Η αρχή μιας σχέσης είναι πάντα και το πιο ενδιαφέρον στάδιο. Τα έχει όλα και συμφέρει. Καρδούλες, αγάπες, φιλιά πολλά και παθιασμένα, σεξ και καρδιοχτύπια. Έχει την αγωνία του εντυπωσιασμού, το άγχος για το τι θα πεις, πώς θα το πεις, αν θα του αρέσει το φαγητό που μαγείρεψες.
Ώσπου κάποια στιγμή, φτάνει η απόφαση για το πρώτο ταξιδάκι. Για ένα τριήμερο μακριά από την καθημερινότητα.
Κάπου εδώ αρχίζει και το σκηνικό ενός μικρού παραλογισμού. Για τη γυναίκα περισσότερο.
Συνεδριάσεις κορυφής με τις φίλες για το τι θα μπει στη βαλίτσα, τι θα φορεθεί ανά μέρα, αν πρέπει να κοιμάται μπρούμυτα ή ανάσκελα κι αν στην Αράχοβα ταιριάζουν τα κόκκινα ή τα κίτρινα νύχια.
Αυτές οι ατελείωτες και βαθυστόχαστες γυναικείες κουβέντες που στα πρώτα πέντε λεπτά, οι περισσότεροι άντρες έχουν ήδη πιει παυσίπονο.
Όχι πως κι αυτοί δεν έχουν μια μικρή αγωνία για το ταξίδι. Έχουν. Για το αν θα φτάσουν στις δυο ώρες και για το αν το ξενοδοχείο έχει mini bar.
Όπως και να το κάνουμε, οι περισσότεροι άντρες είναι πολύ πιο χαλαροί. Πηγαίνουν ταξίδι για να ξεκουραστούν και να ηρεμήσουν, όχι να μας μάθουν δέκα τρόπους για να είμαστε αθόρυβες στο μπάνιο.
Ένα τριήμερο για ένα ζευγάρι, είναι κάτι σαν περίληψη μιας συγκατοίκησης. Μπορεί να μιλάμε για ξενοδοχείο, αλλαγή περιβάλλοντος, χαλαρή διάθεση κι όχι για καθημερινή ρουτίνα, αυτό δε σημαίνει όμως ότι δεν αρκούν τρεις ολόκληρες μέρες μαζί με τον άλλον, για να καταλάβεις τον τρόπο που ζει και το αν σου ταιριαζει.
Από τον ξύπνιο μέχρι τον ύπνο και πάλι απ’ την αρχή.
Όλοι έχουμε συνήθειες καλές ή κακές ή περίεργες που τις κουβαλάμε όπου κι αν πάμε, μαζί με την παραφουσκωμένη βαλίτσα.
Για παράδειγμα, όταν σ’ έναν άντρα αρέσει η τάξη και η κοπέλα του με το που μπει στο δωμάτιο σκορπάει πράγματα παντού, τότε υπάρχει θέμα. Ή όταν μια γυναικά διαπιστώσει ότι ο άντρας, που μέχρι τότε δεν τον άκουσε ούτε να βήχει, παράγει κι άλλους θορύβους, καθόλου ερωτικούς.
Κάποιοι είναι μικροβιοφοβικοί, άλλοι έχουν ιδιοτροπίες στον ύπνο, μερικοί αποδεικνύονται τσιγκούνηδες.
Ο Δημήτρης ας πούμε, είχε πρόβλημα με τα τρία παραπανίσια κιλά της Αφροδίτης. Στα ραντεβού τους δεν πήγαιναν ποτέ για φαγητό και την περνούσε από οπτικές ίνες, μήπως και πήρε κάνα γραμμάριο που δεν έπρεπε.
Όταν πήγαν για πρώτη φορά ταξιδάκι, ως φυσιολογικός άνθρωπος η Αφροδίτη άρχισε να πεινάει. Κουβέντα ο Δημήτρης για το πότε θα φάνε.
Οι ώρες κυλούσαν θαυμάζοντας τοπία και παλεύοντας με το γουργουρητό της. Λέξη για φαγητό βέβαια, μη χαλάσει η μαγεία. Ώσπου είδε το πιο μαγευτικό τοπίο του μέρους, ένα super market. Του είπε πως θα έμπαινε να πάρει νεράκια, όσο αυτός φωτογράφιζε τα αξιοθέατα.
Μπήκε, πήρε δυο νερά και κρυμμένη πίσω από το ψυγείο, κατάπιε ένα κρουασάν που άρπαξε μπαίνοντας. Στο ταμείο πλήρωσε κρατώντας τη συσκευασία και παρακαλώντας την υπάλληλο να πετάξει το σκουπίδι. Ο πεινασμένος άνθρωπος σκέφτεται πολύ γρήγορα.
Αυτό συμβαίνει όταν δυο άνθρωποι είναι μέρα νύχτα μαζί, διαπιστώνουν, ο ένας, τις παραξενιές του άλλου. Η Αφροδίτη άντεξε μετά το ταξίδι ένα μήνα ακόμη. Τα γουργουρητά του στομαχιού ήταν πιο ισχυρά από τον έρωτα της για το Δημήτρη.
Υπάρχουν τέτοια παραδείγματα που μετά από ένα ταξιδάκι διαπιστώνεται η πραγματική χημεία κι αν οι καθημερινές συνήθειες δεν αποδεικνύονται άκρος καταπιεστικές.
Βέβαια, ας μη μιλάω μόνο για τα αρνητικά, είναι και τα θετικά στη μέση.
Ζευγάρια που ερωτεύτηκαν περισσότερο, που δέθηκαν, που κατάλαβαν πόσο ταιριάζουν, που δε βαρέθηκαν στιγμή κι ας ήταν όλη μέρα κολλημένοι. Μακριά απ’ όλους κι απ’ όλα, κλεισμένοι σ’ ένα δωμάτιο ξενοδοχείου.
Είναι πολύτιμα τα ταξιδάκια για ένα ζευγάρι, είτε μικρά είτε μεγάλα. Ξερουτινιάζουν και περνούν ποιοτικό χρόνο, χωρίς την πίεση και το άγχος της καθημερινότητας.
«Όταν ένα ταξίδι αρχίζει άσχημα, σπάνια τελειώνει καλά», είπε ο Ιούλιος Βερν.
Ας τον εμπιστευτούμε κι ας φροντίσουμε αυτές οι μικρές αποδράσεις, να αφήνουν καλές αναμνήσεις μαζί με χαμογελαστές φωτογραφίες κι ας φοράμε το ίδιο φόρεμα σε δυο απ’ αυτές.
Συντάκτης: Σταυρούλα Φωτιάδου
