Ξέρουμε τι θέλουμε και το λέμε με θράσος

Δεν ονομάζεται πρωινή ξινίλα. Δεν ξυπνάμε με τη σκέψη της επιθετικότητας. Πολλοί λένε πως ίσως να οφείλεται στην αποχή απ’ τον καφέ, ή από μια μόνιμη υπερένταση, ανησυχία για τα πάντα, αλλά η αλήθεια είναι πως τίποτα απ’ τα παραπάνω δεν είναι αλήθεια. Απλά, ως γνωστόν, «η κάθε δράση θέλει κι αντίδραση» κι η κάθε υπομονή έχει και τα όριά της.

Με πολλές εναλλαγές στη διάθεσή μας, μπορείς να μας δεις γελαστούς στο φαγητό το μεσημέρι και με νεύρα το απόγευμα στο Πανεπιστήμιο. Η απόλυτη ξινίλα, με την προϋπόθεση ότι θα μας «πειράξεις». Οι εναλλαγές στη διάθεσή μας, πάντοτε είναι άμεσες κι αισθητές μέσα στην παρέα, αφού το χαμόγελο γίνεται θυμός με μόνο μερικές λέξεις.

Δεν είμαστε άτομα ξινά. Ανάμεσα σε πολλούς ανθρώπους, αυτή η αυθεντικότητά μας απουσιάζει απ’ την κοινωνία, ξεχωρίζει, αλλά ταυτόχρονα μας στοιχίζει. Στοιχίζει την κριτική από άλλους ανθρώπους, γιατί μιλάμε σαν χείμαρρος χωρίς να σκεφτόμαστε πολλά-πολλά, γιατί πάντα θα προηγείται να πούμε αυτά που ισχύουν.

Κακώς, αλλά αρκετές φορές μπορεί να διακόπτουμε το συνομιλητή μας, με αποτέλεσμα να τον εκνευρίζουμε, την ώρα κάποιας συζήτησης γιατί δεν αντέχουμε να πει κάτι που δεν ισχύει χωρίς επιχειρήματα και θέλουμε αμέσως να ξεστομίσουμε τα γεγονότα όπως έχουν με τη σειρά.

Ζητάτε ανθρώπους που να αντικρίζουν την αλήθεια κατάματα. Έτσι, εμείς δεν είμαστε γρίφοι, ξέρουμε τι θέλουμε και θα το πούμε ευθαρσώς, θα κυνηγήσουμε ό,τι μας καίει και θα δείξουμε τι μας ενοχλεί, είτε λεκτικά, είτε φυσικά με το απρόσμενο σήκωμα του φρυδιού μας, το οποίο δεν είναι κακοπροαίρετο, απλά μπορείς να το λάβεις σαν μια προειδοποίηση, πως αν συνεχίσεις η συζήτησή μας θα παρεκτραπεί και κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί την πορεία.

Μη μας προσβάλλεις χωρίς να σου δώσουμε το δικαίωμα, μη μιλήσεις πισώπλατα, επειδή απλά ξέρεις τη φυσιογνωμία μας.  Το να ξέρεις απ’ το να γνωρίζεις, εξάλλου, μπορεί να είναι απλά δύο παράλληλες γραμμές που να μη συναντηθούν ποτέ, μην τα φουσκώνεις στο μυαλό σου.

Γενικά, δεν είμαστε τύποι του καβγά, αλλά άνθρωποι σαν όλους τους άλλους που, αν τους ενοχλήσεις,  ρίχνουν μαχαίρια με λέξεις. Το πιο αστείο είναι όταν ρωτούν αν έχουμε συναισθήματα, αν μπορούμε να κλάψουμε. Κάθε φορά γελώ, γιατί ο δυναμισμός σε καμία περίπτωση δε θα διαχώριζε έναν άνθρωπο σαν όλους τους άλλους. Φυσικά κι έχουμε συναισθήματα και μπορώ να  πω πως  ίσως να είμαστε πολύ πιο ευαίσθητοι από κάποιες εκφραστικές και εικονικές μάσκες που βλέπεις, λυπάσαι και παρηγορείς.

Δεν είναι ότι δε νοιαζόμαστε πραγματικά, απλά αντιλαμβανόμαστε οι ίδιοι την αξία του εαυτού μας και δε συμβιβαζόμαστε με κάτι λιγότερο, ειδικότερα να μας υποτιμήσετε χωρίς αιτία. Λάτρεις της ειλικρίνειας, που στις μέρες μας τη βρίσκεις σπάνια, απομακρύνουμε ανθρώπους απ’ το πλευρό μας που δεν αντέχουν την αλήθεια. Τα βαγόνια μου μπορεί να έχουν λίγους ανθρώπους πάνω, αλλά τους επιλέγω για την αυθεντικότητα και την ειλικρίνειά τους, όπως πιστεύω κι εκείνοι εμένα.

Δεν είναι ανάγκη να υψώσουμε τον τόνο της φωνής μας για να ακούσεις την αγανάκτησή μας. Ένα βλέμμα μιλάει μόνο του, τα μάτια μας είναι αρκετά για να καταλάβεις πότε κάτι πάει στραβά. Να θυμάστε μονάχα πως όση βαβούρα και να υπάρχει τριγύρω, η αλήθεια κάποτε θα μαθευτεί και θα αναιρέσει όλα τα ψέματα του κόσμου. Το πιο σίγουρο είναι ότι δε ζούμε σε μια κινούμενη άμμο. Έτσι, όσο εύκολο σου είναι να μας πουλήσεις, τόσο εύκολο θα είναι να σε διαγράψουμε, γιατί το μονόπλευρο ενδιαφέρον δε θα κατέληγε ποτέ πουθενά.