Οι άνθρωποι έχουμε μάθει πολύ καλά να κατακρίνουμε και να επικρίνουμε τους άλλους ανθρώπους.
«Κοίτα πώς είναι αυτός», «δες τη μύτη του», «ρε φίλε, η τύπισσα είναι πολύ χάλια», «τέρμα ηλίθιο, το άτομο», «η γκόμενα είναι για τα μπάζα», «εγώ μαζί του σε καμία περίπτωση». Όλοι τα ‘χουμε πει, όλοι τα ‘χουμε ακούσει, όλοι τα ’χουμε σκεφτεί.
Εσκεμμένα ή όχι κατηγορούμε τους γύρω μας λες κι οι ίδιοι είμαστε στο απυρόβλητο.
Το μεγάλο φάουλ, όμως, γίνεται όταν θεωρούμε πως ένα από τα βασικότερα αρνητικά ενός ανθρώπου είναι να ‘ναι εγωιστής, να τοποθετεί τον εαυτό του πάνω απ’ όλους και να μη βάζει νερό στο κρασί του, και την ίδια στιγμή να διαλαλούμε περίτρανα: «Εγώ έτσι είμαι και σ’ όποιον αρέσω».
Αποκάλυψη τώρα: Δεν υπάρχει πιο εγωιστική ατάκα.
Είναι τόσο λάθος να νομίζουμε ότι αυτό που είμαστε δεν επιδέχεται βελτίωση.
Κλισέ και χιλιοειπωμένο, αλλά κανείς δεν είναι τέλειος. Κανείς. Όλοι έχουμε ελαττώματα κι όλοι μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι χωρίς να αλλοιωθεί ο αληθινός εαυτός μας.
Τι θα πει λοιπόν «έτσι είμαι και σ’ όποιον αρέσω»; Έχεις σκεφτεί ότι μπορεί να μην αρέσεις σε κανέναν έτσι;
Πρώτα απ’ όλα, όταν ξεστομίζεται αυτή η έκφραση, αυτόματα όλος ο κοινωνικός περίγυρος, στενός ή μη, ακυρώνεται. Τι θέλω να πω;
Έχεις τόσα χρόνια ένα κακό κούρεμα που καλώς ή κακώς δεν αρέσει σε κανέναν παρά μόνο σε σένα, φίλοι κι οικογένεια σε συμβουλεύουν να το αλλάξεις γιατί θα βελτιωθείς και θα αρέσεις περισσότερο, κι εσύ επιμένεις να μην ακούς κανέναν και με περίσσεια έπαρση να διατυμπανίζεις πως δε θα αλλάξεις για κανέναν.
Μην το αλλάζεις, αλλά ταυτόχρονα μην παραπονιέσαι κιόλας πως δεν γυρίζει να σε κοιτάξει κανείς. Καταλαβαίνεις τι θέλω να πω, νομίζω.
Όλοι μας όλο και κάτι στραβό έχουμε πάνω μας που αν μπορούμε να το διορθώσουμε γιατί να μην το κάνουμε; Και μιλάω για απλά θέματα, δεν αναφέρομαι σε χαρακτηριστικά που πρέπει να επέμβει γιατρός.
Γιατί να μην χάσω τα δέκα περιττά κιλά μου όταν η αδερφή μου φωνάζει ότι θα γίνω πολύ καλύτερη; Δε νομίζω να θέλει το κακό μου. Γιατί να μην αλλάξω χρώμα στα μαλλιά μου; Γιατί να μην αλλάξω μακιγιάζ; Γιατί να αλλάξω το σκελετό των γυαλιών μου;
Ακόμη και στο χαρακτήρα μας μπορούμε να βελτιώσουμε πράγματα χωρίς να γίνουμε κάποιοι άλλοι.
Δεν είναι κακό, ας πούμε, να γίνουμε λίγο πιο εκδηλωτικοί ή να λέμε αυτό που πραγματικά θέλουμε, να αποκτήσουμε πρωτοβουλίες, γνώμη, άποψη.
Δεν είναι κακό να φοβόμαστε, ούτε να μη θέλουμε να κάνουμε κάτι.
Κακό είναι να μην προσπαθούμε ν’ αλλάζουμε για το δικό μας όφελος. Να μας συμβουλεύουν άνθρωποι που υποτίθεται πως αγαπούμε και να μην τους ακούμε.
Είναι πολύ χαριτωμένο κι έχει και μια δόση επανάστασης το «σ’ όποιον αρέσουμε – για τους άλλους δε θα μπορέσουμε» αλλά θα γίνει δράμα όταν φτάσουμε και στο σημείο να μην μπορεί πια κανείς για μας.
Κι επειδή από τις λεπτομέρειές μας κρίνεται κι η πορεία μας, ας κοιταχτούμε λίγο πιο προσεκτικά στον καθρέφτη, ας ακούσουμε αυτά που λέμε στους άλλους, ας παρατηρηθούμε καλύτερα, ας θυμηθούμε τι μας έχουν συμβουλεύσει.
Εμάς μας αρέσει ο εαυτός μας; Θα μας κάναμε παρέα; Θα μας βάζαμε στη ζωή μας; Μας αρέσουμε;
Ο σκοπός δεν είναι να ‘μαστε αρεστοί στους πάντες, αλλά όταν δεν γινόμαστε αποδεκτοί ούτε από το ίδιο μας τον εαυτό τότε υπάρχει πρόβλημα.
Γι’ αυτό: «Σ’ όποιον αρέσουμε και σ’ όποιον δεν αρέσουμε – ας μας το πει όμως τουλάχιστον, μπας και μπορέσουμε να βελτιωθούμε για το δικό μας καλό πρώτα».
Συντάκτης: Σταυρούλα Φωτιάδου
