Κάθε επάγγελμα είναι ξεχωριστό, με τις δικές του δυσκολίες και τις δικές του ιδιαιτερότητες. Οι απόψεις ποικίλουν, αλλά, όπως λέει κι ο λαός, καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή, είτε αυτή προκύπτει από σπουδές σε κάποιο πανεπιστήμιο, είτε εκπαιδεύτηκες μόνος σου σε κάποια τέχνη, είτε κάνεις οποιαδήποτε δουλειά που μπορεί να μην απαιτεί κάποια ειδική γνώση για να ζεις αξιοπρεπώς ως άνθρωπος.
Όπως ένας αθλητής επιβάλλεται να ξοδέψει ατελείωτες ώρες σε προπονήσεις και πρέπει να προσέχει τη διατροφή του, έτσι κι ένας καλλιτέχνης, ένας ζωγράφος, ένας μουσικός θα θυσιάσει πράγματα και θα κοπιάσει για την τέχνη του.
Ακόμα πιο συγκεκριμένα, ο μουσικός θα διανύσει αποστάσεις και θα δουλέψει άπειρες ώρες για να κερδίσει ελάχιστα χρήματα. Θα ακούσει συχνά μειωτικά και προσβλητικά σχόλιο γι’ αυτό που κάνει κι αγαπά, θεωρώντας το κάτι εύκολο, ασήμαντο, συνηθισμένο. Εισπράττοντας κι ανάλογη απαξίωση απ’ τους πιθανούς εργοδότες του.
Το να είσαι επαγγελματίας μουσικός και να θες να ζήσεις απ’ αυτό δεν είναι εύκολο σενάριο. Θα υποτιμήσουν το ταλέντο σου και την εξειδίκευσή σου, θα θεωρήσουν εύκολο το όργανό σου με το επιχείρημα πως αρκετός κόσμος ασχολείται με αυτό από χόμπι κι αυτό στα μάτια τους δεν το καθιστά κανονικό επάγγελμα. Θα ακούσεις να σου λένε ότι δε θα σου προσφέρει τίποτα αυτό που κάνεις και θα προσπαθήσουν να σε πείσουν πως θα βγεις στους δρόμους για να βγάλεις το χαρτζιλίκι σου.
Στην τελική, όμως, ποιος μπορεί να ζήσει χωρίς μουσική; Ποιος μπορεί να περάσει μια μέρα χωρίς να ανοίξει το ραδιόφωνο και να σιγοτραγουδήσει –ή και να φωνάξει– ένα αγαπημένο του τραγούδι ενώ κάνει δουλειές; Ποιος δε θα βάλει μουσική την ώρα που διαβάζει για να τον βοηθήσει να συγκεντρωθεί και να τον ανεβάσει ψυχολογικά; Ακόμη και τη στιγμή που χαλαρώνεις ή θέλεις να σε πάρει ο ύπνος, η μουσική είναι η κατάλληλη επιλογή κι η καλύτερη συντροφιά. Εκεί στις καψούρες σου, στις χαρές σου και στα ζόρια σου. Όλοι έχουν ανάγκη ένα ρυθμό, κάτι να σιγανομουρμουρίζουν την ώρα που οδηγούν. Όλοι έχουν ανάγκη το δέος μια συναυλίας.
Πάντα αναρωτιόμουν για σας που επιλέξατε το επάγγελμά σας χωρίς να σας αρέσει, απλώς για τα χρήματα, πώς νιώθετε που θα σπαταλήσετε τη μισή σας ζωή –ή και περισσότερη– για κάτι που ποτέ δε θα πέσετε για ύπνο ικανοποιημένοι και που θα ξυπνάτε σκυθρωποί και μίζεροι για να κάνετε πάλι κάτι που μισείτε ή στην καλύτερη σας είναι αδιάφορο. Φυσικά είναι οριακά αδύνατον να μπορέσουμε να κάνουμε όλοι αυτό που επιθυμούμε, αλλά η προσπάθεια για να φτάσουμε στους στόχους μας αξίζει και μας την χρωστάμε.
Σίγουρα, τα χρήματα όλοι τα χρειαζόμαστε για να ζήσουμε, αλλά κάποιος κάποτε μου έμαθε πως δεν είναι όλα θέμα τύχης. Σημαντικότερο σε όλες τις δουλειές, είναι αν ξέρεις να κάνεις κάτι να μάθεις αυτό το κάτι να το κάνεις καλά και σωστά για να μπορείς να προχωρήσεις. Να δουλεύεις διαρκώς πάνω σ’ αυτό.
Θέλει θυσίες απ’ το χρόνο σου. Πρέπει να πεις αρκετά «όχι, έχω πρόβα» σε φίλους και γνωστούς για να μελετήσεις το όργανό σου. Θέλει άπειρες ώρες εξάσκησης είτε ανήκεις σε μια μπάντα για μια εμφάνισή σας είτε μόνος σου. Θέλει σκληρή δουλειά και ψυχική δύναμη για να προετοιμαστείς μια ακρόαση, που για άλλους ίσως να είναι ασήμαντη και χάσιμο χρόνου, αλλά για εσένα είναι μια ευκαιρία να αλλάξεις την πορεία της καριέρας σου.
Για να επιβιώσεις στο μουσικό χώρο πρέπει να ξέρεις πως θα υπάρξει ανταγωνισμός και σύγκριση με τη δουλειά άλλων. Ξέρεις πως πρέπει να ‘σαι μεταδοτικός κι η δουλειά σου θα πρέπει να έχει απήχηση στον κόσμο για να πετύχεις. Δεν πρέπει να πάψει, όμως, ποτέ να είναι ανάγκη σου μέσα από νότες να βγάλεις τα συναισθήματά σου κι ολόκληρο τον εαυτό σου. Να σε βλέπεις ως άνθρωπο μέσα στο πέρασμα των χρόνων να εξελίσσεσαι και να δημιουργείς σε πεντάγραμμα.
Όπως είπε κι ο Καβάφης, «Πάντα στον νου σου να’ χεις την Ιθάκη. Το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου». Ό,τι και να επιθυμείς να κάνεις στη ζωή σου, θέλει κότσια το να κυνηγάς τα όνειρά σου. Η εκπλήρωση τους, όμως, θα σε ολοκληρώσει. «Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε. Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα, ήδη θα το κατάλαβες η Ιθάκες τι σημαίνουν».
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη