Έξι χρυσοί κανόνες για τη φοιτητική συγκατοίκηση

Πέρασαν οι μήνες, βγήκαν οι βάσεις και η αρχή της φοιτητικής μας καριέρας είναι γεγονός. Χρόνια ολόκληρα προσπάθειας και να η ανταμοιβή μας, τι κι αν περάσαμε σε άλλη πόλη; Με λίγη καλή θέληση κι υπομονή όλα μπορούμε να τα καταφέρουμε, άσε που θα έχουμε την ευκαιρία να μείνουμε μόνοι μας.

Καλά τώρα αυτό μην το δένουμε και κόμπο. Όλο και θα τύχει να περάσει κανένα φιλαράκι στην ίδια σχολή μ’ εμάς και τότε έχει να γίνει χαμούλης! Εδώ που τα λέμε και ποιος δε θα ήθελε να περάσει το στάδιο της φοιτητικής συγκατοίκησης με το φιλαράκι του; Οι περισσότεροι από ‘μας πετάμε τη σκούφια μας, γνωρίζοντας πως θα περάσουμε όλες τις στιγμές μας μ’ ένα δικό μας άνθρωπο.

Η συγκατοίκηση έχει τα καλά και τα κακά της. Η αλήθεια είναι πως πολλές φορές είναι η καλύτερη λύση για να κάνουμε οικονομία και να βοηθήσουμε κι αυτούς τους έρμους τους γονείς μας. Βέβαια η συγκατοίκηση με κάποιον, όσο φίλος ή γνωστός και να είναι, δεν παύει να αποτελεί ρίσκο. Είναι μεν καλή ιδέα εξοικονόμησης χρημάτων και μια εμπειρία ανεκτίμητης αξίας, παρ’όλα αυτά είμαστε σίγουροι μόνο για τον εαυτό μας και δεν μπορούμε να βάλουμε το χέρι μας στη φωτιά για κανέναν.

Τώρα το κομμάτι που μας καίει περισσότερο. Άντε κι αποφασίζουμε να μείνουμε μαζί με το φιλαράκι μας, τι, θα είμαστε έτσι, χύμα στο κύμα; Οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους, όπως λέει κι ο σοφός λαός, γιατί ο λαός ξέρει, γιατί ο λαός την έχει πατήσει.

Κανόνας 1^ος: Ου αφήσεις απλήρωτους λογαριασμούς! Κατά την σοφή λαϊκή ρήση οι υποχρεώσεις πρέπει να τηρούνται κατά γράμμα. Δε γίνεται να έχει μείνει απλήρωτο το ενοίκιο, να περιμένουμε το δικό σου μερίδιο και να έχω και την τρελή την κυρά Τούλα, να χτυπάει κάθε τρεις και λίγο τα κουδούνια λέγοντας «Αχ βρε άτιμα παλιόπαιδα δε ντρέπεστε λίγο, τι ήθελα κι έβαλα φοιτητές νοικάρηδες; Μου τα ‘λεγε εμένα ο Χαρίλαος αλλά πού μυαλό εγώ!». Κι εσύ να έχεις εξαφανιστεί από προσώπου γης ή να κάνεις την πάπια.

Κανόνας 2^ος: Οι γονείς και λοιπά συγγενικά πρόσωπα είναι ιδιαιτέρως ευπρόσδεκτα όταν έρχονται παρέα με τουλάχιστον πέντε τάπερ φαγητό. Οποιαδήποτε επίσκεψη κάτω των πέντε τάπερ θα απορρίπτεται ευγενικά με χαρά και τσαχπινιά. Εννοείται πως στο πακέτο θα περιλαμβάνεται κι ένα ταψί γλυκό –ό,τι και να είναι, δεν κάνουμε διακρίσεις στα γλυκά- τα τρώμε όλα. Κατόπιν ολοκλήρωσης του παραπάνω βήματος θα πραγματοποιηθεί σύσκεψη των ενοίκων για το αίτημα της διανυκτέρευσης και των λεπτομερειών που ακολουθούν. Ισχύει και για τις δύο πλευρές.

