Δε βρίσκεις χρόνο όταν δε θες

Οι φίλοι είναι λίγοι, μετρημένοι και καλοί. Αναμφίβολα, τους αγαπάμε και θα θυσιάζαμε τα πάντα για να είναι καλά και να τους καμαρώνουμε ευτυχισμένους. Ό,τι και να συμβαίνει, δε θα τους αφήναμε για κάτι καινούργιο που ήρθε στη ζωή μας. Δε θα ξεχνούσαμε ποτέ τον ποιοτικό χρόνο που έχουμε ανάγκη να ξοδεύουμε μαζί ούτε τις στιγμές μας. Γενικότερα, δε θα άλλαζε η αγάπη μας γι’ αυτούς, επειδή ένα νέο πρόσωπο, η σχέση μας ενδεχομένως, θα προστεθεί στη ζωή και στο μυαλό μας.

Ο έρωτας, όπως κι η φιλία, θέλει συζητήσεις, ενδιαφέρον, προσπάθεια για αυτήν την ιδιαίτερη σπίθα, για να καταφέρει να κρατηθεί αναμμένη, για να αντέξει. Η σχέση, όπως είναι λογικό κι επόμενο, θα έχει προβλήματα, διαφωνίες, δυσκολίες, θα χρειάζεται αφοσίωση για να κρατηθεί υγιής. Θέλει το χρόνο της, τις κοινές στιγμές της κι ειλικρίνεια για να μη βαρεθεί ο ένας τον άλλον. Χρειάζεται μια στήριξη, ένα σπρώξιμο, μια υποχώρηση όταν όλα γκρεμίζονται.

Οι φίλοι μας βρίσκονται στην πρώτη θέση στη ζωή μας, σαφώς, χωρίς όμως αυτή η επαφή μας να υποβαθμίζει όλους τους άλλους ρόλους, χωρίς να αφήνει δεύτερη τη σχέση μας. Είναι πολύ πιο πιθανό κάποτε να χωρίσεις κι οι φίλοι σου να είναι αυτοί που θα παραμείνουν στο πλευρό σου, όπως ήταν πάντα, για να σε στηρίξουν στην κάθε δύσκολη φάση που θα περνάς. Όμως, ο σύντροφός σου πού είναι στη ζωή σου;

Δεν έχει να κάνει με σειρά, πρώτος και δεύτερος, έχει να κάνει με την προσπάθεια και τις ισορροπίες. Πρέπει να ‘ναι επίσης προτεραιότητά σου και να τον νοιάζεσαι, χωρίς να τον υποτιμάς σαν κάτι προσωρινό που κάποτε θα τελειώσει -αλλιώς μην το ξεκινάς καν. Είναι επιλογή σου κι οφείλεις να νιώθεις τυχερός που κάποιος σε νοιάζεται κι ενδιαφέρεται για την ευτυχία σου κι όχι να τον πληγώνεις με την αδιαφορία σου.

Αν οι φίλοι έρχονται πάντα πρώτοι, τότε καλύτερα να χωρίσεις. Σίγουρα θα έχεις το χρόνο σου με τους φίλους σου για να συζητήσεις όσα σε προβληματίζουν. Θα βγείτε για καφέ και θα συνεχίσετε το συνηθισμένο σας πρόγραμμα. Όμως είναι αδύνατο να μην μπορείς να βρεις μία ώρα μέσα στο εικοσιτετράωρό σου να βρεθείς με το ταίρι σου. Δε γίνεται ό,τι και να κανονίζετε να το ακυρώνεις, γιατί ως συνήθως θα έχεις κανονίσει με τους φίλους σου ή θα ‘χεις κάτι άλλο, πιο σημαντικό, να κάνεις.

Αν δέχεσαι μια τέτοια συμπεριφορά, αν ακούς συχνά μεγάλα λόγια με σπουδαίες προθέσεις συνοδευμένα, όμως, από ένα «μακάρι να μπορούσα» ή «δυστυχώς, δεν έχω χρόνο», τι περιμένεις; Η απόρριψη, τα συνεχή «δεν μπορώ, έχω κανονίσει», ίσως είναι ένα άγραφο μα ξεκάθαρο μήνυμα, ένας έμμεσος τρόπος να σου πει πως ήρθε η ώρα να τραβήξεις εσύ το δρόμο σου προς άλλα λιμάνια.

Δεν αξίζει σε κανένα μια σχέση με ενδιαφέρον μονόπλευρο. Δεν μπορεί να λειτουργήσει η αγάπη μόνο απ’ τον ένα απ’ τους δύο. Αργά ή γρήγορα, κάπου στη μέση, θα βουλιάξει, αν δεν έχεις χρόνο να δώσεις στον άνθρωπό σου -ή για να είμαστε πιο ειλικρινείς, αν δεν είσαι πρόθυμος να διαθέσεις χρόνο.

Εξάλλου, ποιος ο λόγος να καταντήσεις θύμα, να είσαι δυστυχισμένος και να βρίσκεσαι με κάποιον που σου στερεί την ευτυχία σου, απ’ τη στιγμή που εκεί έξω υπάρχουν τόσο που θα έκαναν πολλά για να σε δουν έστω για πέντε λεπτά. Γιατί δε φεύγει πρώτος ή γιατί δε στο λέει ξεκάθαρα δεν έχει και πολλή σημασία.  Ίσως φοβάται τη συναισθηματική δέσμευση, αλλά παράλληλα δε θέλει να χάσει την ασφάλεια, ίσως όντως έχει κάποια αισθήματα για σένα, αλλά όχι τόσο δυνατά για να σε θέσει προτεραιότητα, ίσως είναι δειλός για μια φυγή. Όποιος κι αν είναι ο λόγος δε σου αξίζει αυτή η αναμονή.

Χρόνος πάντα θα υπάρχει για τους ανθρώπους σου. Όμως, να τους αποκαλείς ανθρώπους σου μόνο αν πραγματικά τους αγαπάς και τους νοιάζεσαι. Όταν ξέρεις πως έχεις κάθε στιγμή την ανάγκη να τους δεις όπως κι εκείνοι εσένα.

Αν αλήθεια ενδιαφέρεσαι, αλλά κάπου έχασες την ισορροπία σου, ξεκίνα να παίρνεις πρωτοβουλίες για να βρεθείτε, να επιδιώκεις το «μαζί». Να νοιάζεσαι και να το δείχνεις, γιατί αργά ή γρήγορα, όλοι καταλαβαίνουμε στη ζωή μας πως: «όποιος θέλει βρίσκει χρόνο, όποιος δε θέλει βρίσκει δικαιολογίες».