Η αρχή είναι πάντα η πιο όμορφη. Φοράει ένα μυστηριώδες μαγευτικό πέπλο ενώ με εκλεπτυσμένες –γεμάτες ανασφάλεια– κινήσεις μάς σκουντάει προκειμένου να προσέξουμε αυτό που μας φέρνει.

Αυτό το καινούριο, το άγνωστο, το νέο άγγιγμα κάποιου που στην ουσία θέλει να μας πει τόσα πολλά μες στη σιωπή του. Αυτό το πρώτο άγγιγμα που μας εξιτάρει, γιατί πολύ απλά μας δείχνει τον δρόμο προς μια ανεξερεύνητη εμπειρία. Αγγίζει σαν πούπουλο τις πιο καλά κρυμμένες κι ευαίσθητες άμυνές μας, γαργαλώντας και διαταράσσοντας τις αυστηρές ισορροπίες μας, λες και μας διαπερνάει ηλεκτρισμός.

Ερεθίζει τόσο το μυαλό μας όσο και κάθε πόρο του κορμιού μας, ενώ την ίδια στιγμή μας προκαλεί αμηχανία κι αμέτρητες απορίες για το άτομο που μας αγγίζει και νιώθουμε τόσο οικείο, σαν να τον ξέραμε από πάντα.

Όλοι έχουμε βιώσει αυτά τα πρώτα, τάχα τυχαία και κατά λάθος αγγίγματα, που εκφράζουν όσα η γλώσσα δεν μπορεί ακόμα να αρθρώσει κι η φωνή να εκφράσει. Ακόμη θυμόμαστε, σαν να ‘ναι χθες, την αίσθηση που μας άφησαν και που κατάφερε να μας συνεπάρει.

Παραμένουν έντονα και τόσο καλά χαραγμένα στη μνήμη μας, σε σημείο που ξεπερνούν κατά πολύ σε δόνηση ακόμη και την πρώτη ερωτική μας επαφή με το άτομο που κατάφερε να μας αγγίξει, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Έχουν τόση δυναμική κι άλλο τόσο πάθος, γι’ αυτό κι είναι υπεύθυνα όχι μόνο να ξεκινήσουν το παιχνίδι ανάμεσα σε δύο, αλλά και να φανερώσουν και την πορεία του ειδυλλίου.

Άλλωστε, αυτό το άγγιγμα στην πλάτη, τα παιχνιδιάρικα τσιμπήματα στη μέση, το απαλό χάιδεμα στα μαλλιά κι οι δήθεν από λάθος συναντήσεις των άκρων σας, υποδηλώνουν αν όντως υπάρχει χημεία, που μελλοντικά θα εξελιχθεί σε κάτι ακόμα εντονότερο. Ίσως ακόμα και στο πιο μεγαλειώδες, στον έρωτα. Μην ξεχνάς πως όλα στη ζωή για να ξεκινήσουν απαιτούν τη σωστή χημεία. Ακόμη και μια χειραψία είναι ικανή να φανερώσει αν η πρώτη συνάντησή σας θα φέρει κι άλλες.

Πάψε, λοιπόν, να απορείς αν ο άνθρωπος που δε χάνει ευκαιρία να σε ακουμπήσει, ενδιαφέρεται για σένα. Αγγίζουμε πάντα οτιδήποτε μας προκαλεί όμορφα συναισθήματα, οτιδήποτε μας ηρεμεί και μας κάνει να νιώθουμε ζωντανοί. Εσύ για εκείνον τον άνθρωπο ίσως να είσαι κάτι που επιθυμεί να γευτεί με όλο του το είναι, απλά δεν έχει ακόμη τα κότσια να στο πει σταράτα ή εσύ δεν του δίνεις το πράσινο φως για να το κάνει. Προσπαθεί να σου μιλήσει μέσω αυτών των αγγιγμάτων που γίνονται μεν τόσο νωχελικά, που φανερώνουν, δε, τόσες υποσχέσεις.

Αναγνώρισέ τα! Άσ’ τα να σου μιλήσουν, άκου την εσωτερική σου φωνή κι εμπιστεύσου το ένστικτό σου. Αυτός ο άνθρωπος που προσπαθεί με τόσο κόπο να σε αγγίξει φοβισμένος μήπως του ρίξεις άκυρο, τρέφει αισθήματα για σένα. Αν πάλι το αναγνωρίζεις κι ανεβάζουν την αδρεναλίνη σου, απόλαυσέ τα. Αυτά τα πρώτα είναι και τα ομορφότερα!

Μια ωδή, λοιπόν, σε αυτά τα πρώτα αγγίγματα που μας υπενθυμίζουν την ομορφιά του έρωτα κι αγγίζουν πέρα απ’ τη σάρκα και την ψυχή μας. Αγκάλιασε τα, γεύσου τα. Όλα τα υπόλοιπα που θα έρθουν στην πορεία δε θα μοιάζουν με τα πρώτα που είχαν μία δόση ντροπαλότητας, αμφιβολίας, εξερεύνησης, μυστηρίου κι απορίας.

Την επόμενη φορά ίσως πρέπει να ανταποδώσεις, αν βέβαια σου κάνουν το κλικ. Στη ζωή σημασία έχουν μόνο όσα μας στέλνουν!

 

Συντάκτης: Γαβριέλα Αγησιλάου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη