Νομίζω ότι αν είχα να κρατήσω μόνο τρεις στιγμές απ’ τη διάρκεια των λυκειακών μου χρόνων, μια θα ήταν σίγουρα η εξαήμερη στην οποία πέρασα κι απαίσια. Η δεύτερη θα ήταν η αποφοίτησή μου που έγινε το έλα να δεις και καταλήξαμε σε ένα κωλόμπαρο να τα πίνουμε. Κι η τρίτη, ήταν όταν ήρθε ο κολλητός μου μια μέρα και μου δήλωσε ότι ήταν ερωτευμένος.
Όταν κι αν καταφέρεις να κρατήσεις φιλία με έναν άντρα, θα μπορέσεις με σιγουριά να καταλάβεις το σοκ που με διαπέρασε εκείνη τη στιγμή. Κυρίως γιατί οι περισσότεροι άντρες φοβούνται ν’ αναγνωρίσουν την λέξη «έρωτας» ως μια λέξη της ελληνικής γλώσσας. Έχουν άλλα συνώνυμα γι’ αυτήν όπως, «την πάτησα», «με κατάφερε», «έμπλεξα» κι άλλα τέτοια ωραία, που σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν έχει προβλήματα με τη μαφία κι απειλούν να του κάψουν το σπίτι.
Τελικά βέβαια κατέληξε μια τεράστια φούσκα ενθουσιασμού που το μόνο που απέφερε στη σχέση μας ήταν ατελείωτα πειράγματα κι ατάκες του στιλ «α ο Πάρις δε θα βγει θα πάει βόλτα με την κοπέλα του να μαζέψουν λουλούδια» κι άλλα τέτοια σιχαμερά πράγματα. Όταν όμως τον βάρεσε κατακέφαλα η αρρώστια, τότε κατάλαβα ότι η σχέση μας δε θα είναι ποτέ ξανά ίδια.
Η αλήθεια είναι ότι όταν ένας άντρας αποφασίσει να δεθεί συναισθηματικά με μια γυναίκα οι φιλίες του με το φύλο αυτό περνάνε μια μεγάλη κρίση. Κι αυτό γιατί εκτός του ότι ο χρόνος του και η προσοχή του, αναμενόμενα μοιράζονται κατά πολύ, υπάρχει κι ο παράγοντας ζήλια. Θα ζηλέψει λοιπόν η κοπέλα, μπορεί να το δείξει μπορεί κι όχι, αλλά ο ερωτευμένος κολλητός θα πρέπει να της αποδείξει ότι είστε μόνο φίλοι κι ουδέποτε υπήρξατε ή θα υπάρξετε κάτι άλλο.
Οι αγκαλίτσες που σου έκανε σε ανύποπτο χρόνο κι οι ρομαντικές ταινίες που αναγκάζονταν να βλέπει μαζί σου, θα κοπούν κι αυτό γιατί βρίσκουν έναν άλλο αποδέκτη που διεκδικεί τη θέση του στη ζωή του δικού σου Πάρη. Και η κολλητή, ως γνήσια και καλή φίλη οφείλει αυτό να το καταλάβει και να το αποδεχτεί, αφού κρυφά μέσα της θα σιχτιρίσει τον έρωτα που έκλεψε το φίλο της.
Δεύτερη και πολύ σημαντική αλλαγή είναι σίγουρα κι οι ατελείωτοι μονόλογοι για το πόσο υπέροχη, πανέμορφη, καλή στο σεξ κι εξαιρετική μαγείρισσα είναι. Αυτοί οι μονόλογοι τον πρώτο καιρό θα περιλαμβάνουν τόσες ανατριχιαστικές λεπτομέρειες, που στο τέλος θα αρχίσεις να αμφιβάλλεις για την ποιότητα των μέχρι τώρα συζητήσεών σας (ναι, αυτές που από τη μεριά του άκουγες μόνο «ναι», «όχι» και «δε σε φοβάμαι εσένα»). Θα σου μιλάει και θα σου μιλάει και θα περιμένει να μοιραστείς τον ενθουσιασμό του γι’ αυτόν τον τόσο ξεχωριστό άνθρωπο που τον έκανε να χάσει τον ύπνο του και το μυαλό του.
Θα τον δεις να συγκινείται και να βουρκώνει, να τον αγγίζουν πράγματα που πριν κορόιδευε, να ακούει μέχρι και Μαχαιρίτσα με ευχαρίστηση γιατί αρέσει σε ‘κείνη, τρέχοντας σε συναυλίες που εσύ τον παρακαλούσες να πάτε. Θα γίνει ευάλωτος σε κάθε της κίνηση, φορτώνοντάς σου υποσυνείδητα, ένα μητρικό ένστικτο προστατευτικότητας, για το αν εκείνη η άλλη θα του φερθεί όπως του αξίζει.
Θα τον δουλέψεις για την ηλίθια μπλούζα που του πήρε δώρο και τη φοράει συνέχεια και θα χαίρεσαι σαν περήφανη μεγάλη αδερφή κάθε φορά που υποχωρεί σε έναν καβγά τους ή τη διεκδικεί με πάθος μετά από κάθε μαλακία του. Θα τον δεις να μεγαλώνει και να ωριμάζει, να πληγώνεται και να πιστεύει ξανά στον έρωτα, καμιά φορά να δυσκολεύεται και να λυγίζει, να ξεχνάει τα σημαντικά και να κάνει άπειρα ανόητα λάθη.
Μα θα σου πει για κάποιον έρωτα στο στέκι σας με μια μπίρα στο χέρι κι εσύ θα ξέρεις πως αυτή εκεί έξω που κατάφερε να τον κερδίσει, είναι πολύ τυχερή. Όχι μόνο γιατί πολύ πιθανό να διαλέξεις όλα τα δώρα που σκοπεύει να της αγοράσει, μα γιατί ξέρεις ότι διάλεξε το καλύτερο παιδί. Κι αν όχι, πάντα μπορείς να τον βρίσεις όσο θα ‘θελε κι εκείνη, πάντα με μια μπίρα στο χέρι. Έτσι γίνεται στις αληθινές φιλίες.
Στην υγειά μας.
Επιμέλεια Κειμένου Γιοβάννας Κοντονικολάου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Γιοβάννα Κοντονικολάου
