Να μάθεις να αγαπάς. Αυτό είναι το πρώτο βήμα. Να το διαβάσεις, να το μελετήσεις, να καταλάβεις τα σημάδια, τα σημεία, όλα εκείνα που ο κόσμος λέει «επί μέρους». Να μάθεις, να διδαχτείς την αγάπη. Αυτή θα είναι πάντα η αρχή.
Δες από τη μάνα σου, ή τη μάνα της μαμάς σου. Κοίτα τον περαστικό στο δρόμο, τον πατέρα που αφήνει το παιδί του στο φροντιστήριο και περιμένει με το βλέμμα του να χαθεί πίσω από την πόρτα. Παρατήρησε το αδερφάκι σου, με πόση φυσικότητα σε έχει στη ζωή του, πόσο αβίαστα αφήνεται να είναι αληθινός μαζί σου. Κοίτα γύρω σου, ψάξε, γύρνα το κεφάλι σε γωνίτσες, σε μπαλκόνια, διάβασε βιβλία, γνώρισε ανθρώπους, δες θέατρο, τραγούδα. Τραγούδα πολύ, δυνατά, παράφωνα, αφιέρωσε ποίηση, γράψε, διάβασε. Μάθε την αγάπη.
Κι όταν το κατακτήσεις αυτό, όταν μάθεις την Άλφα-Βήτα, έλα και μοίρασέ την. Διάδωσε τη διάλεκτο που ανακάλυψες, αυτό το μπέρδεμα συναισθημάτων και πράξεων. Η αγάπη, χαζέ, είναι γλώσσα. Δε μιλάνε όλη την ίδια. Μα, κοίτα να δεις, όλοι θέλουν να αγαπηθούν. Οπότε ήρθε η ώρα. Μίλα τη γλώσσα που έμαθες. Κάνε σήμερα μια πράξη αγάπης για κάποιον που νοιάζεσαι.
Τώρα, μην το σκέφτεσαι. Σήκω από τον υπολογιστή σου. Σε μια αναβολή, πέθαναν κάποτε όλες οι μεγάλες προσδοκίες. Σήκω λοιπόν και τράβα να πεις πως ακόμη σου λείπει. Τράβα πες ότι δεν αντέχεις που είστε μακριά, ότι δε θέλεις καν να προσπαθήσεις να το κάνεις. Για σένα, πες το. Δώσε όλα αυτά που κρατάς και νομίζεις πως απαγορεύεται να ξεχυθούν. Ποιος τη χέζει την αξιοπρέπεια, ρευστά είναι όλα, κυλάνε, σήμερα ζεις κι αύριο όχι. Σήμερα όμως, τώρα, ζεις.
Τράβα πες της πως δεν είστε φίλοι, τράβα δώσ΄της ένα φιλί. Μην το σκεφτείς, μην το υπολογίσεις, απλά καν’ το. Πόσες φορές το σκέφτηκες, πόσες το άφησες γι’ αύριο, πόσες μέρες άφησες να περάσουν με κείνη να πιστεύει κάτι λιγότερο; Γιατί;
Τρέχα πάρε τον μπαμπά σου μια αγκαλιά, δε θα σε ρωτήσει γιατί, να είσαι σίγουρος. Δώσε ένα φιλί στη μαμά σου κι ασ’ την να γκρινιάζει για τη ζακέτα. Θυμήσου, η αγάπη είναι γλώσσα. Σ’ αγαπάω σου λέει, χαζέ, απλώς δεν έχετε μάθει να ακούτε ο ένας τον άλλον. Σήκω, σήκω τώρα, μοίρασε στους ανθρώπους σου όλα αυτά που κρατάς μέσα σου γιατί ντρέπεσαι μήπως σε πουν υπερβολικό. Μήπως γίνεις πολύ αισθηματίας ξαφνικά, πολύ μελό και ροζ.
Μα ποιος χέστηκε, γλυκέ μου. Τι σημασία έχει, νιώθουμε, τι να κάνουμε; Γιατί να δώσεις το λίγο όταν έχεις το πολύ; Αγαπάς, τι πιο όμορφο, τι πιο πραγματικό;
Φτιάξε έναν καφέ και κάνε κι άλλον έναν. Ξέρεις εσύ για ποιον. Δε θα σου πω εγώ, δε με χρειάζεσαι άλλωστε και τόσο. Το έπιασες το νόημα. Κάνε σήμερα μια πράξη αγάπης για κάποιον που νοιάζεσαι. Α! Και μην ξεχάσεις, πριν βάλεις παπούτσια για να φύγεις, ρίξε μια ματιά στον καθρέφτη και χαμογέλα. Είσαι πολύ όμορφος σήμερα.
Συντάκτης: Γιοβάννα Κοντονικολάου
