Βάλε ουσία στην καθημερινότητά σου

Λέξη με επτά συλλαβές, όσες ακριβώς και οι μέρες της εβδομάδας: «Καθημερινότητα». Εύκολη να την εκφέρεις, δύσκολη όμως να την φέρεις εις πέρας. Η ανατομία της: Πολυσύνθετη.

Εμπερικλείει ευθύνες, πίεση, απαιτήσεις. Απαιτεί εγρήγορση, οργάνωση, επιμονή και υπομονή. Σίγουρα του ενός από του άλλου διαφέρει, ωστόσο δίνει σε όλους μας ένα κ(ε)οινό.

Προσπερνάμε στιγμές. Εθελοτυφλούμε μπροστά στις αλήθειες! Ξεχνάμε να ζήσουμε, να γευτούμε καταστάσεις, να απολαύσουμε παραστάσεις, να δοθούμε σε περιστάσεις. Τα τρία αυτά οκτάωρα δε μας επιτρέπουν να εκφραστούμε τόσο συχνά όσο θα θέλαμε, λες και μας έχουν το πιστόλι στον κρόταφο.

Με την ίδια πάντα δικαιολογία ότι μας πιέζει ο χρόνος, αμελούμε να λέμε στους δικούς μας πόσο τους αγαπάμε, τι σημαίνουν για εμάς, ενώ αναβάλλουμε πολλά, πάρα πολλά για αύριο.

Αναρωτηθήκαμε πότε, όμως, γιατί αύριο; Τι θ’ αλλάξει; Θα προστεθούν ακόμη δυο-τρία οκτάωρα στη μέρα; Θα μειωθούν οι υποχρεώσεις μας; Θα έχουμε περισσότερο χρόνο; Αλήθεια! Πόσα ανέβαλες σήμερα για αύριο; Κι όταν έρθει το αύριο πόσα θα αναβάλλεις για μεθαύριο; Πάψε!

Μάθε ν’ αναλαμβάνεις παρά ν’ αναβάλλεις.

Αν κάποιος σου έλεγε πως δε θα υπάρξει αύριο πόσο θα άλλαζες τη ζωή σου σήμερα; Αν είχες μόνο τέσσερα τελευταία οκτάωρα, τι άρωμα θα τους έδινες;

Πόσα πράγματα θα έκανες αλλιώς; Πόσο διαφορετικά θα έπινες τον καφέ σου; Ο τρόπος που κοιτάς το σύντροφό σου στα μάτια, αν προλαβαίνεις βέβαια να το κάνεις, θα ήταν ο ίδιος; Ο τρόπος που θα κούρνιαζες στην αγκαλιά του; Εκείνο το παραμυθάκι, που το παιδί σου θέλει σαν τρελό να του διαβάσεις μέρες τώρα, με πόση αγάπη και συναίσθημα θα του το διηγιόσουν;

Η μητέρα σου, που σε παρακαλάει να δειπνήσεις μαζί της και να τα πείτε όπως τότε; Μην την αφήνεις να περιμένει άλλο, δε χρειάζεται να έρθει εκείνη η φάση που θα μετανιώσεις για στιγμές που ακύρωσες και ανθρώπους που τους άφησες να περιμένουν.

Σίγουρα βιονικοί δεν είμαστε και να θέλαμε να προσθέσουμε ώρες στη ζωή μας δε γίνεται. Μπορούμε όμως να προσθέσουμε ζωή στις ώρες μας. Να τις πασπαλίσουμε με ουσία! Μια ουσία που βρίσκεται σ’ όλα αυτά που δεν προλαβαίνουμε να δούμε.

Η ζωή είναι πολύ μικρή για να μην την γευόμαστε στο έπακρο. Κάποιες φορές επιβάλλεται να κάνουμε στην άκρη τις υποχρεώσεις μας, κάνοντας χώρο για τους ανθρώπους μας που είμαστε πεπεισμένοι, δυστυχώς, πως θα είναι πάντα εκεί.

Όχι! Δε θα είναι, επειδή απλά έτσι είναι η ζωή. Με αρχή, μέση, τέλος. Δε χρειάζεται να χάσουμε κάτι για να το εκτιμήσουμε και ν’ αντιληφθούμε πόσο λάθος πράτταμε τελικά!

Δες τα όλα αλλιώς. Αν έχεις τη δυνατότητα απαρνήσου μία ακόμη δουλειά για να είσαι με τον άνθρωπό σου εκείνο το οκτάωρο. Πες όχι σ’ ένα επιπλέον task για να πας μια βόλτα με το παιδί σου. Δώσε ρεπό στις υποχρεώσεις και στάσου απέναντι απ’ τις επιθυμίες σου.

Αδιαμφισβήτητα, η ζωή δεν είναι παραμύθι. Είναι για δυνατούς παίχτες. Η οικονομία δεν είναι και στην καλύτερή της φάση, με αποτέλεσμα να πρέπει μόνο να δουλεύουμε για να έχουμε τα βασικά. Σε καμία περίπτωση δε θα τα παρατήσουμε όλα για να ζήσουμε απλά το όνειρο, οδηγούμενοι με μαθηματική ακρίβεια στην καταστροφή.

Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι ν’ αναθεωρήσουμε και ν’ αναπροσαρμόσουμε τις προτεραιότητές μας. Να μάθουμε να ισορροπούμε σωστά ανάμεσα στα οκτάωρα. Κι αν καμία φορά η ζυγαριά γέρνει στις ψυχές, δεν πειράζει, αυτές έχουν μεγαλύτερη αξία γι’ αυτό βαρούν περισσότερο.