Παραδοχή νούμερο ένα: στον έρωτα όλα επιτρέπονται.
Παραδοχή νούμερο δύο: στο σεξ επιτρέπονται ακόμη περισσότερα.
Συνηθίζουμε να λέμε πως ο καθένας στο κρεβάτι του μπορεί να κάνει ό,τι του αρέσει, ό,τι τον φτιάχνει, ό,τι του δίνει την απόλυτη ικανοποίηση. Έτσι είναι.
Κανείς δεν μπορεί να κρίνει κανέναν για τις επιλογές του στο σεξ.
Να κάνω και μια σημείωση πριν συνεχίσω. «Σεξ» θα το αποκαλώ όχι έρωτα διότι όταν πέφτεις σε κρεβάτια, καναπέδες, ντιβάνια, πατώματα ή οτιδήποτε άλλο, σεξ γίνεται. Το «θα σου κάνω έρωτα» για μένα δεν υπάρχει.
Συνεχίζω.
Ο Μανώλης κι η Κική ήταν μαζί περίπου δυο μήνες. Όλα κυλούσαν υπέροχα μέχρι να πέσουν στο κρεβάτι. Εκεί τα πράγματα ζόριζαν. Κάτι δεν πήγαινε καλά και το καταλάβαινε η Κική. Κι ο Μανώλης, όμως, φαινόταν σκεπτικός. Κάτι τον απασχολούσε.
Τις πρώτες φορές που ένα ζευγάρι κάνει σεξ, τ’ αποτελέσματα, συνήθως, δεν στέφονται με απόλυτη επιτυχία κι είναι λογικό. Δυο άγνωστα σώματα που προσπαθούν να βρουν κοινούς κώδικες επικοινωνίας και στο κομμάτι αυτό.
Δεν ξέρεις τι αρέσει στον άλλον, δεν ξέρεις τα όρια του, τις αντοχές του, δεν ξέρεις τίποτα. Πολλές φορές είναι κι η ντροπή που δυσκολεύει λίγο παραπάνω το έργο.
Ένα βράδυ, λοιπόν, μετά από ένα γύρο μέτριου σεξ η Κική αποφάσισε να ρωτήσει το Μανώλη αν έκανε κάτι λάθος, αν υπήρχε κάτι που θα μπορούσε να διορθώσει γιατί καταλάβαινε πως υπήρχε θέμα.
Πήρε το ρίσκο και ρώτησε: «Μωρό μου, θέλω να σε ρωτήσω κάτι χωρίς να το πάρεις στραβά. Κάνω κάτι που δεν σου αρέσει; Θέλεις κάτι άλλο και ντρέπεσαι να μου το πεις μήπως;»
Στο σημείο εκείνο έγινε η μεγάλη αποκάλυψη.
Ο Μανώλης είχε ένα περίεργο, κατ’ εκείνον, βίτσιο. Ήθελε την ώρα της ερωτικής πράξης η παρτενέρ του να φοράει τις κάλτσες της. Δεν εννοούσε τις σέξι κάλτσες της ζαρτιέρας για παράδειγμα, εννοούσε τις κάλτσες τις καθημερινές με τις ρίγες, τα καρό, τις καρδούλες και τ’ αρκουδάκια.
Η Κική είχε ακούσει για περίεργα βίτσια αλλά κάτι τέτοιο πρώτη φορά το άκουγε. Λογικό κι επόμενο ήταν να σοκαριστεί αρχικά. Έκανε, βέβαια, το παν για να μη φανεί σα να ‘πεσε από τον ουρανό.
Τρεις χιλιάδες σκέψεις πέρασαν αυτόματα από το κεφάλι της. «Κάλτσες; Τι κάλτσες λέει; Δεν είναι πολύ γελοίο; Χειμώνα καλοκαίρι κάλτσες; Κι αν το κάνω και με πιάσουν τα γέλια; Άλλες θα αγοράζουν βρακιά κι εγώ κάλτσες;»
Κι άλλα τέτοια αναπάντητα ερωτήματα.
Το κομμάτι των φετίχ ή βίτσιων, όπως θέλετε πείτε τα, είναι μεγάλο και σημαντικό σε μια σχέση. Σε βάζει σε σκέψεις και διλήμματα.
Μπορώ; Θέλω;
Ο καθένας ξέρει τα δικά του όρια και τα έχει τις δικιές του προτιμήσεις. Δεν ξέρω αν θα ‘πρεπε να χαρακτηρίζουμε ένα φετίχ ως περίεργο ή παράξενο. Τι θα πει περίεργο και παράξενο;
Από τη στιγμή που ένας άνθρωπος λειτουργεί καλύτερα στο σεξ έχοντας ένα φετίχ, δεν καταλαβαίνω γιατί να πρέπει να χαρακτηρίζεται περίεργος. Το όλο θέμα είναι να είναι αποδεκτό από τον εκάστοτε σύντροφο.
Όλοι μας, λίγο πολύ, έχουμε τις προτιμήσεις μας ό,τι απόχρωση κι αν έχουν. Μπορεί να είναι γκρι (καταλαβαίνετε τι εννοώ), πράσινες ή κόκκινες. Δεν έχει σημασία.
Αν δηλαδή, το βίτσιο του συντρόφου σου δε σε προσβάλλει, δε σε θίγει και θεωρείς ότι δεν είναι κάτι κατακριτέο, δεν καταλαβαίνω γιατί να μην το δοκιμάσεις.
Αν πάλι, υποκύπτοντας στο φετίχ του άλλου θεωρείς ότι διαπράττεις εγκληματική πράξη, δεν ικανοποιεί εσένα και το κάνεις μόνο και μόνο για την ικανοποίηση του άλλου ή ακόμη χειρότερα για να μην τον χάσεις, τότε με συγχωρείς αλλά κάνεις πάρα πολύ άσχημα.
«H μόνη αφύσικη σεξουαλική πράξη, είναι αυτή που δε μπορείς να κάνεις.» Alfred Kinsey (Αμερικανός βιολόγος και σεξολόγος).
Συντάκτης: Σταυρούλα Φωτιάδου
