Λοιπόν ίντερνετ, ως εδώ! Δε μιλάω, δε μιλάω, αλλά το το έχεις παρακάνει. Έχεις πάρει τα μυαλά των ανθρώπων και τα έχεις κάνει πουρέ. Και καλά όλα τ’ άλλα, οκ βοήθησες και λίγο δεν μπορώ να πω, στη μετάδοση πληροφορίας και τα συναφή λοιπά. Αλλά αυτός ο έρμος ο έρωτας τι σου έφταιξε και τον έπιασες στα δόντια σου ρε ίντερνετ; Δηλαδή συγγνώμη, κάναμε αμάν εκατό (βάλε ένα όποιο νούμερο τώρα δε θα κολλήσουμε εκεί) χρόνια να ξεκολλήσουμε από τις κλισέ μαλακίες περί έρωτα και σχέσεων και πας εσύ με το έτσι θέλω και κάνεις βάιραλ όλες τις ατάκες που πρέπει να κάψουμε στην πυρά. Δε θα το κάνουμε σαφώς γιατί, ξέρεις τώρα, ελευθερία λόγου κι άλλες τέτοιες βλακείες, οπότε για να μη μας πούνε και χουντικούς και πέσω από πουθενά να γκρεμιστώ από το σοκ και τον εμετό, αποφάσισα απλώς να κάνω την ανάλογη απομυθοποίηση. Να έρθουν λίγο τα πράγματα στη θέση τους, να σταματήσει αυτό το αστείο παρακαλώ.
1. «Αν αγαπάς κάποιον άσ’ τον να φύγει! Αν γυρίσει πίσω, είναι δικός σου! Αν δε γυρίσει, δεν ήταν ποτέ!»
Και ξεκινάμε με τον βασιλιά των κλισέ, που αν υπήρχε ανάλογος τίτλος θα του δίναμε στέμμα, ραβδί, το Χόγκουαρτς και τα επτά βασίλεια με τον σιδηρούν θρόνο και την Καλίσι δώρο, τόσο πολύ του αξίζει η κορυφή. Συγγνώμη κύριε Γκιμπράν Χαλίλ (θα σε λέω Χαλ), συγγνώμη λοιπόν ρε ‘συ Χαλ, πώς την είδες τη δουλειά; Θα μπαινοβγάινει ο κόσμος στις ζωές άλλου κόσμου σε ένα αιώνιο τεστ αφοσίωσης πλην σαδισμού για να δούμε αν αγαπιόμαστε; Και δηλαδή αν θέλαμε να βασανίσουμε ο ένας τον άλλον τι θα κάναμε, θα αγκαλιαζόμασταν στοργικά και θα τρώγαμε παστέλια; Έλα σε παρακαλώ.
2. «Οι άντρες θέλουν πάντα να είναι η πρώτη αγάπη μιας γυναίκας. Οι γυναίκες, αντίθετα, θέλουν να είναι η τελευταία αγάπη ενός άντρα.»
Καταρχάς, το κλείσαμε, Όσκαρ, αχ και μιλάμε και μεταξύ μας τώρα, ότι άντρας θέλει γυναίκα και γυναίκα άντρα. Ε, Όσκαρ; Για πες εσύ που ξέρεις Όσκαρ! Τέλος πάντων δε θα ασχοληθώ με τη σεξουαλικότητά σου παραπάνω, το έπιασες το νόημα. Αλλά να σου πω και κάτι; Στ’ αλήθεια χεστήκαμε ποια αγάπη θα είσαι στη σειρά. Το θέμα είναι να είσαι αγάπη. Κι αυτό πάλι, αν σε αφορά. Δηλαδή, μπορεί να γνωρίσεις κάποιον και να θέλεις κάτι πολύ συγκεκριμένο και την επόμενη μέρα γεια σας κι αντίο κι ας έρθουν άλλες δέκα από πίσω, ως γυναίκα στο λέω, αν μετράω δηλαδή. Κι αυτό το αστείο με το ξεπαρθένιασμα πρέπει να σταματήσει. Κανένας άντρας δεν κατουράει από τη χαρά του αν έρθει σ’ αυτή τη θέση, είναι μεγάλη η ευθύνη και το άγχος κι αφαιρεί από την ευχαρίστηση αντί να δίνει. Μπορεί να υπάρχει κι αυτός που το γουστάρει, σύμφωνοι, μα με τον κανόνα διαφωνώ μην τα ξαναλέμε.
3. «Στην Αγάπη, ένα κι ένα κάνουν ένα.»
