Μιλήστε όπως θέλετε να σκοτώσουμε τον ρατσισμό

Μεγαλύτερη πιθανότητα να γίνει κάποιος ρατσιστής στη ζωή του έχει ο άνθρωπος που κάποια στιγμή υπέστη ο ίδιος ρατσισμό. Και είναι απόλυτα λογικό, αν το σκεφτείς, γιατί τα πάντα στη ζωή είναι κύκλος. Κάτι σου συμβαίνει, γι’ αυτό κι εσύ μετά, περνώντας το από το δικό σου φίλτρο, το επικοινωνείς στον κόσμο.

Μεγάλη μάστιγα ο ρατσισμός, όχι με την καθαρή μόνο έννοια που αφορά τη φυλή ή τη θρησκεία, που θεωρούνται και οι πιο αρχέτυπες μορφές του. Είναι και ο άλλος, ο ύπουλος, ο πιο κρυφός, αυτός που θα σου σκάσει μια μέρα επειδή διαβάζεις άλλα πράγματα ή ντύνεσαι κάπως περίεργα ή επειδή απλά περπατάς με κάποιον συγκεκριμένο τρόπο. Είναι ρατσισμός που λίγο-λίγο μας τρώει κάθε μέρα, μέχρι να το συνηθίσουμε και να μη μας κάνει πια καμία εντύπωση η ύπαρξή του. Το αν μας ενοχλεί ή όχι είναι άλλο κεφάλαιο.

Γιατί μας ενοχλεί, κακά τα ψέματα. Ακόμα και κάποιον που έχει υπάρξει απόλυτα ρατσιστής στη ζωή του, όταν τον τρώει στη μάπα δεν πετάει από τη χαρά του. Γι’ αυτό και έχουν φτιαχτεί κατά καιρούς διάφοροι μηχανισμοί άμυνας από την ίδια την κοινωνία, για να προστατευτούν αυτοί οι άνθρωποι, ακόμα και όταν αδυνατούν να υψώσουν οι ίδιοι το ανάστημά τους.

Φτιάχτηκε το ΕΣΡ, μπήκε στη ζωή μας ο πολιτικά ορθός λόγος, ιδρύθηκαν οργανώσεις, έγιναν πορείες και δράσεις, γίνονται δηλαδή καθημερινά, για να ευαισθητοποιηθεί ο κόσμος. Αλλά η φύση του ανθρώπου είναι πάντα στραμμένη στην υπερβολή, οπότε ό,τι κι αν κάνει, ξεχνάει να βάλει μέτρο. Κι εκεί λοιπόν έρχομαι εγώ και σκέφτομαι. Αν θέλω δηλαδή εγώ να μην είμαι ρατσίστρια, πχ προς τους μαύρους, θα πρέπει να μη χρησιμοποιώ τη λέξη «μαύρος» όταν απευθύνομαι σε αυτούς. Γιατί;

Γιατί κάποιοι μαλάκες κάποτε ή ακόμη και τώρα έπαιρναν τη λέξη και την έκαναν βρισιά για να μειώσουν την ανθρώπινη υπόσταση αυτών των ατόμων. Ε και στ’ αρχίδια μου. Θα πέσει τώρα ο κάθε καθώς πρέπει βλάκας να μου πει εμένα αν είμαι ή όχι ρατσίστρια επειδή δε χρησιμοποιώ ή χρησιμοποιώ σωστά ελληνικά. Τόσο αστείοι είμαστε. Αν δηλαδή αύριο ξεκινούσαμε όλοι και φωνάζαμε ο ένας τον άλλον γλυκούλη κάθε φορά που θέλαμε να τον πούμε μαλάκα, σε δυο χρονάκια το «γλυκούλης», θα ήταν δείγμα ρατσιστικής συμπεριφοράς. Ε συγγνώμη αλλά αυτό εμένα μου φαίνεται απλά ηλίθιο.

Το θέμα δεν είναι να μην τον πεις τον άλλον αδερφή. Το θέμα είναι να μη σε νοιάζει, ρε φίλε. Κι όταν δε σε νοιάζει με ποιον πηδιέται, αλλά το αν είναι καλός άνθρωπος, τότε μπορείς να κάνεις και μια πλάκα ή να πεις τη «λάθος» λέξη, χωρίς να φοβάσαι ότι θα σε στήσουν στον τοίχο. Γιατί αυτό έχουμε κάνει, στην προσπάθειά μας να μη γινόμαστε ρατσιστές και άδικοι, έχουμε χώσει παντού περιορισμούς και κανόνες, έχουμε μειώσει μόνοι μας την ελευθερία μας, για να μη θίξουμε τις ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες, στις οποίες μπορεί και να ανήκουμε.

Όλα στο μικροσκόπιο, όλα από έλεγχο, με αποκορύφωμα τα ίδια τα πανεπιστήμια, το λίκνο της ελεύθερης βούλησης και καλά. Γελάω. Έχεις πάει ποτέ σε συνέλευση φοιτητών; Πιο ανήθικη χρήση γλώσσας, πιο βλακωδώς κολλημένα μυαλά με τον καθωσπρεπισμό δε θα ξαναδείς. Ο άλλος θυμώνει και θίγεται αν δεν τον αποκαλέσεις «συνάδελφο». Άντε γαμήσου κι εσύ και η συναδελφικότητά σου.

Ναι, είμαι θυμωμένη και είμαι και πολύ, γιατί νιώθω κάθε μέρα ότι απομακρυνόμαστε από την ελευθερία μας. Καταπιεζόμαστε κι άγρια κιόλας. Γιατί ρε φίλε, εγώ έχω δει και έχω γνωρίσει ομοφυλόφιλο άνθρωπο που κορόιδευε τον εαυτό του και τους γύρω του, επίσης gay, φωνάζοντάς τους με όλες τις μη πολιτικά ορθές λέξεις. Και δεν ήταν κακία, δεν ήταν ανάγκη για να μειώσει κανέναν, ήταν απλά το ότι ένιωθε άνετα με το δέρμα του. Γι’ αυτό κι εμείς γελούσαμε με την ψυχή μας, γιατί δε μας ένοιαζε πως θα μιλήσουμε ή να μην παρεξηγηθούμε.

Εμένα ξέρεις πόσες φορές με έχουν πει χοντρή; Κι όσες φορές με πείραξε, ήταν γιατί στο δικό μου το κεφάλι εγώ απλά ήθελα να μη λέγεται αυτό που φαίνεται. Ενώ θα μπορούσε απλά να μη με νοιάζει. Ναι, να μη σε νοιάζει, γιατί οι λέξεις είναι απλά λέξεις και τον αν τον αποδέχεσαι τον άλλον ή όχι, δε θα στο δείξουν οι ανόητοι κανόνες ηθικής και κοινωνίας. Αυτά είναι για μικρά μυαλά και μικρούς ανθρώπους.

Κι αν κάποια στιγμή σε πουν αδερφή, ή μαλάκα, ή χοντρό, μαύρο, Αλβανό, επειδή αυτό έτυχε να είσαι, πες ευχαριστώ, ρε φίλε. Γιατί είσαι και μαγκιά σου. Μαγκιά μας.