Αποσυνδέθηκα 5 μέρες σερί από τα σόσιαλ: Πώς ένιωσα και τι συνέβη

Μερικές φορές θες απλά να κάνεις ένα διάλειμμα -μια αποτοξίνωση απ’ όλα- κι άλλοτε επιθυμείς να ξεσκάσεις από τους έντονους ρυθμούς της καθημερινότητας και δεν ξέρεις πώς. Εγώ λοιπόν και για τους δυο παραπάνω λόγους αποφάσισα να αποσυνδεθώ για πέντε μέρες από όλα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αφού βέβαια επέλεξα παράλληλα να ενημερώνομαι για τις εγχώριες και διεθνείς ειδήσεις μέσω έντυπου τύπου -ναι, σαν τον παλιό καλό καιρό. Είναι πολλοί που δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αλλά ειλικρινά πιστεύω πως αυτό είναι ξεκάθαρα θέμα συνήθειας και πως όλοι μπορούν να κόψουν τα σόσιαλ αν όντως το θέλουν. Για μένα ας πούμε φαίνεται πως δεν ήταν και τόσο δύσκολο τελικά να κάνω πέντε μέρες σερί αποχή -ακόμα κι αν στην αρχή έμοιαζε βουνό.

Μέρα 1η

Επέλεξα η πρώτη μου μέρα να είναι Σάββατο -όχι τυχαία βέβαια. Καθώς δε δουλεύω το Σαββατοκύριακο, οι ώρες που περνάω στα σόσιαλ είναι περισσότερες απ’ ό,τι τις καθημερινές. Δε λέω ότι είμαι συνέχεια με το τηλέφωνο στο χέρι αλλά σαφώς είναι περισσότερες. Επέλεξα το Σάββατο, λοιπόν, επίτηδες, για να δω ποσό τελικά αντέχω χωρίς σόσιαλ από την πρώτη μέρα. Αποτοξίνωση είπαμε. Μέχρι να τελειώσω λοιπόν τις δουλειές του σπιτιού είχε πάει κιόλας μία το μεσημέρι κι ούτε καν πέρασε από τα μυαλό μου ν’ ανοίξω κινητό. Έπρεπε να μαγειρέψω κιόλας. Μη σας τα πολυλογώ ήρθε το βράδυ κι ούτε που το κατάλαβα. Το πρόγραμμα είχε και έξοδο με φίλους, οπότε η πρώτη μέρα κύλησε μετά ευκολίας.

Μέρα 2η

Κυριακή γιορτή και θάλασσα. Ακόμη έχει αφόρητη ζέστη όποτε ευκολάκι θα ‘λεγα ήταν η επιλογή του πώς θα περάσω την Κυριακή. Πήρα το βιβλίο μου, τα ακουστικά μου και έφυγα μονάχη μου για παραλία. Ευτυχώς δεν είχε πολύ κόσμο και βρήκα θέση μπροστά-μπροστά, δίπλα στο κύμα. Τι πιο ωραίο, χαλαρωτικό και απολυτρωτικό συνάμα από το να περάσεις μια ολόκληρη μέρα στη θάλασσα; Έφυγα απόγευμα όταν ο ήλιος είχε πέσει. Κατά το βραδάκι, όταν τελείωσα πια το μαγείρεμα και την προετοιμασία για την ερχόμενη εβδομάδα, μου μπήκε λίγο στο νου να δω τα σόσιαλ. Αμέσως μόλις συνειδητοποίησα ότι επρόκειτο απλά για ένα αίσθημα συνήθειας βέβαια κι όχι γιατί καιγόμουν πραγματικά να μπω να δω τι γίνεται, έβαλα να δω τα νέα επεισόδια του «And just like that». Είχα πέσει ξερή πριν καν τελειώσει το πρώτο επεισόδιο του δεύτερου κύκλου. Έτσι εύκολα πέρασε και η δεύτερη μέρα.

Μέρα 3η

Τhe weekend is too short! Ήρθε πάλι η Δευτέρα και μπήκα στο mood «Δουλειά, δουλειά, δουλειά». Από τις 6 το πρωί στο πόδι, να φτιάξω πρόγευμα για όλους και να ετοιμάσω τα πράγματα για τη δουλειά. Μιάμιση ώρα στην κίνηση αλλά ευτυχώς κατάφερα να φτάσω στην ώρα μου. Όταν τα «πράγματα» τρέχουν δεν έχεις καν το χρόνο ούτε και τη διάθεση να ψάξεις το κινητό για να δεις τι συμβαίνει στα σόσιαλ και προτού το καταλάβεις περνάνε οι εργάσιμες ώρες. Το απόγευμα είχαμε κανονίσει με τους συναδέλφους για after work drinks. Σαφώς όταν είσαι με κόσμο δεν κοιτάς το κινητό ποτέ, είναι άκομψο και δείχνει ασέβεια προς την παρέα. Το διαλύσαμε στις 9. Όταν είχα φτάσει σπίτι, αυτό που με ένοιαζε ήταν να ετοιμάσω φαγητό για την επόμενη μέρα, να κάνω μπάνιο και να χωθώ αμέσως στο κρεβάτι. Ούτε αρνάκια να μετρήσω χρειάστηκε ούτε το κινητό έψαξα για να με πάρει ο ύπνος.

