Δε σου λείπει το drama από τη σχέση, απλώς δε θες τη σχέση

Πόσο δράμα αντέχει τελικά μια σχέση; Είναι απαραίτητο συστατικό άραγε για να κρατηθεί η φλόγα αναμμένη; Το δράμα θα πρέπει να λείπει, όχι μόνο από τη σχέση σου, αλλά γενικότερα από τη ζωή σου. Δεν είναι ούτε και θα ‘πρεπε να είναι το αλατοπίπερο. Ωστόσο, πολύ συχνά αισθανόμαστε ότι μας λείπει για να μπορέσει να έχει μια σχέση πάθος κι ενδιαφέρον, ασχέτως αν σε καμία των περιπτώσεων δεν αποτελεί δείγμα αγάπης αλλά ούτε κι ευτυχίας.

Αντιθέτως, αποτελεί έναν περίεργα ωραιοποιημένο αντιπερισπασμό που γεμίζει το «κενό» που μάλλον νιώθεις στη σχέση σου. Αυτό το κενό, όμως, δεν οφείλεται στο δράμα που θεωρείς ότι σου λείπει, αλλά στην απουσία ουσιαστικής συναισθηματικής σύνδεσης με το ταίρι σου. Γι’ αυτό, λοιπόν, αν θεωρείς ότι σου λείπει κάτι, ιδίως το δράμα, μήπως καλύτερα θα ήταν να ψάξεις λίγο στην ουσία και στην καρδιά της σχέσης για το τι πραγματικά απουσιάζει; Μήπως είστε απλώς δύο άνθρωποι που κάνουν παρέα και κάνουν πράγματα μαζί και τίποτα περισσότερο; Μήπως το σ3ξ είναι κακό; Μήπως λείπει η εμπιστοσύνη, η σταθερότητα; Μήπως είναι άλλα τα όνειρα του καθενός; Αισθανόμενοι έτσι, λογικό να είναι ο ένας ή ακόμη κι οι δύο συναισθηματικά μουδιασμένοι συνεχίζοντας το μελόδραμα προσπαθώντας να καλύψετε το κενό το οποίο όλο και μεγαλώνει.

Αυτό που λέγεται πως για να «κατακτήσεις» απόλυτα έναν άνθρωπο πρέπει να υπάρξει και λίγο δράμα στο μεταξύ σας, ώστε να φουντώσει το πάθος, είναι κάπως ντεμοντέ. Αυτό διότι, το δράμα λειτουργεί σαν πυροτέχνημα- ανάβει και σβήνει στο πι και φι. Δεν έχει διάρκεια ή ουσία, είναι απλώς ένα σόου για εντυπωσιασμό που τελειώνει γρήγορα κι εμφανίζεται και πάλι το σκοτάδι. Η αγάπη που χαρακτηρίζει τις υγιείς σχέσεις δεν είναι ταυτόσημο του δράματος ούτε και του πυροτεχνήματος. Η αγάπη είναι μια ήσυχη και ζωντανή σπίθα. Μα αργή φωτιά. Είναι σταθερή δύναμη κι απελευθερώνει τους ανθρώπους. Η αγάπη είναι αναζωογονητική και θέλει χρόνο. Η αγάπη είναι μια βόλτα στην παραλία, ενώ το δράμα είναι κάπως σαν το πανηγύρι του Αγίου Αντωνίου.

Και στη σχέση, μόνο δυσκολότερη μπορεί να κάνει τη ζωή σου. Γί αυτό κιόλας προκαλεί τέτοια εξάρτηση, για να μην καταλαβαίνεις πόσο καλύτερα είσαι χωρίς αυτό, για να νομίζεις πως μόνο έτσι αποκτά ουσία το συναίσθημά σου. Οι άνθρωποι που είναι πλασμένοι ο ένας για τον άλλον, όμως, επικεντρώνονται στην ουσιαστική σχέση κι όχι στο εφήμερο «περνάμε καλά», ας κυνηγήσω το ταίρι μου, ας παίξουμε και λιγάκι κρυφό.

Υπάρχει η τάση, βέβαια, στις μέρες μας, να προτιμάμε τον άνθρωπο που θα δραματοποιεί τις καταστάσεις αντί αυτόν που θα μας κάνει τη ζωή πιο εύκολη. Είτε γιατί μας βολεύει να μπαίνουμε σε σχέσεις που αυτοκαταστρέφονται, άρα δεν έχουμε εμείς την ευθύνη τους, είτε γιατί δεν τα έχουμε βρει τελικά με την πάρτη μας και ψάχνουμε να ξεσπάσουμε. Για να μπορεί να αγαπήσει κανείς, θα πρέπει να αγαπήσει τον εαυτό του προηγουμένως και τότε κανένα drama δε θα έχει ανάγκη. Φρόντισε, λοιπόν, πριν μπεις σε μια σχέση, να ψάξεις το «μέσα σου», να ‘σαι σίγουρος για τον εαυτό σου, να κάνεις ειρήνη με τον τρόπο που αγαπάς και θέλεις να αγαπιέσαι. Κι όταν πια τα έχεις βρει όλα τα παραπάνω, θα είσαι τόσο έτοιμος, που θα μυρίζεις το δράμα πριν καν μπει στο κατώφλι της σχέσης σου, διώχνοντάς το μακριά. Κι έτσι, θ’ αγαπήσεις αληθινά. Ελεύθερα, ουσιαστικά.