Δύσκολο πράγμα οι σχέσεις σήμερα. Και γίνεται ακόμα δυσκολότερο, όταν τ’ άλλο άτομο έχει κουραστεί και θέλει να το «διαλύσει», ενώ εσύ όχι. Σε μια τέτοια περίπτωση, θα πρέπει να έχεις τη δύναμη να φύγεις, να σταθείς στα πόδια σου, θέλοντας και μη. Να μαζέψεις τα πράγματά σου -μαζί και τον εγωισμό σου και να φύγεις. Κι αν από την άλλη αποφασίσεις να «μείνεις» και να περιμένεις ουσιαστικά ν’ αλλάξει γνώμη το πρώην πια ταίρι, θα πρέπει να βρεις τα λάθη σου, να τ’ αναγνωρίσεις, να ζητήσεις τις συγγνώμες σου, να μην το παρουσιάσεις σαν αυτοθυσία.
Όχι γιατί το άλλο άτομο δεν έκανε λάθη ή δεν έφταιξε, αλλά γιατί αφού εσύ αποφάσισες να μείνεις πρέπει να δεις και τα δικά σου λάθος πατήματα. Πολλές φορές όταν αγαπάμε δε βλέπουμε ούτε τον ίσκιο μας, ναι. Αγνοούμε μέχρι και τα πιο εμφανή «σημάδια κινδύνου» που μας δείχνει το άλλο πρόσωπο. Ωστόσο, όταν ο άλλος φτάσει στο σημείο να ζητήσει φύγεις κι εσύ μείνεις, τότε ίσως θα πρέπει να σκεφτείς ότι ο άνθρωπος αυτός δεν έχει άλλη δύναμη να παλέψει, δε θέλει -κι ουσιαστικά καταπατάς και την επιθυμία του. Στο κάτω-κάτω πώς ανέχεσαι να μείνεις ενώ ο άλλος σου άνοιξε διάπλατα την πόρτα και σε διώχνει;
Κι αν το να φύγει, ήταν απλά ο τρόπος να σου πει δε σε θέλω άλλο; Θα μείνεις εκεί για πάντα να παλεύεις μόνος για μια σχέση που μάλλον δε θα οδηγήσει πουθενά; Οι σχέσεις στηρίζονται πάνω απ’ όλα στον πόθο για το άλλο πρόσωπο, στην επιθυμία να θες να βλέπεις τ’ άλλο άτομο και να περνάτε χρόνο μαζί.
Άπαξ και είπε κάποιος από τους δύο «τέρμα» οφείλεις να το σεβαστείς και να φύγεις, δεν μπορείς να μείνεις και να κυνηγάς την αγάπη κάποιου που σου δείχνει ξεκάθαρα πως δε σε θέλει. Δεν πρέπει να παρακαλάς για να μείνεις. Δεν μπορείς κιόλας, είναι ζήτημα αξιοπρέπειας, κι εγωισμού -ο οποίος πού και πού έχει κι ένα καλό αντίκτυπο. Γιατί να προσπαθήσεις να χωρέσεις στη ζωή του, ενώ ο ίδιος δε σου άφησε σταλίτσα χώρο;
Το ξέρω πως είναι δύσκολο, πως θέλεις να περιμένεις. Όταν αγαπάς πραγματικά, θες να εξαντλήσεις κάθε δυνατή προσπάθεια για να σώσεις ό,τι απέμεινε, ίσως γιατί πιστεύεις πως είναι απλά μια φάση και θα περάσει. Ίσως και γιατί πιστεύεις μ’ όλο σου το είναι στο «εσείς». Από την άλλη, πρέπει να βρεις το κουράγιο και να φύγεις με ψηλά το κεφάλι από μια σχέση που δε σε χωράει πια -μια σχέση που βασικά δεν υπάρχει. Δεν είναι ανάγκη κιόλας να ζητήσεις περισσότερες εξηγήσεις, να ζητήσεις χρόνο, να κάνεις υπομονή. Είναι βαριά κουβέντα το «φύγε» και δε σηκώνει εξηγήσεις.
Το οφείλεις πρωτίστως στον εαυτό σου το να φύγεις λοιπόν. Όπως οφείλεις και να σεβαστείς και το δικαίωμα του άλλου να τερματίσει αυτό που είχατε -όσο τρομακτικό κι αν ακούγεται στην αρχή. Φύγε αθόρυβα και διακριτικά, εξαφανίσου για ‘σενα πνίγοντας στο βάθος του ωκεανού την επιθυμία σου για το άλλο πρόσωπο. Τράβα μια κόκκινη γραμμή που λέει και το γνωστό τραγούδι, και βάλε πλώρη για μια νέα αρχή, για νέα μέρη. Μ’ ανθρώπους που θα έχουν άπλετο χώρο στη ζωή τους για την αγάπη σου και για ‘σενα.
Συντάκτης: Χρυστάλλα Σωκράτους
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
