Γιατί απατάμε;
Μία πολύ απλή ερώτηση, με πολύπλοκες και διαφορετικές απαντήσεις. «Γιατί έτσι», μου είπε κάποια στιγμή κάποιος. Τι απάντηση είναι αυτή όμως; Το «έτσι» δε μου λύνει την απορία, το αντίθετο θα έλεγα, τροφοδοτεί ακόμη περισσότερο το ερώτημά μου.
Είναι τόσο παράξενο λοιπόν, που υπάρχει μία τεράστια μερίδα ανθρώπων που απατούν αλλά δεν έχουν κάτσει ποτέ να σκεφτούν το λόγο που πράττουν κατ’ αυτόν τον τρόπο. Σαν να μην τους αφορά. Σαν να μην το κάνουν στη πραγματικότητα αυτοί αλλά κάποιοι άλλοι και απλά δεν ασχολούνται.
Ίσως το αποφεύγουν. Αποφεύγουν να σκεφτούν γιατί ενώ μπορεί να βρίσκονται σε μία όμορφη, αν μην τι άλλο σχέση, επιθυμούν τόσο πολύ να απατήσουν. Ίσως η λύση της αποφυγής να είναι ο μόνος τρόπος για να μη νιώσουν τύψεις. Πράγμα αναπόφευκτο φυσικά, γιατί ως ον κοινωνικό και με συναισθήματα ο άνθρωπος, είναι πρακτικά αδύνατο να μη νιώσει έστω κι ένα τσίμπημα από αυτό το σμήνος των τύψεων.
Το ερώτημα όμως παραμένει. Γιατί να απατήσεις όταν βρίσκεσαι σε σχέση; Ακόμη κι όταν δεν περνάς καλά στη σχέση σου στη τελική. Αντί να ψαχτείς αλλού πληγώνοντας τον μέχρι πρότινος άνθρωπό σου, γιατί δε χωρίζεις;
Ακούγεται τόσο άσχημη αυτή η λέξη που όλοι τη φοβούνται; Μία λέξη είναι, «χωρίζουμε». Και από ‘κει και πέρα, ο καθένας τραβάει το δρόμο του, κάνει τη ζωή του χωρίς να πληγώνει τον άνθρωπο που είχε δίπλα του.
Αν γουστάρεις να πηγαίνεις κάθε μέρα με άλλον/η, γούστο σου και καμάρι σου. Μαγκιά σου στη τελική, είτε είσαι γυναικά είτε άντρας. Αν πάλι θες να κάνεις μια άλλη μόνιμη σχέση και πάλι μπράβο. Ακόμη και το να αποφασίσεις να μείνεις μόνος, εσύ κι ο εαυτός σου. Όλα αποδεκτά και όμορφα. Πόσες επιλογές; Κι όμως, ο περισσότερος κόσμος βολεύεται σε μία κατάσταση μπλεγμένη.
Τόση μεγάλη είναι η ανάγκη για επιβεβαίωση; Γιατί ένας τρόπος επιβεβαίωσης είναι κι αυτός. Βλέπεις αν περνάει η μπογιά σου μετά από τόσο καιρό σχέσης ή και γάμου. Τόσο μεγάλη η αδιαφορία για τα αισθήματα των υπολοίπων;
Εντάξει, το φλερτ είναι ωραίο. Σε κάνει να νιώθεις ποθητός και σέξι. Δεκτό να το θέλεις σε οποιαδήποτε ηλικία, και ίσως να μη σταματάς και ποτέ να το επιζητάς. Ένα μικρό φλερτ όμως, τύπου κοιτάω και δεν ακουμπάω, είναι απόλυτα φυσιολογικό.
Στην τελική ανεβάζει και την όρεξή μας, είτε το εισπράττουμε είτε το προκαλούμε.
Γιατί να φτάσεις όμως στη φάση της κοροϊδίας; Και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο; Αυτή η παροιμία πάντα με ενοχλούσε.
Είναι αλήθεια, πως κάποιες φορές, όταν γνωρίζουμε το άλλο μας μισό πνευματικά, μπορεί να μη μας καλύπτει στο σεξουαλικό κομμάτι. Ή και το αντίθετο φυσικά. Το σεξ είναι πολύ σημαντικό σε μία σχέση, είναι αυτό που καθορίζει αν ο άλλος είναι φίλος σου ή όχι. Είναι το Α και το Ω, κι αν αυτό δεν είναι καλό, τότε είναι λογικό να ρίχνεις το βλέμμα σου αλλού.
Δεν είναι λίγες πάλι οι φορές που όλα στη σχέση σου μπορεί να είναι τέλεια. Και μάλλον αυτό είναι που δε μας ικανοποιεί. Το τέλειο. Δεν έχουμε μάθει στην τέλεια ζωή κι αυτό μας προξενεί φόβο. Πάντα κάτι θα ψάχνουμε, ασυναίσθητα, χωρίς συνείδηση, για να χαλάσουμε αυτό το απλό κι όμορφο που μπορεί να έχουμε. Έτσι, για τις ισορροπίες. Κίνηση χαζή, που αργούμε να την καταλάβουμε.
Τελικά στο ερώτημα του γιατί απατάμε, μπορεί να υπάρχει απάντηση. Αρκετές μάλιστα. Το ζήτημα είναι πως δε μας απασχολούν. Ή δε θέλουμε να μας απασχολούν. Δε θέλουμε να σκεφτόμαστε τις συνέπειες των πράξεων αυτών.
Έχουμε ανάγκη από τη φύση μας την επιβεβαίωση, την αγκαλιά και το σεξ. Δυστυχώς όμως, πολλές φορές δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα.
Τελικά το ερώτημα λέω να το αλλάξω. Είναι σωστό να απατάμε; Αυτό είναι το ερώτημα το οποίο πρέπει ο καθένας μας να αναλογιστεί.
Συντάκτης: Στέλλα Τσομόρα
