Πριν πολλά-πολλά χρόνια, σχεδόν είκοσι, σ’ ένα μικρό χωριό του νομού Ημαθίας, τέσσερα κορίτσια, η Αθηνά κι η Κατερίνα που είναι αδερφές κι η Σάσα με τη Σταυρούλα που είναι αδερφές επίσης, έπαιζαν κάθε απόγευμα μαζί.
Ένα από τα παιχνίδια τους τ’ ονόμασαν «γραφείο τελετών» χωρίς ασφαλώς να γνωρίζουν την πραγματική σημασία του γραφείου αυτού. Στο παιδικό μυαλό τους, το γραφείο τελετών οργάνωνε γάμους.
Λίγα χρόνια αργότερα, στο σπίτι της Σόφης, η Σάσα κανόνιζε τι φόρεμα θα φορούσε στο μελλοντικό γάμο της Σόφης.
Τα χρόνια συνέχισαν να κυλούν σαν μπάλα σε κατήφορο. Οι φίλες μας οι παιδικές μία-μία παίρνουν το δρόμο τους. Γάμοι, βαφτίσεις, μετακομίσεις έρχονται για να επιβεβαιώσουν ότι μεγαλώσαμε πια.
Αύριο είναι η ώρα για έναν ακόμη γάμο, το γάμο της χρονιάς. Παντρεύεται η αδερφή μου. Αύριο παντρεύεται η αδερφή μου, η μία και μοναδική αδερφή μου.
Είναι τόσο συναισθηματικά φορτισμένο το γεγονός που όσα γέλια και χαμόγελα μου προκαλεί άλλα τόσα δάκρυα μου φέρνει στα μάτια. Πως γίνεται να μην είμαι άλλωστε συγκινημένη;
Για κάποιους ο γάμος δεν είναι τίποτα, δεν έχει αξία, δε μετράει, τον θεωρούν αγγαρεία και τον περιφρονούν. Επιτρέψτε μου να μην το βλέπω έτσι. Για ‘μένα ο γάμος είναι το βήμα για παρακάτω, μια φυσική εξέλιξη, ένα κομμάτι της παράδοσης, είναι ένα μέρος της πίστης.
Το κεφάλαιο γάμος είναι μεγάλο, άπειρο κι ατελείωτο αλλά τώρα δεν είναι αυτό το θέμα. Το θέμα είναι πως αύριο παντρεύεται η δική μου αδερφή.
«Παντρεύω την αδερφή μου» λέω και φουσκώνω σαν το παγώνι.
Αύριο θα φορέσει το ωραιότερο νυφικό του κόσμου, θα γίνει η πρωταγωνίστρια της μέρας και θα δέχεται ευχές γεμάτες αγάπη, αισιοδοξία και χαρά.
Αύριο θα παντρευτεί τον καλύτερο γαμπρό που θα μπορούσα να κάνω. Όποιος την κάνει ευτυχισμένη για ‘μένα δεν μπορεί να ‘ναι κάτι λιγότερο από «ο καλύτερος».
Αν την άκουγα δε θα είχαμε ούτε κορδελάκι στο σπίτι. Τα ήθελε όλα απλά, λιτά κι απέριττα. Για την αδερφή μου το θέμα είναι να μένεις στο γεγονός κι όχι να κάνεις εντύπωση κι έχει δίκιο. Συνήθως, δηλαδή, έχει δίκιο γι’ αυτό και πολλές είναι οι στιγμές που τη νιώθω μεγαλύτερη από ‘μένα.
Αύριο όλοι μας όσοι την αγαπάμε θα ‘μαστε ευτυχισμένοι και σίγουρα συγκινημένοι. Θα φάμε, θα πιούμε, θα χορέψουμε για τη χαρά της.
Αύριο παντρεύεται η αδερφή μου και θα έχω να θυμάμαι όλα τα περασμένα κάθε φορά που θα την κοιτάζω μέσα στο άσπρο νυφικό της.
Κι αν με δει να κλάψω θα νευριάσει όχι γιατί της έκανα κάτι αλλά γιατί κι αυτή θα ‘ναι φορτισμένη.
Στο δωμάτιο που θα ντυθεί νύφη, γελάσαμε, κλάψαμε, μαλώσαμε, φωνάξαμε, ξενυχτίσαμε, αναλύσαμε ό, τι αναλύεται, φοβηθήκαμε, ήπιαμε, μεγαλώσαμε.
Εδώ μέσα πριν λίγους μήνες φαγωθήκαμε σαν τα σκυλιά για μια φωτογραφία κι ο μπαμπάς μας θεωρούσε πως μετά από εκείνο τον καβγά δε θα ξαναμιλούσαμε ποτέ. Όταν μετά από δέκα λεπτά βγήκαμε αγκαλιασμένες και μονιασμένες, σταυροκοπήθηκε με τον απόλυτο παραλογισμό μας.
Εδώ μέσα η μαμά μας θα στρώσει στο κρεβάτι κάτι που κράτησε από τη δική της μάνα, τη γιαγιά που δε γνωρίσαμε ποτέ κι έχει τ’ όνομά της.
Προχθές είδα και το βιντεάκι με τις φωτογραφίες απ’ όλη τη μέχρι τώρα ζωή. Οι φωτογραφίες της Σάσας, οι φωτογραφίες του Γιώργου κι οι κοινές. Μέσα σε δέκα λεπτά ανακαλύπτεις την ταχύτητα της ζωής. Πράγματα και καταστάσεις που θεωρείς πως έγιναν χθες, έγιναν πριν χρόνια.
Αύριο παντρεύεται η αδερφή μου και τα στέφανα θ’ αλλάξει η δική μου η κουμπάρα. Δεν ξέρω αν σας το ‘πα; Αύριο παντρεύω την αδερφή μου και κουμπαριάζω με την κουμπάρα μου. Έτσι, για να δέσουμε σφιχτά τον κύκλο. Κάποιες σχέσεις, είναι ή γίνονται σχέσεις ζωής.
Για όλα τα εύκολα και τα δύσκολα που περάσαμε, για τις χαρές και τις λύπες, για τα γέλια και τα κλάματα, για τις αγκαλιές και τις γρατζουνιές απ’ τους καβγάδες, εγώ αύριο θα είμαι η πιο ευτυχισμένη αδελφή.
Να μας ζήσετε και να ‘στε γεροί, τυχεροί κι ευτυχισμένοι. Να ζείτε όπως σας αρέσει κι όλα με αγάπη.
Είπα ότι αύριο παντρεύεται η μικρή μου αδερφή;
Και στα δικά σας όσοι τα θέλετε κι όσοι δεν τα θέλετε καλά κάνετε αν σας κάνει ευτυχισμένους.
Συντάκτης: Σταυρούλα Φωτιάδου