Λοιπόν, φέρτε τον Ζαν τον Πολ τον Σαρτ να μας διδάξει τα μαθηματικά του, να τον πάμε στο MIT να μας λύσει το πρόβλημα του μπιγκ μπανκ, να τετραγωνίσει τον κύκλο, να διαιρέσει τέλεια τον κύκλο με την ακτίνα του, νομίζω σταματώ. Ότι δηλαδή σώνει και ντε πρέπει να χαθείς εντός της αγάπης, να χάσεις προσωπικότητα, θέληση, χαρακτήρα, να μην έχεις στιγμές κι επιτυχίες κι αποτυχίες και λύπες και χαρές βαθιά προσωπικές, να κουβαλάς πάντα έναν άνθρωπο πάνω σου. Αυτό δεν είναι σχέση, ούτε αγάπη, αυτό είναι καταναγκαστικά έργα. Τη χρειάζεται ο έρωτας την ελευθερία, χωρίς αυτή μαραζώνει, χάνεται, πεθαίνει. Αν όλος σου ο κόσμος βασίζεται σε ένα «μαζί», τότε δεν αγαπάς, απλώς εξαρτάσαι.
4. «Δεν αγαπούν όσοι δε δείχνουν την αγάπη τους.»
Ναι, είδαμε και την Ιουλιέτα ρε συ Σαίξπηρ τι καλά που της πήγε η έκφραση της αγάπης της. Επίσης πέρνα μια βόλτα από τα κεντρικά του pillowfights που έχω να σου δείξω καμιά εκατοστή μηνύματα από καψουράκια που καίγονται και δεν το λένε ούτε στο μαξιλάρι τους. Λες κι αυτό που χαρακτηρίζει την αγάπη είναι η φλυαρία και η φαφλατάδικη ανοησία της. Η αγάπη πολλές φορές σωπαίνει, φοβάται, είναι αδύναμη, νιώθει πως δεν είναι αρκετή, πολλές φορές η αγάπη λυγίζει. Αυτό δεν την κάνει μη-αγάπη Γουίλιαμ που σε εκτιμώ κιόλας, αυτό την κάνει ανθρώπινη, όπως και τα όντα που τη βιώνουν. Καληνύχτα σας.
5. «Υπάρχει μία μόνο ευτυχία σ’ αυτήν τη ζωή: να αγαπάς και ν’ αγαπιέσαι.»
Όχι κυρία Σάνδη μου, ευτυχία είναι και η κρέπα με σοκολάτα-μπισκότο-μπανάνα-καπρίς. Ευτυχία είναι και το καπρίς από μόνο του. Ευτυχία είναι κι όταν βάζει γκολ ο Πάοκ, όταν τελειώνεις τη δουλειά και ξέρεις ότι αύριο έχεις ρεπό, ευτυχία είναι ένας πολύ καλός ύπνος. Ή για να τα βρούμε και στη μέση, δεν έχουμε ιδέα τι στο καλό είναι ευτυχία κι ευτυχώς, αν με ρωτάς, γιατί τότε δε θα υπήρχε κανένα νόημα να ζούμε.
6. «Όλα επιτρέπονται στον πόλεμο και στον έρωτα.»
Και τότε γιατί υπάρχουν στρατηγοί, υποστράτηγοι, λοχαγοί που σου λένε τι να κάνεις; Γιατί υπάρχει πλάνο και σχέδιο; Δηλαδή μπορώ να πάω αν θέλω να παίξω μια παρτίδα κουνκάν με τον οχτρό μου; Μας δουλεύετε κανονικά μου φαίνεται. Όχι δεν επιτρέπονται όλα. Επιτρέπονται αυτά και μέχρι εκεί που δεν καταπατάς την ελευθερία του άλλου, που δε φέρνεις το χάος και τον όλεθρο στη ζωή κάποιου που δεν είναι η δική σου, γιατί τότε δεν είσαι ερωτευμένος, είσαι μαλάκας. Τέλος. Για τον πόλεμο δε θα μιλήσω καν.
7. «Όταν δεν έχεις αυτό που αγαπάς, πρέπει ν’ αγαπάς αυτό που έχεις.»