Κανόνας 3^ος: Η καθαριότητα είναι η μισή αρχοντιά, γι’ αυτό λοιπόν οι δουλειές θα μοιράζονται ισάξια και δίκαια. Δικαιολογίες του στυλ «έχω αλλεργία στα απορρυπαντικά», «έσπασε το δεξί μου αυτί» ή «έχασα το δρόμο για το σπίτι» δε θα γίνονται δεκτές! Δηλαδή, αν δεν έρθει η μαμά σου να κάνει τα μαγικά της, θα σε φάνε τα σκουλήκια; Μισές δουλειές λοιπόν εγώ και τις άλλες μισές εσύ και κάθε βδομάδα θα αλλάζουμε τα πόστα μας, έτσι για να μη βαριόμαστε.

Κανόνας 4^ος: Το σεξ είναι ένα θέμα λοιπόν. Είτε κάνουμε είτε όχι, θα πρέπει να είμαστε διακριτικοί. Όσο και να θέλουμε να αφεθούμε και να τα δώσουμε όλα, δεν ξεχνάμε ότι δεν είμαστε μόνοι μας! Γιατί δεν έχω καμία όρεξη να ξαπλώνω στο κρεβατάκι μου και να ακούω κάθε λεπτομέρεια για ο πώς ήρθες σε οργασμό. Ή τουλάχιστον, όταν έχει κάποιος απ’ τους δυο μας booty call, ας ενημερώνει τον άλλον να αδειάζει το μέρος.

Κανόνας 5^ος: Η ώρα του διαβάσματος είναι ιερή και δεν ενοχλούμε ο ένας τον άλλον για κανένα λόγο. Εκτός αν αποφασίσουμε να διαβάσουμε μαζί, τότε αλλάζει το πράγμα. Γενικά όμως, όταν κάποια στιγμή μας έρθει η φώτιση να διαβάσουμε, καλύτερα να την κρατήσουμε μη μας φύγει.

Κανόνας 6^ος: Φίλοι και πάρτι. Εννοείται πως είναι ευπρόσδεκτοι οι φίλοι και το παρεάκι, πού ζούμε τέλος πάντων; Τα πάρτι θα διοργανώνονται κοινά, κατόπιν συνεννόησης και δε θα κουβαλάμε τη σάρα και τη μάρα. Δε θα το κάνουμε εδώ αμέρικαν μπαρ! Όσο για τη διάρκεια του πάρτι, εντάξει, θα σεβόμαστε τις ώρες κοινής ησυχίας και μέχρι τις έντεκα θα έχουμε τα ντάπα-ντούπα, που λέει κι η κυρά Τούλα. Μετά τις έντεκα θα παίζουμε μόνο ελληνικά.

Οι κανόνες δε θα τελειώσουν ποτέ και η λίστα όλο και μακραίνει. Κάθε μέρα θα βγάζουμε και κάτι καινούργιο. Κατά βάθος πιστεύω θα βγάλουμε άκρη και θα τα καταφέρουμε, ούτε οι πρώτοι θα είμαστε ούτε οι τελευταίοι. Στο τέλος της μέρας άλλοι δεν έχουν κανέναν να μοιραστούν τα νέα τους, τις μαλακίες που άκουσαν και είδαν κι εμείς θα έχουμε ο ένας τον άλλον. Όσο και να σκοτωνόμαστε για την παραμικρή χαζομάρα, οι δυο μας θα μοιραζόμαστε κοινές εμπειρίες. Φύγαμε για πρώτη φορά απ’ τα πατρικά μας και ξεκινάμε μια νέα ζωή, γεμάτη τρέλα. Γιατί τελικά μεγαλώσαμε κι από ‘δω και πέρα συλλέγουμε αναμνήσεις και κάνουμε όνειρα. Τα υπόλοιπα θα τα βρούμε στην πορεία.