Χειμώνα αργείς;

Καλοκαίρι, καλοκαιράκι! Πολλοί οι λόγοι να το αγαπάμε κι ακόμη περισσότεροι για να βγαίνει εντελώς αυθόρμητα απ’ το στόμα μας ένα «Ωχ!», μόλις συνειδητοποιήσουμε ότι μας πλησίασε απειλητικά.

Ήλιος, θάλασσα και χρυσές αμμουδιές, διακοπές με παρέες, ατελείωτα πάρτι σε beach bars, είναι λίγα απ’ τα όμορφα σκηνικά που μας έρχονται στο μυαλό όταν μιλάμε γι’ αυτή την ευλογημένη –για κάποιους– εποχή. Κατασκηνωτικά σκηνικά με τα φιλαράκια μας σε μια ερημική παραλία, με μουσική, φαγητό κι ό,τι πιο δροσιστικό για την εποχή σε αλκοόλ, παγωμένες μπίρες.

Μαζί με αυτές τις όμορφες περιγραφές, όμως, να μην ξεχάσουμε την αφόρητη ζέστη. Μα πόσο μας αρέσει να κάνουμε ηλιοθεραπεία μέχρι να δύσει ο ήλιος και να αποκτά το σώμα μας αυτό το θεσπέσιο σοκολατί χρώμα. Όταν δε μας παίρνει ο ύπνος στην πετσέτα φυσικά, με αποτέλεσμα να καταλήγουμε με ένα ζωηρό κόκκινο του αστακού. Αυτό το υπέροχο, λοιπόν, μαγικό αίσθημα της ζέστης, μας κάνει να θέλουμε να βουτήξουμε σαν τρελοί στα γαλαζοπράσινα νερά της ειδυλλιακής παραλίας με τη χρυσαφένια αμμουδιά, που βρισκόμαστε.

Γιατί όλοι κατά βάθος είμαστε εκατομμυριούχοι εισοδηματίες κι όλο το καλοκαίρι λιάζουμε τις κορμάρες μας –δε θέλω σχόλια– κάνοντας βόλτες με το κότερό μας, σε όλα τα νησιά του Αιγαίου. Έτσι δεν είναι; Μήπως να ξυπνήσουμε λίγο τώρα;

Εντάξει, καλό το καλοκαίρι, αλλά αυτή η ζέστη, ρε παιδί μου, δεν παλεύεται. Εντάξει, το χειμώνα κάνει κρύο, ψοφόκρυο κάποιες φορές, αλλά το αντιμετωπίζουμε.Θα βάλουμε δυο-τρεις μπλούζες, κάνα-δυο ζευγάρια κάλτσες, κασκόλ, σκούφους, γάντια και –τι διάολο– θα ζεσταθούμε. Ενώ το καλοκαίρι; Με σαράντα βαθμούς έξω στο λιοπύρι, τι άλλο να βγάλουμε; Το πετσί μας;

Και με τέτοιες θερμοκρασίες επόμενο είναι να τρέχει ο ιδρώτας ποτάμι, να τρέχουμε κι εμείς οι έρμοι να κατεβάσουμε το μαλλί που έχει φουσκώσει σαν θάμνος. Το άλλο; Τα κουνούπια πού τα πας; Σχέση αγάπης-μίσους! Ψέματα, καλέ, τι αγάπες και κουραφέξαλα; Τα μισούμε που μας ξεζουμίζουν, μας αφήνουν σημάδια κι είμαστε υποχρεωμένοι να λουζόμαστε από πάνω μέχρι κάτω με τα αντικουνουπικά, τα οποία εννοείται πως λειτουργούν άψογα κι ως ανθρωποαπωθητικά!

Το μεγαλύτερο πρόβλημα, φυσικά, είναι όταν πέφτουμε για ύπνο κι έρχεται το ένα και μοναδικό κουνούπι που υπάρχει στο δωμάτιο, μέσα στο αφτί μας. Διότι δεν υπάρχει αρκετός χώρος για να πετάξει μέσα σε όλο το σπίτι κι αυτού του είδους το ζουζούνισμα πρέπει να το ακούσουμε καθαρά, μην τυχόν και χάσουμε καμιά τελεία!

Κι εμείς σαν σωστοί ακροατές, εννοείται πως θα του εξαπολύσουμε την οργή του Ποσειδώνα, σε γαλλική διάλεκτο κατά προτίμηση, γιατί τα αγαπάμε, μωρέ, ας το παραδεχτούμε. Αφού καταφέρουμε, τελικά, να ξεφορτωθούμε τον μικρό μας φίλο, με τη γνωστή μέθοδο –παντόφλα στον τοίχο–, ξεκινάμε την προσπάθειά μας να κοιμηθούμε με τη θερμοκρασία λίγο πιο πάνω απ’ τα καζάνια της κόλασης. Υπερβολές, καλέ. Πού ζω; Αφού έχουμε κλιματιστικό.

Ανοίγουμε ωραία και καλά τη λεγόμενη «αρκούδα» και κοιμόμαστε σαν πουλάκια. Ε, τώρα τι εννοείς ότι θα ξυπνήσεις σαν τον «Σκεπτόμενο» του Ροντέν; Πάλι υπερβολές. Αν δεν το βάλουμε, δηλαδή, στους 18 βαθμούς το καλοκαίρι, πότε θα το κάνουμε, μου λέτε; Θα πιαστούμε λίγο, εντάξει και θα ξυπνήσουμε σαν τελικό σίγμα, αλλά τουλάχιστον θα έχουμε ευχαριστηθεί τον ύπνο μας, σκεπασμένοι μέχρι τα αφτιά εννοείται.

Για όλους τους παραπάνω λόγους, λοιπόν, είμαστε εμείς οι ανάποδοι, περίεργοι –λίγο υστερικοί–, που αγαπάμε το χειμώνα. Τον αγαπάμε γιατί μας αρέσει το κρύο του, το χιόνι κι η βροχή. Μας δίνει λόγο να χουχουλιάζουμε μέσα στις κουβέρτες και τα παπλώματα, κυρίως με παρέα!

Μας επιτρέπει να ιδρώσουμε αν κι όταν εμείς το θελήσουμε –με τρόπο που το αξίζει προφανώς– και να μη θέλουμε να σηκωθούμε απ’ το κρεβάτι. Λατρεύουμε τα τοπία που μας χαρίζει απλόχερα η φύση αυτή την περίοδο και φωτογραφίζουμε την κάθε γωνιά, με μια κούπα καφέ εννοείται!

Κι εκείνο το αίσθημα, μόλις αντικρίσουμε την πρώτη νιφάδα ή ακόμη καλύτερα μόλις ξυπνήσουμε και τα δούμε όλα στρωμένα και κάτασπρα; Κι αυτό το κλασσικό ταξίδι που όλοι μας έχουμε κάνει ή θα κάνουμε τα Χριστούγεννα ή την Πρωτοχρονιά σε Πράγα-Βιέννη;

Μα γιατί τα συζητάμε τώρα; Το καλοκαίρι είναι εδώ κι είναι έτοιμο να μας προσφέρει πολλούς καύσωνες, πολλά κουνούπια και πολλούς λόγους για να γκρινιάζουμε. Κι αν προτιμάτε να μας στείλετε πακέτο στις Μαλδίβες για να μη μας ακούτε, τότε πάμε πάσο. Πάντως, μεταξύ μας, προλαβαίνουμε να πατήσουμε το rewind, είναι νωρίς ακόμα. Τι λέτε, φύγαμε;