Μέρα 4η

Κάπως έτσι πέρασε και η Τρίτη. Με τη δουλειά να δίνει και να παίρνει, τους προϊστάμενους να απαιτούν μονάχα και εγώ για άλλη μια μέρα να παριστάνω μια «μηχανή» που παράγει έργο ασταμάτητα. Οι ρυθμοί της καθημερινότητας είναι τόσο έντονοι που το κινητό το έχεις απλά στην άκρη. Την τέταρτη μέρα αποχής από τα σόσιαλ, οφείλω όμως να πω ότι από συνήθεια στην ώρα του διαλείμματος πήρα το κινητό κι έκανα την κίνηση να ανοίξω τα δεδομένα και να περιηγηθώ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ωστόσο, το έβαλα πίσω στην τσάντα σκεπτόμενη πως η ώρα του διαλείμματος μετά από μια τόσο βάρβαρη εργάσιμη μέρα, είναι πιο ιερή απ’ όσο πιστεύουμε. Το απόγευμα επέλεξα να πάω γυμναστήριο και το βράδυ θα πηγαίναμε με φίλους σε θεατρική παράσταση. Όταν πια επέστρεψα στο σπίτι, δεν είχα καταλάβει πώς έφτασε το επόμενο πρωί.

Μέρα 5η

Όσο προγραμματισμένος κι αν είσαι, πολλές φορές συμβαίνουν και έκτακτα στη ροή του προγράμματος. Ξύπνησα με πυρετό και γι’ αυτό τον λόγο πήρα άδεια από τη δουλειά. Γρίπη ήταν ευτυχώς αλλά έπρεπε να περιοριστώ σπίτι. Είχα όλες τις ηλεκτρονικές συσκευές μαζί μου, και κινητό και λάπτοπ. Το κινητό μήπως και χρειαζόμουν κάτι και το λάπτοπ για τη δουλειά. Κανένα δε χρησιμοποίησα στην τελική. Κοιμόμουν όλη μέρα. Το απόγευμα ένιωσα πολύ καλύτερα και κατάφερα να σηκωθώ. Παρ’ όλα αυτά, ακολουθώντας τις συστάσεις του γιατρού, παρέμεινα στο σπίτι και κατάφερα να τελειώσω το βιβλίο που ξεκίνησα από την Κυριακή.

Όταν πια είχε περάσει και η πέμπτη μέρα, είχα καταλάβει πως ο χρόνος που περνούσα στα σόσιαλ, ακόμα και το κλικ που έκανα, ήταν κυρίως από συνήθεια και όχι γιατί είχα καημό κάθε μέρα να βλέπω τι γίνεται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αυτό που ένιωσα λοιπόν όλες αυτές τις πέντε μέρες ήταν πρωτόγνωρο. Ήταν μια «λύτρωση», λες και έφυγε από πάνω μου ένα «βάρος». Αυτό διότι, πολλές φορές, αφήνουμε τον εαυτό μας να παρασύρεται από τα ωραιοποιημένα φαινομενικά πράγματα που μας προσφέρουν τα σόσιαλ, συγκρίνοντάς τα με τη δική μας ζωή. Εγώ προσωπικά, έπιασα πολλές φορές τον εαυτό μου να λέω «τι ωραία που περνάει αυτή», «πόσο ωραίο σώμα έχει», μπαίνοντας έτσι στο παιχνίδι του μυαλού -να συγκρίνω τη ζωή μου μ΄αυτή άλλων προσώπων.

Ωστόσο, η αποχή πέντε μέρες σερί, μπορώ να πω με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι ενώ, ναι μεν παρατηρούσα influencers κ.λπ., από την άλλη, έψαχνα να δω πράγματα που με ενδιέφεραν, που είχαν να κάνουν με τη μουσική, το θέατρο, τη μόδα. Δε συνδεόμουν απλά για να βλέπω τα πάντα. Αντίθετα, χρησιμοποιούσα τα σόσιαλ, για τα ενδιαφέροντά μου. Επομένως, το πώς χρησιμοποιείς τελικά τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχει σημασία. Η «κακή χρήση» φέρνει και τα αντίστοιχα αποτελέσματα.