Μεγαλώσαμε λοιπόν, πήραμε τη ζωή στα χέρια μας και καταφέραμε να κάνουμε αυτό που ονειρευόμασταν από μικρά παιδιά. Να μείνουμε μόνοι μας επιτέλους, μακριά από γονείς, κανέναν πάνω απ’ το κεφάλι μας να μας λέει να κάνουμε αυτό κι εκείνο, τι ώρα να γυρίσουμε, πότε να φάμε και τι να φάμε. Κυρίως τι να φάμε βασικά, γιατί είμαστε και καλομαθημένα τρομάρα μας.
Μαγείρευε η μανούλα μας ωραίο ζεστό φαγάκι «Έλα, παιδί μου, είναι έτοιμο, έλα μην κρυώσει» κι εμείς ήμασταν κάπως «Τι είναι αυτό; Πάλι αυτές τις βλακείες θα φάμε; Να τα φας εσύ αυτά, εμένα δε μ’ αρέσουν» και η απάντηση της μαμάς «Τι άλλο να κάνω, παιδάκι μου; Το ένα σου ξινίζει, το άλλο σου βρωμάει. Μωρέ δε θα κάνεις κι εσύ σπίτι; Εκεί να δω τι θα μαγειρεύεις»! Εμείς φυσικά μ’ αυτά τα λόγια της γελούσαμε, ακόμα και τώρα γελάμε γιατί καταλαβαίνουμε πόσο δίκιο είχε.
Κακά τα ψέματα, ο κόσμος μας όλος περιστρέφεται γύρω απ’ το φαΐ. Ξυπνάμε πεινάμε, κοιμόμαστε πεινάμε, δουλεύουμε πεινάμε, αναπνέουμε πεινάμε και γενικά πεινάμε!
Όλα ωραία και καλά μέχρι να έρθει η ώρα του μεσημεριανού. Τις πρώτες μέρες θα κάνουμε πατάτες τηγανητές με αυγά, κοτόπουλο, μακαρόνια με σάλτσα, με τυρί και γενικά φαγητά που μαγειρεύονται γρήγορα. Για όσους ξέρουν να μαγειρεύουν φυσικά, γιατί αλλιώς βράζουμε νερό –αν ξέρουμε πως γίνεται– και το πίνουμε σιγά-σιγά μην καούμε κιόλας. Κάποια στιγμή θα θυμηθεί κι η μάνα μας ότι έχει ένα παιδί και θα μας στείλει κανένα τάπερ με φαγητό, αλλιώς να ‘ναι καλά το ντελίβερι της γειτονιάς. Θα παραγγείλουμε κι απέξω, δε λέω, αλλά πόσες φορές; Σε όλους μας θ’ άρεσε να ζούμε μόνο με πιτόγυρα και σουβλάκια, αλλά δε γίνεται και το ξέρουμε.
Η αλήθεια είναι πως όταν μένουμε μόνοι μας βολευόμαστε πιο εύκολα στο θέμα του φαγητού -μην κοιτάτε που η μαμά μας δεν έβγαζε άκρη μαζί μας, εμείς ξέρουμε. Κάτι θα κουτσομαγειρέψουμε κι όσοι έχουμε ιδιαίτερη αδυναμία στην κουζίνα θα χτυπήσουμε κι ένα μοσχαράκι καϊπιρίνια, έτσι για να δείτε τι γαμάτοι που είμαστε.
Όταν όμως είμαστε με τον άνθρωπό μας, όσο να πεις θέλουμε να τον περιποιηθούμε λίγο παραπάνω –μη μας περάσει και για τίποτα τυχαίους– να κάνουμε κανένα θεσπέσιο φαγητό να γλείφει και τα δάχτυλά του. Εννοείται ότι μας αρέσει να εντυπωσιάζουμε, οπότε καθόμαστε και ψάχνουμε συνταγές ψαγμένες.
Μα φυσικά! Την τηλεόραση κατακλύζουν άπειρες εκπομπές μαγειρικής από καταξιωμένους σεφ, που μας δίνουν συνέχεια φρέσκες και μοντέρνες ιδέες. Ας δούμε λοιπόν μία να ξεστραβωθούμε, μπας και φάμε τίποτα της προκοπής. Καλές κι οι φακές και τα μακαρόνια, δε λέμε, αλλά πείτε τώρα αλήθεια, δεν είχατε πάντα όνειρο να μαγειρέψετε με τα χεράκια σας μπιφτέκια κινόας με πουρέ κολοκάσι;
Έλα, αλήθεια τώρα, εγώ ψοφάω να το δοκιμάσω. Καταρχάς, τι στο διάολο είναι το κολοκάσι και πού στον άνεμο θα το βρούμε; Πας στη λαϊκή και λες «Βάλε μου μισό κιλό κολοκάσι, θέλω να κάνω πουρέ»; Γιατί η κινόα; Μάστιγα στις μέρες μας αυτό το wannabe ρύζι, γυρνάς από ‘δω σαλάτα με κινόα, γυρνάς από ‘κει κινόα με κοτόπουλο, φτάνει, λυπηθείτε μας! Είχατε και στο χωριό σας κινόα δηλαδή.
Είπαμε να πάρουμε ιδέες από εκπομπές και για να βρούμε τα υλικά για να φτιάξουμε το φαγητό που μας μπήκε στο μάτι θα πρέπει να έχουμε διασυνδέσεις με τον προμηθευτή του Gordon Ramsey να πούμε. Δυστυχώς δεν έχουμε, να ενημερώσουμε τον άνθρωπο που θα γινόταν πειραματόζωο σ’ αυτήν την απέλπιδα προσπάθειά μας να βρούμε κάτι να μαγειρέψουμε, οπότε θα αρκεστούμε στην κλασική παραδοσιακή ελληνική κουζίνα μας.
Μία, δύο, τρεις μέρες θα βρούμε εύκολα τι να κάνουμε και τις υπόλοιπες θα τις περνάμε αναρωτώμενοι «Τι να μαγειρέψω σήμερα;». Όσες φορές και ν’ ανοίξεις αυτόν τον έρμο τον Τσελεμεντέ, πόσες συνταγές που δεν έχεις κάνει θα μπορέσεις να ξετρυπώσεις; Πέντε; Δέκα; Μετά φτου κι απ’ την αρχή το πρόγραμμα της εβδομάδας on repeat με λίγες αλλαγές. Άντε και κανένα σ/κ να χτυπήσουμε ένα χοιρινό μπούτι γλυκόξινο με δαμάσκηνο και πατάτες baby, συνοδευόμενα από σαλάτα ρόκα, μαρούλι, βαλσάμικο, σταφίδες, ρόδι, καρύδια, παρμεζάνα και κρουτόν, έτσι για την αλητεία ρε γαμώτο.
Τελικά μάνα δίκιο είχες, ήρωας είσαι! Μία ερώτηση μόνο, ρε παιδιά. Τι στα κομμάτια μαγειρεύουμε σήμερα;
Επιμέλεια κειμένου: Αναστασία Νάννου