Από την παιδική χαρά στη γιγαντιαία οθόνη: Ένα πέρασμα που δεν ήρθε αργά και ομαλά, αλλά σαν καταιγίδα για τους γονείς που έζησαν μία άλλη δεκαετία, ακούγοντας παιδικές φωνούλες στις πλατείες. Μέχρι που σήμερα βρισκόμαστε στο χάος, διότι πλέον τα σημερινά παιδιά, αντί να βγουν να παίξουν στην αλάνα, να τρέξουν, να φωνάξουν, να γελάσουν, να κρυφτούν πίσω από μία γωνία και να δημιουργήσουν τα δικά τους φανταστικά παιχνίδια, προτιμούν να κλειδώνονται σε ένα δωμάτιο για αρκετές ώρες με ένα κινητό στο χέρι, στο οποίο έχουν αντικαταστήσει τους πραγματικούς φίλους με ψηφιακούς. Έτσι, σταδιακά χάνεται η σωματική επαφή και η επικοινωνία με τον έξω κόσμο.
Χρόνο με τον χρόνο, όλο αυτό έχει οδηγηθεί σε εξάρτηση, λόγω της ανάγκης μας να μας επιβεβαιώνουν μέσω των social media. Πόσους followers έχω αποκτήσει, πόσα likes πήρα στο καινούργιο μου post ή story, πόσα views πήρε το νέο μου βίντεο. Mέχρι που– δεν μπορείς να διαχειριστείς τα συναισθήματά σου και απουσιάζεις από την ουσιαστική διάδραση με άλλους ανθρώπους. Αυτό ακριβώς συμβαίνει με τα παιδιά σήμερα. Εθίζονται από την ανάγκη για αποδοχή και σύνδεση με αγνώστους κι επικοινωνούν τα συναισθήματά τους μέσα από την ψευδαίσθηση των social media, χωρίς να ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για το τι γίνεται στον υπόλοιπο κόσμο.
Βέβαια, αξίζει να σημειωθεί ότι παιδιά και έφηβοι επηρεάζονται άμεσα από πρότυπα βίας, μισαλλοδοξίας ή επιφανειακής επιτυχίας. Δεν είναι δύσκολο λοιπόν να βρουν αφορμή να διαμορφώσουν έναν χαρακτήρα που δεν τους αντιπροσωπεύει στην πραγματική ζωή, ή ακόμα και να καταλήξουν σε ενέργειες που έχουν αντίκτυπο στο κοινωνικό σύνολο, όπως η παραβατικότητα ανηλίκων, η οποία – σύμφωνα με πληροφορίες – τα τελευταία χρόνια έχει αυξηθεί ραγδαία στην Ελλάδα.
Ας δούμε κάποια μικρά στάδια της νεανικής παραβατικότητας:
Διαδικτυακός εκφοβισμός: Ανταλλαγή ακατάλληλου περιεχομένου, διαδικτυακές απάτες, επικίνδυνες προκλήσεις όπως τα challenge στην πλατφόρμα του TikTok, περιεχόμενο ακατάλληλο για ανηλίκους.
Οικογενειακό περιβάλλον: Αδιαφορία ως προς την ανατροφή του παιδιού, έλλειψη επικοινωνίας μεταξύ γονέα και παιδιού, οικογενειακά προβλήματα όπως αλκοολισμός, φτώχεια και ενδοοικογενειακή βία – που αποτελεί σημαντικό παράγοντα, καθώς δημιουργεί στο παιδί φόβο, ανασφάλεια και τραύματα. Επιπλέον, υπάρχει το ενδεχόμενο το παιδί να μιμηθεί επιθετικές συμπεριφορές, επειδή μεγαλώνει σε σπίτι με λάθος πρότυπα, να εντάσσεται σε βίαιες ομάδες ή να εμπλέκεται σε εγκληματικές ενέργειες (κλοπές, ληστείες, καταστροφή δημόσιας ή ιδιωτικής περιουσίας, φθορές κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων ή επεισοδίων και επιθέσεις–απειλές).
Πώς πρέπει οι γονείς να αντιμετωπίζουν τελικά το παιδί τους;
Υγιής ανατροφή
Οριοθέτηση
Ανοιχτός διάλογος
Ούτε αυστηρότητα στα άκρα, αλλά ούτε και απόλυτη ελευθερία
Ξεκάθαρη διάκριση του τι είναι ηθικά σωστό και τι λάθος
Καθημερινή διάδραση μεταξύ γονέα και παιδιού
Έλλειψη κριτικής: Είναι σημαντικό ο γονέας να μην υποβαθμίζει το παιδί για τις επιλογές του. Έτσι, δημιουργείται συναισθηματική ισορροπία μεταξύ τους.
Πλήρες ενδιαφέρον για τη ζωή του παιδιού: Χωρίς καχυποψία, ο γονέας πρέπει να γνωρίζει τις παρέες του παιδιού, τα ενδιαφέροντά του, τι ακριβώς παρακολουθεί στο διαδίκτυο, τους στόχους και τα μελλοντικά του σχέδια – ακόμα και τα ερωτικά. Κι αν αυτό ακούγεται δεδομένο, μάθε ότι μέχρι σήμερα θεωρείται ταμπού το να μιλάει ο γονέας με το παιδί για τα ερωτικά του συναισθήματα ή για θέματα σ#ξουαλικού προσανατολισμού.
Άρα, αυτό που χρειάζεται ένα παιδί από τους γονείς του είναι: αγάπη, σεβασμός, στήριξη, κατανόηση και φροντίδα. Μόνο έτσι θα καλλιεργήσει την παιδεία μέσα του και θα μπορέσει αργότερα να μείνει και το ίδιο στην υγιή πλευρά της ιστορίας, μέσα στην κοινωνία. Είναι σημαντικό, σε κάθε στάδιο, να νιώθει πως οι γονείς του θα είναι δίπλα του. Σε κάθε λύπη, δυσκολία, σε κάθε του επιτυχία και χαρά – πάλι εκεί. Τίποτα άλλο, τελικά.
Συντάκτης: Ellen Lox
