Το μεγαλύτερο προσωπείο είναι να το παίζεις κουλ

Βγαίνεις στη σκηνή και δίνεις την παράστασή σου. Κάθε μέρα για σένα είναι πρεμιέρα. Δίνεις τον καλύτερό σου εαυτό για ν’ αποθεωθείς. Το κοινό σου σε περιμένει. Είναι έτοιμοι για το μεγαλύτερό τους χειροκρότημα. Βγες έξω και δείξ’ τους  αυτό που πραγματικά είσαι, όχι αυτό που θες να δείξεις. Γιατί υποκρίνεσαι κι είσαι πολύ κάλος σ’ αυτό. Φοράς για άλλη μια φορά το προσωπείο σου για να πείσεις τον κόσμο για την ερμηνεία σου.

Το έργο είναι κάθε φορά το ίδιο και παρ’ όλα αυτά κανείς δεν το βαριέται. Δεν είναι μαύρη κωμωδία του Βουτσινά, ούτε επιθεώρηση του Τσάκωνα, φαντάζει όμως με τις Ικέτιδες του Αισχύλου. Έχεις ταυτιστεί πλήρως με τις τραγωδίες και σου ταιριάζουν απόλυτα. Έχεις μπει τόσο στο πετσί του ρόλου, που ολοένα και περισσότερο σε επηρεάζει και στην καθημερινή σου ζωή.

Ναι, είναι τραγικό να προσποιείσαι κάτι που δεν είσαι στον κόσμο της διαφορετικότητας και της τόλμης. Άλλοι ντύνονται σαν το βασιλιά καρνάβαλο, άλλοι βάφονται σαν κλόουν κι άλλοι συμπεριφέρονται σαν καραγκιόζηδες, ενώ καλά-καλά δεν έχει αρχίσει το Τριώδιο κι εσύ φοβάσαι ή ντρέπεσαι ν’ ανοίξεις τον εαυτό σου. Προτιμάς ν’ αφήσεις το μυστήριο να πλανάται στον αέρα για να μας υπνωτίζεις όλους για το τι επικρατεί στην άβυσσο της καρδιάς σου.

Δε σου ζητάμε να είσαι ανοιχτό βιβλίο και προβλέψιμος, αλλά όχι και να το παίζεις κουλ όταν μέσα σου σιγοβράζεις στο ζουμί σου. Παίξτο όσο αδιάφορος και ήρεμος θες, αλλά μην περιμένεις πως όλοι θα συγκλονιστούν με την ερμηνεία σου. Είναι κι αυτοί που έχουν καταλάβει το κρυφτούλι σου και ξέρουν, όπως κι εσύ βαθιά μέσα σου ξέρεις.

Οι κουλ δεν είναι πραγματικά κουλ. Είναι η άμυνά τους για να είναι δύσκολο κανείς να διαπιστώσει τι αισθάνονται πραγματικά. Φοβούνται να ξεδιπλωθούν. Ίσως επειδή πιστεύουν πως να το παίζεις κουλ είναι ελκυστικό. Ναι, καμία φορά μπορεί να προσδίδει κάτι σέξι, αλλά τις περισσότερες φορές καταλήγει σπαστικό γιατί δεν αφήνει τους ανθρώπους να καταλάβουν πώς σκέφτεται ένας κουλ τύπος και τι πραγματικά θέλει απ’ αυτούς.

Τους κουλ τους διακατέχει ένα είδος σαδισμού. Γουστάρουν να βλέπουν τους γύρω τους να βασανίζονται, γουστάρουν να τους βλέπουν να ζουν στην άγνοια. Είναι αυτοί που ουσιαστικά ενδιαφέρονται περισσότερο, διότι δεν εξηγείται αλλιώς αυτή η πλεκτάνη του μυαλού. Έχουν χτίσει όμως τόσα πολλά τείχη που δε βλέπουν μπροστά τους και πρέπει να βρεθεί κάποιος να τους τα γκρεμίσει.

Είναι κι αυτοί που αγχώνονται κι είναι περίεργοι να μάθουν, αλλά είναι πολύ δύσκολο να μπεις στην ιδιοσυγκρασία του «κουλ» τύπου. Αν δεν έχεις υπομονή κι επίμονη και προπάντων δυνατό στομάχι τότε δεν μπορείς να τους ξεσκεπάσεις. Αν δεν είσαι δυνατός παίκτης, μην τολμήσεις να εμβαθύνεις στην ψυχή τους. Είναι ένας λαβύρινθος κι εσύ είσαι καταδικασμένος να χαθείς. Ναι, αγαπάνε βαθιά, ενδιαφέρονται έντονα κι είναι σκεπτόμενα όντα. Κάνουν τόσες σκέψεις με το μυαλό τους, ακόμη κι όταν το παίζουν άνετοι. Μην τους εμπιστεύεστε όμως, είναι το άκρως αντίθετο απ’ αυτό που δείχνουν.

