Οι γυναίκες οι παλιές έλεγαν ότι ό,τι κι αν έχει συμβεί μέσα στη μέρα, όσο κι αν έχει μαλώσει ένα ζευγάρι, όσο κι αν ο ένας, εκείνη τη στιγμή, δε θέλει να δει τον άλλο στα μάτια του, το βράδυ πρέπει να κοιμηθούν στο ίδιο κρεβάτι, στο κρεβάτι τους.
Αυτό είναι ένα από τα μεγάλα μυστικά για να κρατιούνται οι σχέσεις, για να έχουν γερά θεμέλια. Πώς να το κάνουμε άλλωστε; Το κρεβάτι είναι το σημείο αναφοράς για το ζευγάρι. Εκεί λύνονται όλα.
Για να έχουμε τα πράγματα σε μια σειρά, δε μιλάω μόνο για το σεξουαλικό κομμάτι της σχέσης. Ναι, είναι βασικό και το κρεβάτι βοηθάει σαν έπιπλο στο να έρθουν πολύ κοντά δυο άνθρωποι. Υπάρχουν, όμως, κι άλλα μικρά ή και μεγάλα που τα κουβεντιάζεις σε οριζόντια στάση πριν την «καληνύχτα» και σε φέρνουν μ’ έναν μαγικό και παράξενο τρόπο κάθε φορά λίγο πιο κοντά στον άλλο.
Εκείνο το «πάμε για ύπνο;» κουβαλάει βάρος, όχι αστεία.
Πολλές φορές πηγαίνεις στο κρεβάτι κι ας μη νυστάζεις, πηγαίνεις για όλο το άλλο τελετουργικό.
Έχετε σκεφτεί πόση αγάπη κρύβει το να κοιτάς αν είναι καλά σκεπασμένος ο άλλος; Τσουβάλια αγάπης.
Ψάχνεις με τα χέρια μέσα στο σκοτάδι να δεις αν είναι μέσα στις κουβέρτες κάθε σπιθαμή του σώματός του κι αν κατά λάθος ξέφυγε το μικρό δαχτυλάκι απ’ έξω, χαλάς τον κόσμο κι ωρύεσαι σαν τη γιαγιά σου τη Σταυρούλα ότι από τα πόδια αρρωσταίνει ο άνθρωπος.
Κι αφού σκεπαστείς καλά-καλά, τη μέση δε θέλω να μου ξεχνάς γιατί κι από ‘κει αρρωσταίνει ο άνθρωπος, έρχεται η ώρα να βρεις τη σωστή στάση της αγκαλιάς. Αυτό είναι ολόκληρη επιστήμη.
Μπλέκονται χέρια, πόδια, μαλλιά, δάχτυλα με τέτοιο τρόπο που οι ναυτικοι κόμποι δεν πιάνουν μία μπροστά τους.
Μετά απ’ όλα αυτά ακολουθούν οι κουβέντες που μπορεί να διαρκέσουν από ένα λεπτό μέχρι πολλά. Εκείνη είναι η ώρα που θυμάσαι τα πάντα, που έχεις απορίες για όλα, που θες να είσαι σίγουρος ότι δεν ξεχάσατε ανοιχτό το θερμοσίφωνα.
«Αύριο πριν πας στη δουλειά, πέρνα να πληρώσεις τη ΔΕΗ», «τι να μαγειρέψω το μεσημέρι;», «αν προλάβεις ανοιχτό το καθαριστήριο, πάρε το σακάκι που άφησα προχθές», «μ’ αγαπάς;», «σκεφτόμουν σήμερα ότι αν είχαμε πιο πολλά λεφτά θα ήθελα να πάμε διακοπές στα Μπόρα Μπόρα», «πολύ λυπήθηκα σήμερα μ’ αυτό που συνέβη σ’ εκείνο το κοριτσάκι που είδαμε στις ειδήσεις», «δε θέλω να μου ξαναμιλήσεις έτσι μπροστά σε ξένους κι ας έχεις νεύρα», «σε ρώτησα αν μ’ αγαπάς;» και ξανά απ΄την αρχή.
Απορίες, δηλώσεις, και σκέψεις που είτε έχουν είτε δεν έχουν απάντηση θέλεις να τις μοιραστείς εκεί στο κρεβάτι, κάτω από τα σκεπάσματα. Δεν είναι κρεβατομουρμούρα, γιατί δε θέλεις την ώρα εκείνη να γκρινιάξεις, να μην μείνουν εκκρεμότητες για την επόμενη μέρα θέλεις.
Κάποια στιγμή έρχεται κι η «καληνύχτα» για να δώσει την έναρξη του ύπνου που γίνεται πιο γλυκός όταν νιώθεις ότι η μέρα τελείωσε χωρίς να έχεις αφήσει αναπάντητα ερωτήματα για αύριο.
Για όλους αυτούς τους λόγους, η πιο ευτυχισμένη στιγμή της μέρας είναι η ώρα που δυο άνθρωποι πηγαίνουν στο κρεβάτι. Βάζουν μαζί την τελεία της μέρας για να ξεκινήσουν με κεφαλαίο την επόμενη.
Και να τις ακούτε τις παλιές γυναίκες, είναι σοφές κι έχουν πολύ καλές συνταγές. Το κρεβάτι κι ό,τι περικλείει λύνει όλα τα προβλήματα κι ας μην πεις «καληνύχτα» κι ας κοιμηθείς πλάτη με πλάτη. Όταν περάσουν οι ώρες και γυρίσεις πλευρό και δεις με ποιον κοιμάσαι θα θυμηθείς όλους τους λόγους που εσείς οι δύο έχετε κοινό κρεβάτι.
Ψιθύρισε ένα «σ’ αγαπάω» ή μια «συγγνώμη» κι ας μη σ’ ακούσει κι αύριο όλα θα ‘ναι καλύτερα.
Συντάκτης: Σταυρούλα Φωτιάδου
