Χρειάζεσαι κάποιες στιγμές μόνο με σένα

Σε κάθε συμβίωση, η ιδιωτικότητα είναι η ανάγκη αυτή να κρατήσεις κάτι για τον εαυτό σου. Φυσικά και θέλεις να είσαι μαζί με το σύντροφό σου, αλλά μέσα σε ένα 24ωρο σίγουρα θα χρειαστείς κάποιες στιγμές με σένα, να σε δεις από μια άλλη οπτική και να σου δώσεις χρόνο, να τον ξοδέψεις όπως εσύ ξέρεις.

Μπορεί κάποιος να μην το θεωρεί πολύ σημαντικό, αλλά κακά τα ψέματα όλοι έχουμε ανάγκη για λίγο χρόνο με τον εαυτό μας. Στο κάθε σπίτι ένα ιδιωτικό δωμάτιο πάντα πρέπει να υπάρχει, να μπορεί ανά πάσα στιγμή να γίνει το καταφύγιό μας είτε για να διαβάσουμε το βιβλίο μας, είτε για να χαλαρώσουμε απ’ το στρες της ημέρας, είτε ακόμα για να αναλογιστούμε τους διάφορους προβληματισμούς μας, που ίσως δεν έχει έρθει η κατάλληλη στιγμή για να μοιραστούμε.

Είναι μια πηγή ανακούφισης. Δεν είναι ότι δε θέλεις να είσαι με το σύντροφό σου, αλλά πάντα οφείλεις να έχεις λίγο χρόνο που να τον εκμεταλλεύεσαι για εσένα και να κάνεις πράγματα που ίσως να μπορεί να σου τα προσφέρει κι ο σύντροφός σου, αλλά θέλεις να τα προσφέρεις εσύ ο ίδιος στον εαυτό σου.

Επί της ουσίας, δε χρειάζεσαι μακρινές εκδρομές ή εξεζητημένες εξόδους για να χαλαρώσεις. Ίσως να είναι η βεράντα για ένα τσιγάρο, το σαλόνι για να δεις λίγη τηλεόραση ή την αγαπημένη σου ταινία. Να σκεφτείς το πρόγραμμά σου, πόσα έχεις να κάνεις την εβδομάδα, τι σε περιμένει ακόμα και σφαιρικά να δεις εσένα. Να νοιαστείς για τον εαυτό σου, να τον επιβραβεύσεις για τις δυσκολίες που περνά και να τον ενθαρρύνεις να συνεχίσει τον αγώνα μιας δύσκολης καθημερινότητας.

Στην τελική, η συντήρηση της ιδιωτικότητάς σου είναι αναγκαία. Πρέπει να είναι κατανοητό και σεβαστό το να ξέρεις πως ο άνθρωπός σου θέλει να κοιμηθεί μόνος του επειδή έχει την ανάγκη να ακούσει τη μουσική του χαλαρά και να αδειάσει απ’ τη βαβούρα της ρουτίνας. Κι εσένα αυτή του η επιθυμία να σε ευχαριστεί, αφού ξέρεις πως θα τον ανανεώσει.

Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να μετατραπεί αυτή η ανάγκη του άλλου για ιδιωτικότητα σε άσκοπη γκρίνια και ερωτήσεις του στιλ: «Γιατί να μην τα κάνουμε όλα μαζί, μήπως έχεις κάτι μαζί μου;», «Μα γιατί δε θες να είμαστε διαρκώς μαζί; Δε νιώθεις όπως παλιά για μένα;». Αυτός ο ιδιωτικός χώρος και χρόνος είναι απαραίτητος για μια υγιή συμβίωση κι αναγκαίος, αφού λειτουργεί σαν ένας τρόπος αποσυμφόρησης εντάσεων και πιέσεων.

Ένα διάλειμμα απ’ το χρόνο που τρέχει αυταρχικά μπορεί να είναι κι ο ύπνος χωρίς αυτό να σημαίνει πως είναι η μοναδική ξεκούραση που μπορείς να δώσεις στον εαυτό σου. Είναι αυτή η «ιδιωτική» ώρα στη μέρα που δε θέλεις ενοχλήσεις από κανέναν, για να την ξοδέψεις μόνος. Έχεις ανάγκη να μείνεις για λίγο με τον εαυτό σου και να νιώσεις ξανά ψυχική ηρεμία, ίσως για να σκεφτείς τα γεγονότα που συνέβησαν σήμερα στη δουλειά ή το ότι έχεις απομακρυνθεί απ’ τους φίλους σου λόγω καθημερινότητας.

Όλοι, ανεξαρτήτως, έχουμε το δικαίωμα της απομόνωσης και της ιδιωτικής σκέψης. Ο εαυτός μας έχει ανάγκες, που δεν πρέπει να αγνοούμε καλύπτοντας αυτές του συντρόφου μας ή όλων των υπόλοιπων ανθρώπων μας. Είναι μια ανάγκη για χαλάρωση κι εκτόνωση. Είναι η ώρα της ημέρας που θα ανήκει αποκλειστικά στον εαυτό μας, που όλοι τη χρειαζόμαστε και την αξίζουμε.