Δεν είναι κακό να είσαι πολυγαμικός αρκεί να είσαι ξηγημένος

Πόσες φορές έχεις καθίσει σε μια παρέα και συζητώντας καταλήγετε στο θέμα των σχέσεων και κατά πόσο η πολυγαμία είναι φυσιολογική πράξη ή όχι. Συνήθως η παρέα σ’ αυτήν την περίπτωση χωρίζεται σε δύο στρατόπεδα, το ένα υποστηρίζει την άποψη της πολυγαμίας και σχεδόν πάντα προτάσσει το επιχείρημα ότι το ίδιο ισχύει και στα ζώα, παρ’ όλα αυτά κρατούν ένα πιο χαλαρό ή γελαστό ύφος στην όλη συζήτηση, ίσως γιατί είναι άβολο το θέμα ή γιατί ξέρουν τι θα ακολουθήσει μετά. Και η άλλη πλευρά είναι άκρως αντίθετη στο θέμα.

Αρκετές φορές, η άποψη της πολυγαμίας είναι και λίγο ταμπού γιατί συνήθως δεν αντιμετωπίζεται με τα καλύτερα σχόλια. Αυτό, είναι λίγο σχήμα οξύμωρο, καθώς ζούμε σε μια κοινωνία και σε μια εποχή που προσπαθεί συνειδητά πλέον ν’ αποτινάξει ταμπού και προκαταλήψεις, οι οποίες υπάρχουν για εκατοντάδες χρόνια τώρα και που ακόμη οι άνθρωποι με διαφορετικές προτιμήσεις -κυρίως σεξουαλικές και ερωτικές μιας και μιλάμε για κάτι αντίστοιχο- αντιμετωπίζονται στην καλύτερη περίπτωση απλώς με επίκριση.

Σ’ αυτή λοιπόν την εποχή, η πολυγαμία δεν αντιμετωπίζεται σαν μια απλή επιλογή που μπορεί να έχει ο καθένας, αλλά σαν κάτι λάθος ή καλύτερα σαν κάτι που δεν είναι σωστό. Το τι καθορίζεται ως σωστό ή λάθος για τον καθένα είναι σχετικό, καθώς το καθετί κρίνεται αναλόγως της οπτικής γωνίας που το βλέπει ο καθένας. Αυτό που μπορεί να ξεχωρίσει το σωστό με το λάθος, που μπορεί να λειτουργήσει ως κριτήριο διαχωρισμού δηλαδή, είναι οι αρχές του κάθε ατόμου ή και της κοινωνίας ολόκληρης.

Γιατί, όμως, κρίνοντας με βάση τις αρχές -ατομικές ή κοινωνικές- η πολυγαμία θεωρείται κάτι κακό; Αυτό είναι ένα εύλογο ερώτημα που κρίνοντας επιφανειακά δεν μπορείς και τόσο να το διασαφηνίσεις. Αν το ψάξεις λίγο καλύτερα θα δεις ότι η αρνητική κριτική που εκλαμβάνεις για την πράξη αυτή, είναι γιατί συνήθως οι άνθρωποι έχουν σε κάποιο σημείο της ζωής τους καεί απ’ τον πολυγαμικό τρόπο ζωής κάποιου άλλου που μοιράζονταν μια σχέση.

Άρα απ’ όσα μπορούμε να συμπεράνουμε, καταλήγουμε ότι το λάθος της πολυγαμίας δεν είναι καθ’ αυτό η ίδια η πράξη, αλλά ο τρόπος που την εξασκεί ο καθένας. Το να είσαι μ’ έναν άνθρωπο, να έχεις μια σχέση, να λέτε ότι είστε μαζί κι εσύ να γυρνάς από δω κι από κει δεν είναι πολυγαμία, είναι μαλακία, ρε φίλε.

Αν θέλεις να είσαι πολυγαμικός, πρέπει να είσαι ξεκάθαρος απ’ την αρχή. Να λες εγώ αυτό θέλω από σένα, τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο και να είσαι σε θέση να δεχτείς ότι θα χάσεις ευκαιρίες με ανθρώπους που θέλεις, γιατί δε θα μοιράζονται την ίδια λογική, τον ίδιο τρόπο σκέψης και τις ίδιες επιθυμίες με σένα. Κανένα καλό δεν έρχεται από μόνο του.

Ο άνθρωπος ως νοήμον ων στο μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής του ζητά πολύ περισσότερα απ’ τη σαρκική επαφή και ικανοποίηση, γι’ αυτό έχει ξεφύγει ή πιο σωστά έχει μάθει να ελέγχει τα πρωτόγονά του αισθήματα με αποτέλεσμα να ζητά πολύ περισσότερα.

Αν θες να είσαι πολυγαμικός, να είσαι ξηγημένος. Οι άνθρωποι έχουν την ιδιότητα να ονειρεύονται γιατί αυτό που τους διαφοροποιεί απ’ τα άλλα ζώα είναι το πνεύμα που διαθέτουν, κι αυτό δεν περιορίζεται στη σαρκική ικανοποίηση και μόνο. Τα όνειρά τους συμπεριλαμβάνουν και τους ανθρώπους που ζουν μαζί.

Η πολυγαμία είναι προδοσία για τον άλλο όταν δεν είσαι ξηγημένος. Γι’ αυτό να ξηγιέσαι απ’ την αρχή κι από ‘κει και πέρα ο καθένας πράττει συνειδητά πλέον για τις διαθέσεις του.