Σε όλα «ναι» για μια μέρα

Έχετε δει την ταινία φαντάζομαι “Yes Man” με τον Τζίμ Κάρευ, μετά από την ευχή του γιου του, να λέει μόνο την αλήθεια. Είπα κι εγώ μια μέρα να δοκιμάσω –όχι ακριβώς να λέω την αλήθεια αλλά- να λέω «ναι» σε όλα και σε όλους, στους γονείς, φίλους, συναδέλφους δεν ξέρω κι εγώ σε ποιον άλλο. Πλάκα δεν μπορώ να πω ότι είχε, ούτε ότι ήταν εύκολο, αλλά ας όψεται που έβαλα στοίχημα με τον αυτό μου αν θα τα καταφέρω. Έφερα, ωστόσο, την «αποστολή» μου εις πέρας, έστω και με δυσκολία.

Σκηνή πρώτη: Πρωί, ώρα 7 στο σπίτι

-Καλημέρα, θες τσάι; Ο καφές δεν αρκεί για όλους.

-Ναι αμέ.

Ας το πάρει το ποτάμι, είπα, θα πιω στο γραφείο. Θα το αντέξω. Δεν ξέρω για σας, ο πρωινός καφές είναι ιερό πράγμα, αλλά αφού είπαμε θα λέμε «ναι» σε όλα, λέμε «ναι» και στο τσάι απ’ το χάραμα.

Σκηνή δεύτερη ίσως και φαρμακερή: Γραφείο

Μόλις άνοιξα την πόρτα του γραφείου, ακούω τ’ όνομά μου:

-Μην ανοίξεις τον υπολογιστή. Χρειάζομαι 2 βιβλία από ένα συγκεκριμένο βιβλιοπωλείο στο κέντρο, μπορείς να πας;

Ημέρα του «ναι» κι όχι του «όχι», όποτε λέω πως, φυσικά μπορώ να πάω εγώ, δεν υπάρχει πρόβλημα. Σημειώστε βέβαια ότι υπάρχει και γραμματέας στο γραφείο, αλλά έλαχε ο κλήρος σε μένα, αφού πήγα πρώτη.

Επιστρέφω στο γραφείο μετά από καμιά ώρα, αφού γινόταν ένας μικρός χαμός στον δρόμο. Ανοίγω τον υπολογιστή να δω τα e-mails μου και βλέπω τέσσερα e-mails με την ένδειξη «επείγον για σήμερα». Άντε, τι να πεις. Μια μέρα είναι, θα περάσει.

Αφού έβαλα τον μοχλό των ταχυτήτων μου στο ζενίθ, γιατί είχα κανονίσει το απόγευμα να πάω για χαλαρό ποτάκι με φίλους, τα έκανα τσακ-μπαμ. Κι εκεί που λέω να πάρω μια ανάσα και να κάνω ένα μικρό διάλειμμα να πιω καφέ -που δεν είχα πιει από το πρωί- φωνάζει ο συνεργάτης μου:

-Βρε Χρυστάλλα, εκείνο το άρθρο για τα στατιστικά των αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου να το τελειώσεις σήμερα;

Σημειώστε παρακαλώ ότι μιλάμε για άρθρο που είχα ξεκινήσει χθες κι αφορά στην παρουσίαση στατιστικών στοιχείων για περίοδο 5 ετών κι είχαμε συμφωνήσει να το παραδώσω σε μια βδομάδα. Τι του λες τώρα κι αυτουνού;

Σαν μηχανή ένιωσα βέβαια εκείνη την ώρα, αυτή που δέχεται κέρματα και σου βγάζει ό,τι θες. Τσίχλες; Το κουμπί 2 πατάς. Πατατάκια θες, κουμπί 10. Μη σας τα πολυλογώ, όταν έβαλα και την τελευταία τελεία στο άρθρο, συνειδητοποίησα πως η ώρα είχε πάει 8. Το απογευματινό ποτάκι πήγε στον βρόντο λοιπόν. Είχα 10 αναπάντητες από τους φίλους μου, που περίμεναν να δώσω σημεία ζωής στο μπαράκι που είχαμε κανονίσει. Χωρίς πολλά παρακάλια, καθώς η μέρα δεν τελείωσε για να μπορώ να πω «όχι ευχαριστώ», πήγα να τους συναντήσω, έστω κι αργοπορημένα.