Δηλαδή, αν είσαι ένας άνθρωπος σε ένα περιβάλλον (αν και σιχαίνομαι τη λέξη θα την πω) τοξικό, όπου σου συμπεριφέρονται βίαια, ή είσαι που το είπαμε κι άνωθεν σε ένα καθεστώς πολέμου, ή είσαι σαν εκείνα τα δύσμοιρα τα κοριτσάκια που τα παντρεύουν από τα 14 τους στην Ινδία, θα πρέπει να είσαι μέσα στην αγάπη ενώ υποφέρεις; Δηλαδή σαν να λέμε, να έχεις το σύνδρομο της Στοκχόλμης μας λες εσύ τώρα Σερζ με το δύσκολο επίθετο, να αγαπάς αυτό που έχεις όταν δεν έχεις αυτό που αγαπάς. Αν δηλαδή εσύ ψάχνεις μια χώρα για να ζήσεις ειρηνικά, αλλά είσαι σε μια που πέφτει βόμβα κάθε τρία λεπτά, να πεις κι ευχαριστώ μας λες. Ληγμένα όλοι σ’ αυτόν τον πλανήτη.
8. «Το ν’ αγαπάς είναι δύσκολο. Το να σ’ αγαπάνε είναι κουραστικό.»
Καλά έκανες κι έμεινες ανώνυμος εσύ που το είπες αυτό, μάλλον κατάλαβες τι κοτσάνα πέταξες και είπες να μη συνοδεύσει το όνομά σου στην αιωνιότητα. Τρελή κούραση το να σ’ αγαπούν σίγουρα, να σε φροντίζουν, να σε νοιάζονται, να ενδιαφέρονται για σένα, αφού σκέψου εγώ γι’ αυτό μια ζωή είμαι πτώμα, γιατί έχω μια μάνα που μ’ αγαπάει από τότε που γεννήθηκα, δηλαδή κανένα έλεος δεν έδειξε απέναντί μου. Απίστευτη κούραση το να σε αγαπάνε γι΄αυτό και δεν το θέλει κανένας άλλωστε. Δεν έχεις ακούσει να λένε στο δρόμο πόσο κουραστική μέρα είχαν επειδή τους έτυχε μια αγάπη -να- με το συμπάθιο κι άργησαν στη δουλειά; Άσε, μη σου τύχει. Επίσης, δύσκολο δεν είναι ν’ αγαπάς, γιατί το ξέρουμε από τότε που γεννιόμαστε (η μάνα που λέγαμε). Δύσκολο είναι να λύσεις ολοκλήρωμα επικαμπύλιο με αλλαγή συντεταγμένων. Αυτό ναι, είναι πολύ δύσκολο.
9. «Αν η αγάπη είναι η απάντηση, θα μπορούσατε να επαναδιατυπώσετε την ερώτηση;»
Βεβαίως. Για Κηφισίας καλά πάω;
10. «Όποιος χάνει στα χαρτιά, κερδίζει στην αγάπη.»
Και τελειώνουμε με μια διεθνή παρακαλώ ρήση αγνώστου και πάλι συγγραφέως, που τη λέμε λίγο λιγότερο από «καλημέρα». Καταρχάς, όποιος κερδίζει στην αγάπη να έρθει να μας πει από πού πας να εισπράξεις τα κέρδη σου γιατί εμείς ακόμα απένταροι είμαστε. Και κατά δεύτερον, όποιος χάνει στα χαρτιά, δεν έχει καλό φύλλο ή είναι άμπαλος. Να, εγώ ας πούμε, ούτε uno, πώς να το κάνουμε. Καθένας με τα κέρδη του σ’ αυτή τη ζωή. Το ένα όμως πώς το συνδέσανε με το άλλο, θα λωλαθώ πια.
Άλλες 140 έχω πρόχειρες στο μυαλό, μπορεί να επανέλθω μπορεί και όχι. Τώρα θα μιλήσω σε σένα που έφτασες πανηγυρικά μέχρι το φινάλε αυτού του ξεσπάσματός μου κι ελπίζω να με κατανοείς φίλτατε. Έχω όμως να σου πω πως ναι, ίσως την αγάπη ποτέ μας να μην την καταλάβουμε γι΄αυτό και πεθαίνουμε να βγάζουμε σοφιστείες για να την εξηγήσουμε, να φανούμε ίσως πιο κουλ και πιο έτοιμοι απέναντί της. Μα σαν μωρά, κάθε φορά, θα πέφτουμε εντός της κι ούτε που ξέρουμε πού θα μας βγάλει, τι θέλει να πει ο ποιητής, πότε θα τελειώσει και ποιος θα φύγει και θα έρθει. Ίσως αυτός να είναι κι ο λόγος που αξίζει τόσο πολύ τελικά. Τα φιλιά μου.
Συντάκτης: Γιοβάννα Κοντονικολάου