Ο κουλ είναι ο άνετος, που δεν τον νοιάζει τίποτα, δεν τον αγγίζει το παραμικρό, δε σκέφτεται κανέναν και τίποτα κι είναι πολύ απλά στον κόσμο του. Όχι, δεν είναι. Αυτή είναι η ασπίδα τους. Σε καμία περίπτωση δεν είναι ψεύτες, απλώς γνωρίζουν ότι θα πληγωθούν δείχνοντας τα κουμπιά τους και προστατεύονται.

Είναι αυτοί που θέλουν τόσο μα τόσο πολύ να σου στείλουν μήνυμα, αλλά παρ’ όλα αυτά δεν το έχουν κάνει ποτέ. Είναι αυτοί που θέλουν να σε βλέπουν συνέχεια και να σε χαζεύουν, αλλά δεν το κάνουν ποτέ. Είναι αυτοί που νοιάζονται πραγματικά για σένα, αλλά δε στο έχουν δείξει ποτέ. Είναι αυτοί που έχουν ανάγκη την παρουσία σου και να σου πουν τι πραγματικά αισθάνονται, αλλά δε θα το μάθεις ποτέ. Συνειδητά και μη όμως, πάντα θα είναι εκεί να σε προσέχουν και να σε προστατεύουν απ’ το καθετί κακό που σε παρεκκλίνει.

Αυτός που ενδιαφέρεται δεν το δείχνει πάντα. Είναι τόσο μεγάλη η ποικιλομορφία των ανθρώπων, που δεν ισχύει για όλους αυτό. Είναι αυτοί που θα σε κοιτάξουν κρυφά την ώρα που εσύ θα χαζεύεις στο κινητό σου. Είναι αυτοί που θα κρέμονται απ’ τα χείλη σου στο οτιδήποτε ξεστομίσεις, ακόμη κι αν είναι η πιο μεγάλη μπαρούφα. Είναι ο συχνότερος επισκέπτης του προφίλ σου στο facebook, ενώ δε σου κάνει like ποτέ για να σου υπενθυμίσει την παρουσία του.

Έτσι είναι, ζουν στη φούσκα τους κι εσύ πρέπει να γίνεις η καρφίτσα που θα τη σκάσει. Μπαίνουν σε μια διαδικασία καταπόνησης του εαυτού τους καταπιέζοντας καθετί καλό που επικρατεί μέσα τους. Προσπαθούν καθημερινά να πείσουν το εγώ τους ότι δε νοιάζονται για κανέναν. Καμιά φορά το πιστεύουν κιόλας και πλάθουν παραμύθια με το μυαλό τους. Αυτό που υποβόσκει όμως είναι ανεκτίμητο. Πιστεύεις ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι πραγματικά ευτυχισμένοι; Όχι, δεν είναι.

Μπορείς να τους μιλάς όμως, τους αρέσει να σ’ ακούν. Μπορεί την ώρα που τους εξωτερικεύεις τον όποιον προβληματισμό να φαίνονται πως δεν τους απασχολεί ιδιαίτερα και το βλέμμα τους να φεύγει από ‘δω κι από ‘κεί και να ταξιδεύει σε κάτι αδιάφορο. Κι όμως, σε ακούει με την ιδία προσήλωση που θα σε άκουγε κι η κολλητή σου. Κοιτούν, αλλά δε βλέπουν.

Τρέμουν στην ιδέα ότι εσύ συγκαταλέγεσαι σ’ αυτούς που έχουν δει κάτω απ’ τη μάσκα.  Μην προβληματίζεσαι πια, τώρα ξέρεις ποιος είναι. Βοήθησέ τον να πετάξει αυτό το προσωπείο στον κάδο των αχρήστων, εκεί που πραγματικά αξίζει να είναι και μάθε του ότι τέτοιου είδους τεχνάσματα είναι για φοβισμένους και δειλούς. Είναι σαν μια κατσαρόλα με νερό που κοχλάζει 24 ώρες το 24ωρο και κάποια στιγμή θα ξεχειλίσει το υγρό απ’ το σκεύασμα κι αυτός με τη σειρά του θα αποκαλυφθεί.

Είναι η αγαπημένη του ερμηνεία και τη βγάζει εις πέρας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Του αρέσει, ζει φίλαυτη την παράσταση. Είναι συγκλονιστικός στο παίξιμό του κι όλοι μένουν άναυδοι με την πειστικότητά του. Μην πέσεις όμως στην παγίδα να πιστέψεις αυτό που σου πλασάρει, το περιτύλιγμα δεν είναι πάντα αυτό που επικρατεί στα σωθικά των ανθρώπων.

Και για άλλη μια φορά η παράσταση φτάνει στο τέλος της. Λέει την τελική ατάκα και το κοινό του τον αποθεώνει. Ο εστεμμένος «κουλ» τύπος έδωσε μια ακόμα εντυπωσιακή ερμηνεία και με μια ταπεινή υπόκλιση αποσύρεται στο θεωρείο του, όπου εκεί αντιμετωπίζει την πραγματικότητα κατά πρόσωπο. Και κάπως έτσι η αυλαία πέφτει και τα φώτα σβήνουν. Όλοι πάνε σπίτι τους μαγεμένοι και παρασυρόμενοι απ’ τη θεατρικότητα και την υποκρισία του κι αυτός ετοιμάζεται για την επομένη του παράσταση.