Η τηλεόραση λένε, είναι βγαλμένη μέσα από τη ζωή. Ντάξει κι άλλοι λένε πως η Άννα Βίσση έχει κάνει καριέρα στο εξωτερικό.
Αλλά έστω ότι δεν είμαστε κακόβουλοι κι ενστερνιζόμαστε αυτήν την άποψη δέσμευσης τηλεόρασης και ζωής. Ας τοποθετηθούμε με απλά παραδείγματα καθημερινής ζωής για να εντοπίσουμε τις απίστευτες ομοιότητες. Σεναριογράφοι των καθημερινών σειρών, ήρθε η ώρα να δικαιωθείτε για κάθε επιτυχημένη σκιαγράφησή της.
Η πρώτη και πιο τρανταχτή περίπτωση, αυτή που έχει κάνει χρυσά τα κομμωτήρια και τις αισθητικούς του μάταιου τούτου κόσμου, είναι η εμφάνιση της μέσης Ελληνίδας νοικοκυράς. Αυτής που στην τηλεόραση θα είναι μια δίμετρη γαζέλα με αποτριχωμένο πόδι και μαλλί πιο φτιαγμένο κι από νύφη πριν το γάμο της.
Βλέπω από την άλλη κι εμένα που είμαι στο σπίτι σαν τον ζουγκλάκο με το μαλλί πιασμένο κότσο και φοράω τη φόρμα από πρόπερσι που έπεσε πάνω χλωρίνη και νιώθω σχεδόν χαρούμενη αν έχω καταφέρει να είμαι απλώς καθαρή.
Κι αν δείτε εσείς ποτέ τη μάνα σας να μαγειρεύει με γόβα δωδεκάποντη γεμιστό κοτόπουλο με κάστανα, να ‘ρθείτε να με φτύσετε.
Δεύτερη και πιο επικίνδυνη για την ανθρώπινη προσδοκία περίπτωση, είναι αυτή του σωστού τάιμινγκ. Του τόσο σωστού που αναρωτιέσαι αν έχει κάνει ο τυπάς συμφωνία με τις κλιματικές συνθήκες του πλανήτη.
Πάει ο φίλος να βρει τη φίλη για να της πει ότι είναι η γυναίκα της ζωής του κι ανοίγουν οι ουρανοί εκείνη ακριβώς τη στιγμή που της λέει ότι δεν μπορεί να ζήσει χωρίς αυτήν. Γίνονται λούτσα τα παιδιά και φιλιούνται κάτω από το σεληνόφως το οποίο υπάρχει, παρά τη βρόχα που είπαμε προηγουμένως.
Υπάρχει βεβαίως και η βροχή που συνδέεται με το χωρισμό και το δράμα, η οποία συνοδεύεται από αργό μελαγχολικό περπάτημα χωρίς ομπρέλα κι εσένα να κλαις νοερά κρυμμένος στην κουκούλα σου.
Προφανώς βρίσκεις ταξί κατευθείαν όταν το χρειάζεσαι, αλλά χάνεις το τρένο τελευταίο δευτερόλεπτο, ωστόσο ως δια μαγείας ο καλός σου δε θα έχει ανέβει και θα σε περιμένει στην απέναντι αποβάθρα. Για να μη σχολιάσω ότι σε ολόκληρη πόλη τον πετυχαίνεις την ίδια ώρα στο ίδιο μαγαζί και σοκάρεσαι που η θεά τύχη σας έφερε κοντά.
Κι εσύ μικρή χαζή φίλη μου κάθεσαι και κάνεις τσεκ ιν μπας και του κόψει και έρθει να σε βρει. Και στο τέλος δεν έρχεται κιόλας.
Είναι σχεδόν αστείο να λέμε ότι η τηλεόραση είναι βγαλμένη μέσα από τη ζωή, γιατί η τηλεόραση είναι μια όμορφη ψευδαίσθηση μιας ωραιοποιημένης, αψεγάδιαστης παραμορφωμένης πραγματικότητας, σχεδόν ιδανικής θα μπορούσες να πεις.
Μια πραγματικότητα που υπάρχει η πολυτέλεια του χρόνου και του κατ, όπου μπορείς να διορθώσεις τις ατέλειες και τις ατυχίες σου, για να το ξαναπάς από την αρχή με πεντάλεπτα διαλείμματα.
Μα η ζωή δεν κάνει ποτέ κατ, τρέχει και τρέχει σε ρυθμούς ολυμπιακούς κι εσύ προσπαθείς μονίμως να την προλάβεις.
Κι αν δεν είσαι πάντα τέλειος, κι αν τύχει να χάσεις το τρένο στη στροφή, θα υπάρχει πάντα το επόμενο. Και το πιο όμορφο σε αυτή την ιστορία είναι ότι ποτέ δεν ξέρεις τι θα συναντήσεις.
Συντάκτης: Γιοβάννα Κοντονικολάου
