άνθρωπος, που μέχρι πριν σου ήταν ξένος, σου γίνεται απαραίτητος.

Αναλύεις κι υπεραναλύεις, μην τον τρομάξουν τα συναισθήματά σου, μην πέφτεις σε υπερβολές και διαχυτικότητες. Τα βράδια που δεν είναι δίπλα σου θέλεις να του πεις τόσα πολλά, πόσο σου λείπει, όμως η φωνή της λογικής σου σού στριγκλίζει να σταματήσεις. Μην την ακούς. Στείλε εκείνο το μήνυμα που το βλέπεις και σε βλέπει αφήνοντάς το στα «Πρόχειρα» και γράφει: «Μου λείπεις». Δεν υπάρχουν οι κατάλληλες χρονικές στιγμές. Υπάρχουν οι κατάλληλοι άνθρωποι. Αυτοί που θα εκτιμήσουν τα συναισθήματά σου και θα τα ανταποδώσουν, όσο νωρίς κι αν είναι.

Μην αφήνεις τις στιγμές να περνάνε. Μην επιτρέπεις στο φόβο να ελέγχει συναισθήματά σου.  Κάνε τη δική σας αρχή την ομορφότερη. Τα πρώτα γλυκόλογα, τα χτυποκάρδια και το φτερούγισμα στο στομάχι δε θα γυρίσουν πίσω. Ανήκουν στην αρχή, την πιο όμορφη περίοδο, που εσύ χάνεις όσο φοβάσαι να τη ζήσεις.

Αναθεώρησε, λοιπόν. Όταν η καρδιά σου επιθυμεί να μιλήσει, δάνεισέ της τη φωνή σου. Ώστε όταν αυτός ο νέος έρωτας παλιώσει να μην έχεις τίποτα να μετανιώνεις που δεν είπες ή δεν έκανες, παρά μόνο να νοσταλγείς με χαμόγελο.