Δεν ήμουνα σίγουρη πώς θα ξεκινούσα. Έψαχνα έναν πρόλογο δυνατό, να σε κρατήσει. Ήθελα αυτές τις λέξεις να τις διαβάσεις. Οι σκέψεις μου, λοιπόν, διαδέχονταν η μία την άλλη, ενώ έγραφα κι έσβηνα νευρικά. Μετά σκέφτηκα πως θα με καταλάβεις, θα με νιώσεις, πως ξέρεις κι εσύ πως κάποια συναισθήματα δεν τα χωρούν οι λέξεις κι αυτό με ηρέμησε. Πήρα ανάσα κι έβαλα τις σκέψεις μου σε μία σειρά.
Όπως ανάσα μπορεί να δώσει και κάποιος που θα μπει ξαφνικά στη ζωή μας και θα μας κάνει να εξιλεωθούμε χωρίς καν να το προσπαθήσει. Αυτό είναι, άλλωστε, η αγάπη. Αυτή η μαγική στιγμή που ένα μας «ναι» ή ένα μας «όχι» μπορεί ν’ αλλάξει όλη μας την ύπαρξη. Κάτι που θυμάμαι απ’ το βιβλίο «Στις όχθες του ποταμού Πιέδρα κάθισα κι έκλαψα».
Πώς είναι δυνατόν ένας άνθρωπος, που μάλιστα θα εισβάλλει στη ζωή μας απ’ το πουθενά, να μπορεί να μας αλλάξει απ’ τη μια μέρα στην άλλη προς το καλύτερο; Να μας μάθει πτυχές του εαυτού μας που ακόμη κι εμείς οι ίδιοι δεν γνωρίζαμε; Να μας κάνει να υψώσουμε ανάστημα μπροστά στους φόβους μας και να τους σκοτώσουμε, λες και δεν υπήρξαν ποτέ να μας τρομοκρατούν και να στοιχειώνουν τα όνειρά μας; Να μας κάνει να γκρεμίζουμε τους προστατευτικούς τοίχους που μας ανάγκασαν οι άλλοι να χτίσουμε, γιατί πολύ απλά δεν αντέχαμε άλλη απογοήτευση;
Κι όμως! Ένας άνθρωπος θα μπει στη ζωή σου και θα σε κάνει να αισθανθείς πως υπήρχε από πάντα, μόνο που εσύ δεν τον έβλεπες. Κάποιος θα πηδήξει τα εμπόδια που εσύ έστησες με στρατηγική, μελέτη και μαεστρία, προκειμένου να μη σε πλησιάσει κανείς, όταν κουράστηκες να προσπαθείς με τους λάθος ανθρώπους και θα αγγίξει την ψυχή σου.
Θα σου αποδείξει πως ακόμη υπάρχουν άνθρωποι που ξέρουν να διεκδικήσουν χωρίς να πιέσουν. Θα σου αποδείξει με δύο μόνο του κουβέντες πως μπορείς να τον εμπιστευτείς, ότι μπορείς να αφεθείς, ότι μπορείς να κάψεις τις μάσκες σου και κυρίως θα σου αποδείξει γιατί μέχρι τώρα δε δούλεψε με όλους τους υπόλοιπους.
Αν δούλευε, άλλωστε, δε θα υπήρχε χώρος για εκείνον στη ζωή σου. Εκείνος που όχι μόνο δε θα σε νοιάζει αν περνάει τις κόκκινες γραμμές σου και μπαίνει στο comfort zone σου, αλλά που εσύ θα του ανάβεις το πράσινο φως για να το κάνει.
Για όλους μας υπάρχει κάπου εκεί έξω αυτή η ψυχή που κάνει τον τέλειο συνδυασμό με τη δική μας. Θα μου πεις έτσι είναι έρωτας, με την ίδια μαθηματική ακρίβεια το ίδιο μας κάνει να αισθανόμαστε. Αναπροσδιορίζει την ιδιοσυγκρασία μας και διαταράσσει τις ισορροπίας μας. Όχι! Όταν βρεις την ψυχή που ολοκληρώνει τη δική σου, δε θα είναι έτσι.
Θα αισθανθείς ευφορία. Όταν τον συναντήσεις θα έχεις ως προτεραιότητά σου να είναι εκείνος πρώτα καλά. Δε θα απαιτήσεις να κάνει χώρο για σένα στη ζωή του ούτε να αφήσει ότι έκανε πριν από σένα, γιατί πολύ απλά θα είσαι παντού και κυρίως χωρίς να το ζητάς. Οι ώρες πλάι του θα είναι μαγικές και μακριά του μαγικότερες, γιατί θα δουλεύουν μόνο υπέρ σας. Κάθε χτύπος του ρολογιού θα σου υπενθυμίζει πόσο σου λείπει διαβεβαιώνοντάς σε πως εδώ ανήκεις.
Θα είναι αυτός που θα νοιάζεται να σε σκεπάσει μην κρυώσεις, που θα μετράει τις μπουκιές σου μήπως και δεν έφαγες καλά, που θα σε κάνει να γελάς μέχρι δακρύων, που δε θα χορταίνει να σε κοιτάει στα μάτια, που δε θα φοβάται να εκφράσει τα συναισθήματά του, που θα αλητεύετε παρέα στα μπαρ μέχρι το πρωί, που θα μετράει τις ώρες για να βρεθεί κοντά σου, που δε θα σε καταπιέζει προσπαθώντας να σε αλλάξει φέρνοντάς σε στα μέτρα του… Τότε ναι, θα έχεις βρει τον άνθρωπό σου!
Είναι το δώρο σου ή αν θες μια ακόμη ευκαιρία από τη ζωή να ευτυχίσεις, εις φόρο τιμής όλων αυτών των καταστάσεων που σου ρούφηξαν κάθε ίχνος ρομαντισμού. Θα γίνετε ένα χωρίς καθόλου προσπάθεια. Σαν μια άγραφη συμφωνία πως από εδώ και μπρος «σε όλα μαζί».
Σήκωσε τα μανίκια, σφίξε τις γροθιές σου και πάλεψε σκληρά για να κρατήσεις για πάντα αυτή τη μαγεία που έφερε μαζί του ο άνθρωπος αυτός στη ζωή σου.
Συντάκτης: Γαβριέλα Αγησιλάου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
