Κάθε άνθρωπος βιώνει διάφορες αρνητικές καταστάσεις στη διάρκεια της ζωής του, μεταξύ των οποίων και το αίσθημα της απελπισία. Τί είναι, όμως, η απελπισία; Πρόκειται για ένα αρνητικό συναίσθημα όπου κυριαρχεί η έλλειψη ελπίδας και πίστης ότι μια κατάσταση μπορεί να βελτιωθεί ή ν’ αλλάξει. Όταν βιώνουμε κάτι τέτοιο, ακόμα κι οι απλές καθημερινές στιγμές φαντάζουν βουνό και χρειάζεται να καταβάλλουμε τεράστια προσπάθεια για να το ξεπεράσουμε. Μπορεί ένας άνθρωπος να περιορίσει αυτό το συναίσθημα;

Φυσικά, φτάνει πρώτα να το έχει αναγνωρίσει, να αποφύγει την «επιβεβλημένη» θετικότητα των γύρω του και προ πάντων, να μην το αντιμετωπίσει μονάχος του. Δύσκολες καταστάσεις όπως η αντιμετώπιση μιας ασθένειας, οικονομικά προβλήματα ή ακόμη κι η απώλεια αγαπημένων προσώπων μπορούν, δυστυχώς, να κάνουν την απελπισία τρόπο ζωής για πολλούς από εμάς.

 

Εμείς λοιπόν το ψάξαμε και βρήκαμε 5 τρόπους με τους οποίους μπορούμε να απαλλαχθούμε από αυτό το συναίσθημα κι αυτοί είναι οι εξής:

 

1. Δεν κλεινόμαστε μέσα

Κατανοούμε αυτό που νιώθουμε και δεν το αφήνουμε να μας πάρεις από κάτω. Βγαίνουμε καθημερινά για μια βόλτα, για ένα περπάτημα, να εισπνεύσουμε καθαρό αέρα. Άλλωστε το περπάτημα αυξάνει τις ενδορφίνες, ενεργοποιεί τον μεταβολισμό και καθαρίζει το μυαλό από οποιεσδήποτε προβληματικές σκέψεις. Επιπλέον, η χαλάρωση κι η βιταμίνη D που θα λάβουμε από τον ήλιο θα μας χαρίσουν απέραντη ανακούφιση.

 

2. Εκφράζουμε ό,τι νιώθουμε

Αυτά που νιώθουμε δεν είναι λόγος να ντρεπόμαστε ούτε ευθυνόμαστε εμείς στο 100%. Το να μιλάμε ανοιχτά για τα συναισθήματά μας είναι υγιές κι ανακουφιστικό, όμως πρώτα πρέπει να βρούμε τις κατάλληλες λέξεις. Δεν είναι κακό να αναζητούμε παρηγοριά αν κι αυτό δεν είναι πάντοτε εύκολο για πολλούς από εμάς. Αν δυσκολευόμαστε όμως να τα πούμε με δικά μας λόγια, μπορούμε να βρούμε παρηγοριά και ταύτιση από τα λόγια των άλλων, των ποιητών, συγγραφέων, ερμηνευτών που έχουν κατορθώσει μέσα από την τέχνη τους να συλλάβουν τα απερίφραστα συναισθήματα.

 

3. Η απομόνωση δεν είναι λύση

Όταν μας κατακλύζει το αίσθημα της απελπισίας, πολλοί έχουμε την τάση να απομονωνόμαστε, να κλεινόμαστε στον εαυτό μας. Η μοναχικότητα δεν είναι κακή, είναι όμως κακό να επιλέγουμε τη μοναξιά επειδή δε θέλουμε να διαχειριστούμε τα προβλήματά μας. Είναι αναγκαίο να αντιμετωπίζουμε ό,τι μας πονάει και θα βγούμε από αυτό σίγουρα δυνατότεροι. Με αυτόν τον τρόπο θα δώσουμε κι ένα καλό boost στην αυτοπεποίθησή μας. Άλλωστε η καλή συντροφιά είναι πάντα ευχάριστη και μπορεί να μας προσφέρει τη στήριξη και τη βοήθεια που χρειαζόμαστε.

 

4. Δεν τα στιβάζουμε όλα κάτω από το χαλί

Κάνουμε πως δε συμβαίνει τίποτα, λέμε πως είμαστε καλά και κρυβόμαστε κι από τον ίδιο μας τον εαυτό, για να μη μας πάρει από κάτω ή τάχα μου, γιατί δε μας επηρεάζει αυτό το συναίσθημα. Καταλήγουμε λοιπόν να κάνουμε τα πράγματα χειρότερα και να εντείνουμε και το αίσθημα της απελπισίας. Μιλάμε στον εαυτό, σε φιλούς κι ακόμα καλύτερα σε ειδικούς που μπορούν να μας βοηθήσουν να ξεπεράσουμε ό,τι μας ταλαιπωρεί αλλά και να μάθουμε να το διαχειρίζομαστε καλύτερα.

 

5. Κλείνουμε τα αυτιά στις γνώμες των ανθρώπων που μας χαλάνε

Συχνά ακούσια ή εκούσια περιτριγυριζόμαστε από ανθρώπους που δε μας γεμίζουν ουσιαστικά, που δεν μπορούμε να τους ανοιχτούμε, που νιώθουμε ότι μας κρίνουν σε καθημερινή βάση. Σαφώς, η θετική ματιά βοηθά, αλλά όταν δεν τη διαθέτουμε ή δεν είμαστε σε θέση να δούμε τα πράγματα όπως πριν, τότε επηρεαζόμαστε αρνητικά από αυτούς τους ανθρώπους. Κλείνουμε λοιπόν τα αυτιά κι απομακρυνόμαστε -όσο μπορούμε- από τα άτομα που δεν μπορούν να συμμεριστούν τον πόνο μας και δεν έχουν καμία διάθεση να μας αφουγκραστούν και να μας σταθούν, βομβ@ρδίζοντάς μας με κενά λόγια δήθεν αισιοδοξίας ότι όλα θα πάνε καλά.

 

Η απελπισία φαντάζει εχθρός ανίκητος, αλλά αν μάθουμε να διαχειριζόμαστε καλύτερα τα συναισθήματά μας, αν μάθουμε να μιλάμε ανοιχτά αλλά και να οριοθετούμε τις διαθέσεις των άλλων προς το πρόσωπό μας, τότε σίγουρα έχουμε σοβαρές πιθανότητες να βγούμε νικητές. Είναι κομμάτι της ζωής να νιώθουμε ευάλωτοι και να αντιμετωπίζουμε δυσκολίες. Στο χέρι μας είναι αν θα τις αφήσουμε να μας πάρουν από κάτω!

Συντάκτης: Χρυστάλλα Σωκράτους
Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Κουτσουρά