Καλοκαιρινά ραντεβού πάνω στο σώμα σου, κρουαζιέρα θα σε πάω, λιωμένο παγωτό που χρόνια τώρα κολλάει στο χέρι, μπορεί στη Μύκονο ή στη Σαντορίνη, το καλοκαιράκι στις ακρογιαλιές κι εν τέλει ένα ολόκληρο νησί, βότσαλο κάτω απ’ τα πόδια σου. Και μόνο που τις διαβάζεις αυτές τις φράσεις σου ‘ρχεται αβίαστα η μουσική στ’ αυτιά κι οι χορευτικές κινήσεις στο σώμα.
Έτσι είναι το καλοκαίρι γεμάτο χρώματα, μυρωδιές, μουσικές, ήχους, φώτα, χορό, αλκοόλ και σκηνές με μπάντες, τραγουδιστές και μουσικούς που υπάρχουν σε κάθε άκρη της χώρας.
Συναυλία και καλοκαίρι είναι ταυτόσημες έννοιες. Μουσικές για κάθε γούστο, ήχοι από κάθε είδους μουσικό όργανο, καλλιτέχνες που ικανοποιούν όλα τα μουσικά είδη. Αρκεί να πεις ότι έχεις διάθεση να πας σε μια συναυλία. Μια μικρή ιντερνετική έρευνα ή μια αφίσα στα φανάρια του δρόμου κι έχεις μάθει που διαδραματίζεται τι.
Το σίγουρο είναι ένα. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην περάσει κανείς καλά σε μια καλοκαιρινή συναυλία, μουσική παράσταση, περιοδεία όπως κι να λέγεται αυτό που πάει ν’ απολαύσει.
Καλλιτέχνες που δεν ακούγονται στη ζωντανή τους εμφάνιση, κακός ήχος, λάθος φώτα, παράξενο κοινό, δεν είναι ικανά να χαλάσουν το κέφι. Γιατί; Γιατί πολύ απλά οι παραστάσεις αυτές έχουν πολλά περισσότερα από μουσική και καλλιτεχνική κριτική. Έχουν κέφι, ζωντάνια, συναισθήματα, φλερτ, ευτράπελα, γνωριμίες, έχουν ζωή.
Σαφώς η μουσική είναι η βάση και χάρη σ’ αυτή συμβαίνουν και τα υπόλοιπα. Εκεί που έχεις χτυπηθεί αλύπητα κι έχεις εκτονωθεί για τα καλά, έρχεται εκείνο το τραγούδι που γεμίζει δάκρυα τα μάτια. Κλαις είτε γιατί σου θυμίζει κάτι, είτε γιατί είσαι τόσο υπό την επήρεια του αλκοόλ που και τον εθνικό ύμνο ν’ άκουγες πάλι θα γέμιζες συγκίνηση, είτε γιατί μετά από την έντονη υπερένταση κάπως πρέπει να ξεσπάσεις.
Τότε είναι που κάποιο χέρι θα σ’ ακουμπήσει να δει αν είσαι καλά και να σου δώσει την παρηγοριά που χρειάζεσαι την ώρα εκείνη. Δεν έχει σημασία αν είναι γνωστό ή άγνωστο αν θα το ξαναδείς ή όχι. Σημασία έχει πως είναι αυτό που χρειάζεσαι εκείνη τη στιγμή.
Πόσες φορές δε γέλασες μ’ άγνωστους ανθρώπους που φαίνονται παράταιροι στο χώρο; Γυναίκες με λαμέ και στρας που παθιάζονται σε ροκ συναυλίες, άντρες με μπλουζάκια Iron Maiden σε λαϊκές συναυλίες, άτομα που το στυλ τους δε συνάδει με το μουσικό είδος που παρακολουθούν. Όχι ότι έχει σημασία τι φοράει κάποιος για το ποιόν του, αλλά όπως κι αν το δει κανείς μερικά πράγματα δεν ταιριάζουν.
Κι εκείνες οι φάσεις που νιώθεις ότι παίζεις σε βραζιλιάνικο σίριαλ είναι ό, τι πιο διασκεδαστικό. Άλλα λέει ο τραγουδιστής άλλα λέει το κοινό, ο καλλιτέχνης μάλλον δε διάβασε καλά τους στίχους.
Ο έρωτας; Είναι δυνατόν να λείπει από τέτοια γεγονότα; Όχι βέβαια. Υπάρχει παντού, διάχυτος. Είναι αυτό που λέμε ότι με κάποια τραγούδια πονάς θες δε θες, έτσι και σε κάποιες καταστάσεις ερωτεύεσαι θες δε θες.
Ας μην υπάρχει το υποκείμενο του πόθου σου εκεί, ας μην υπάρχει καν, νιώθεις έρωτα, αισθάνεσαι πεταρίσματα νότα με τη νότα. Χώρια που μπορεί ο έρωτας να σιγοτραγουδάει δίπλα σου, μπροστά σου, πλάι σου.
Υπάρχει μια μαγεία, μια παράξενη ενέργεια στο συναυλιακό χώρο. Οι καλοκαιρινές συναυλίες όπου κι αν γίνονται, σε στάδια, σε παραλίες, σε πλατείες, μοιάζουν μ’ εκδρομές, όλοι έχουν ένα σακίδιο στην πλάτη για το κρυμμένο αλκοόλ.
Τι κι αν είναι Αύγουστος; Το καλοκαίρι είναι ακόμη εδώ και μέσα στο Σεπτέμβρη γίνονται τα καλύτερα μουσικά γεγονότα. Χαρείτε τα.
Συντάκτης: Σταυρούλα Φωτιάδου