Σκηνή τρίτη: Συνάντηση με φίλους

Καταχάρηκαν όλοι και ξαφνιάστηκαν συνάμα, καθότι είμαι αυτή που τις καθημερινές δε βγαίνει αργά, λόγω δουλειάς. Επίσης, είμαι αυτή που λέει πιο συχνά «όχι» στην παρέα. Βέβαια, νόμιζα κι εγώ πως θα έμενα για ένα και μόνο ποτό και μετά να την κάνω για σπίτι, για να μη λένε κιόλας πως τους αποπαίρνω πάντα και λέω όχι στο έξω. Ωστόσο, οι φίλοι μου άλλα σχέδια είχαν. Να καεί το πελεκούδι απόψε. Εν τω μεταξύ, εγώ τύφλα στη νύστα και την κούραση. Η ώρα ήταν μόλις 10 κι όλο φώναζαν να μείνω, παραβλέποντας την κούρασή μου. Δεν μπορούσα να πω «όχι φεύγω», το είχα βάλει στοίχημα να μην πω τη λέξη «όχι». Ευτυχώς για μένα, σε μια ώρα έπεσαν κάτω ξεροί όλοι και την έκανα με ελαφριά πηδηματάκια. Πέρασα υπέροχα δε λέω, και γέλασα πολύ.

Σκηνή τέταρτη: Επιστροφή σπίτι

Επιστρέφοντας σπίτι, λέω από μέσα μου πάει, αυτό ήταν, τα καταφέραμε. Η ώρα 11.30. Χτυπάει τηλέφωνο. Η μικρή μου αδελφή με παρακαλάει να πάω σπίτι να την πάρω για να πάει σε μια φίλη της που αντιμετώπιζε ένα πρόβλημα. Εν τω μεταξύ, η φίλη στην άλλη άκρη της περιοχής που μένω, αλλά στα δύσκολα φαίνονται οι φίλοι και μιας κι είχα ακόμα ένα μισάωρο για το «ζήτω το ΟΧΙ», την πήγα.

Απολογισμός της ημέρας:

Μια «μέρα λέγοντας ναι» είναι ιδιαίτερη. Αυτό διότι μπορεί να γίνει αφορμή για νέες περιπέτειες και κυρίως, να μας βοηθήσει να συνειδητοποιήσουμε κάποιες αλήθειες. Στη δουλειά, για παράδειγμα, δεν μπορείς να λες πάντα «ναι» γιατί κάποιοι είναι άξιοι να σου πάρουν και την τελευταία σταγόνα ενέργειας που έχεις, εκμεταλλευόμενοι το γεγονός ότι είσαι πρόθυμος πάντα να βοηθήσεις.

Από την άλλη, στους φίλους δεν μπορείς να λες «όχι» πάντα. Δεν το μετάνιωσα που τους συνάντησα γιατί πέραν του ότι είχα ανάγκη ν’ αφήσω πίσω μου τη δύσκολη μέρα στο γραφείο, είχα ανάγκη την παρέα τους κι ήθελα να περάσω χρόνο μαζί τους. Αυτό δικαιολογεί και τη χαρούμενη διάθεση που είχα το επόμενο πρωί. Όσον αφορά τη χάρη που ζήτησε η μικρή, της έχω αδυναμία, όποτε, το «ναι» που είπα ήταν γιατί αυτό ένιωθα. Για το τσάι, δε σχολιάζω κάτι, γιατί καλό μου έκανε. Με κράτησε ήρεμη κατά τη διάρκεια της μέρας.

Εν τέλει, ούτε για πλάκα δε συνιστώ να λέτε «ναι» σε όλα και όλους. Είναι εξουθενωτικό για έναν άνθρωπο. Διότι κάθε «ναι» που λες, ίσως να είναι ένα «όχι» σε σένα. Δεν πρέπει να περιορίζετε τον εαυτό σας λέγοντας μόνο αυτό που οι άλλοι θέλουν  ν’ ακούσουν. Σαφώς δε λέω να είστε συνεχώς ο «επαναστάτης» του γραφείου ή του σπιτιού και να μην είστε θετικοί και δεκτικοί ποτέ. Αλλά, όπως και να το κάνουμε, το πρωί τον θες έναν καφέ, δεν τον θες;