Το παλατάκι σου πάντα θα σου θυμίζει τα πρώτα βήματα της ανεξαρτησίας σου

Τα early 20s συνήθως παρουσιάζονται ως τα καλύτερα και πιο ανέμελα χρόνια μας, όμως η πραγματικότητα είναι συχνά πιο σκληρή από ό,τι φαίνεται. Η ζωή δεν είναι η ίδια για όλους. Όσοι νέοι αποφασίζουν να ζήσουν μόνοι, δεν αργούν να συνειδητοποιήσουν πόσο δύσκολο είναι να τα καταφέρουν. Τα πράγματα γύρω τους δεν είναι όπως τους τα περιέγραψαν οι μεγαλύτερες γενιές και τα 20s καταλήγουν να είναι πιο απαιτητικά παρά ανέμελα.

Το να ζήσεις μόνος στη σημερινή εποχή είναι κάτι παραπάνω από δύσκολο. Στην πραγματικότητα, ορίζεται οριακά ακατόρθωτο. Βρίσκεσαι σε μια συνεχή προσπάθεια να στέκεσαι στα πόδια σου σε μια κοινωνία που απαιτεί να παλεύεις καθημερινά για όλα. Η κυβερνητική μέριμνα απουσιάζει, ενώ οι περισσότερες οικογένειες δυσκολεύονται να προσφέρουν την απαραίτητη οικονομική βοήθεια στα παιδιά τους. Παρόλα αυτά, εσύ που έχεις υλοποιήσει το όνειρο να ζεις μόνος, είσαι διπλά περήφανος, γιατί μέσα σε όλη αυτή τη δυσκολία καταφέρνεις να επιβιώσεις αξιοπρεπώς. Σταδιακά, βήμα προς βήμα, πραγματοποιείς τα όνειρά σου.

Η ακτίνα φωτός που κατακλύζει την ψυχή σου με χαρά είναι το να ζεις μόνος σου. Είναι το συναίσθημα του να κλείνεις την πόρτα του σπιτιού σου και να το νιώθεις πραγματικά ως το σπίτι σου. Όσο μικρό, όσο ακατάστατο κι αν είναι, το λατρεύεις, γιατί είναι ο αγαπημένος σου χώρος. Έχεις την πλήρη ελευθερία να κάνεις ό,τι θέλεις, χωρίς να χρειάζεται να λογοδοτήσεις σε κανέναν. Εκεί είσαι ο εαυτός σου. Ρίχνεις όλες τις μάσκες και καταλήγεις να είσαι απλώς εσύ με όλα σου τα καλά και τα άσχημα, με τους προβληματισμούς, τις σκέψεις και τα όνειρά σου. Είσαι άνετος και ασφαλής. Είναι το μικρό σου καταφύγιο. Εκεί θα στεγάσεις τις νέες σου φιλίες, τους νέους έρωτες ή και τους παλιούς – που ίσως χρειάζεται να κρατήσεις κρυφούς από όλους. Μέσα σε αυτό το σπίτι αφήνεις τον παλιό σου εαυτό και υποδέχεσαι τον καινούριο. Ανθίζεις και έχεις κάθε δικαίωμα να κρατάς κοντά σου τους ανθρώπους σου, αυτούς που συνειδητά επιλέγεις να ανοίξεις την πόρτα σου.

Σε κάθε γωνιά του υπάρχουν πινελιές του προσωπικού σου γούστου και αυτό το κάνει ακόμα πιο υπέροχο. Και όχι, δε χρειάζεται να είναι ακριβά τα αντικείμενα που το διακοσμούν, αρκεί να σε αντιπροσωπεύουν. Μπορεί να τα έχεις φτιάξει εσύ και τότε σίγουρα αποκτούν μια άλλη χάρη. Ενώ ταυτόχρονα, μπορείς να καμαρώνεις με περίσσια περηφάνια τις δημιουργίες σου. Βέβαια, ακόμα κι αν δεν είσαι ο πιο δημιουργικός άνθρωπος, είναι εντάξει. Αυτό που μετράει είναι η ζεστασιά και η οικειότητα που σου βγάζει τελικά το σπιτάκι σου. Με τον καιρό, θα συνδέεις έπιπλα με αναμνήσεις, ιστορίες, τραγούδια και ανθρώπους που πέρασαν για λίγο ή πολύ. Το συναίσθημα του να νιώθεις ένα με τον χώρο σου είναι απερίγραπτο. Το να μπαίνεις μέσα και να πλημμυρίζει η καρδιά σου με ηρεμία και ξεκούραση είναι που το κάνει τόσο ξεχωριστό. Το παλατάκι σου πάντα θα σου θυμίζει τα πρώτα βήματα της ανεξαρτησίας σου. Μεγαλώνεις κι αυτό είναι καταπληκτικό, κι ας έχεις πλέον ευθύνες και υποχρεώσεις. Κάτι ακόμα άξιο λόγου είναι το γεγονός ότι, καθώς μεγαλώνεις, δεν περιμένεις τα πάντα από τους γονείς σου. Ωριμάζεις και μαθαίνεις τη ζωή από όλες τις πλευρές της. Βλέπεις την ομορφιά γύρω σου και ταυτόχρονα την ασχήμια, δοκιμάζεις και δοκιμάζεσαι. Αντέχεις;

Μην ξεχνάς, πως ακόμα κι αν ξεκινάς μ’ ένα στρώμα, ένα μαξιλάρι και μια πλαστική καρέκλα σε ένα άδειο διαμέρισμα, έχεις κάνει μια νέα αρχή. Τη μεγαλύτερη και πιο σημαντική της πραγματικής ενήλικης και ανεξάρτητης ζωής σου. Και όπως κάθε αρχή, μοιάζει ακατόρθωτη, εσύ να λες πως θα πετύχεις. Πάντα να σκέφτεσαι τους στόχους σου και να μην τα παρατάς ποτέ. Δούλεψε σκληρά και θα ανταμειφθείς. Τα αγαθά κόποις κτώνται, κανένας δε θα σου χαριστεί. Τέλος, να έχεις στο νου σου ότι πολλές φορές η ψυχική σου υγεία και ηρεμία κοστίζει όσο ένα σπίτι μαζί με άπειρους λογαριασμούς κάθε τέλος του μήνα, αλλά αυτό είναι μια άλλη τεράστια συζήτηση. Να αγαπάς τον εαυτό σου, να τον φροντίζεις και να χαίρεσαι κάθε στιγμή στο πανέμορφο σπίτι σου. Απόλαυσέ το!