Άντρες. Η πρώτη λέξη που μας έρχεται στο μυαλό είναι αρσενικό, ένα αρσενικό με τα όλα του, που έχει τη δύναμη να συνεπαίρνει το μυαλό και το κορμί μας.
Πάντοτε θα βρίσκονται στη ζωή μας και θα καταλαμβάνουν το μεγαλύτερο κομμάτι της. Χρόνια κρατάει αυτή η κολόνια. Τι θα κάναμε χωρίς αυτούς όμως, έχετε αναρωτηθεί ποτέ; Ας μην παραπονιόμαστε τότε καλύτερα.
Άντρες πολλοί, λοιπόν, διαφόρων τύπων. Μικροί, μεγάλοι, όμορφοι, άσχημοι. Πλούσιοι, φτωχοί, glamorous ή όχι. Όλοι οι καλοί χωράνε που λένε. Η καθεμιά μας διαλέγει, αναλόγως με το γούστο της.
Ας είμαστε ειλικρινείς όμως. Έίναι ένας τύπος άντρα που κολάζει τις περισσότερες γυναίκες. Ο σοβαρός και κυριλέ. Μικρές και μεγάλες, πολλές είμαστε εκείνες που ψάχνουμε αυτό το πρότυπο άντρα. Από μικρά κορίτσια, τον άντρα που ονειρευόμασταν τον σκεφτόμασταν σαν τον πρίγκιπα με τ’ άσπρο άλογο, πάντα με την ωραία του πριγκιπική στολή και πάντα δυνατό. Αρχίζετε να θυμάστε, σωστά;
Και τώρα που μεγαλώσαμε, μήπως άλλαξαν τα όνειρα; Ίσως αλλάξαμε λίγο το άλογο με ένα αμάξι, ίσως οι πιο δυναμικές από μας προτιμούν μια μηχανή, η στολή όμως του πρίγκηπα μεταμορφώθηκε σίγουρα σ’ ένα ωραίο κοστούμι.
Κοστούμι, κυρίες μου, γιατί άντρας με πουκάμισο και σακάκι μη μου πείτε πως δεν είναι όνειρο. Λίγες νομίζω βέβαια εκπληρώνουν τ’ όνειρό τους να βρουν αυτόν τον τύπο που θα το φοράει συνέχεια.
Ας μην τα παραλέμε, δεν είναι ότι δεν κυκλοφορούν άντρες με κοστούμια, αλλά λογικό είναι, ενόψει της νέας εποχής, το στυλ να ‘χει αλλάξει κι ακόμη κι οι χώροι εργασίας να μην επιβάλλουν σ’ όλους σακάκι και γραβάτα.
Έφυγε η εποχή του κοστουμιού, καιρός να το συνειδητοποιήσουμε. Μη μας πιάνει όμως και κατάθλιψη, δεν ασχήμυναν οι άντρες, αλλά όπως και να το κάνουμε άλλο συναίσθημα σου βγάζει ένας τέτοιος άντρας κοστουμαρισμένος. Δε χρειάζεται να επεκταθούμε ως προς το συναίσθημα, είναι αρκετά κατανοητό.
Το σακάκι, αυτό το ρούχο που τους αγκαλιάζει τόσο κομψά, προσδίδει ωριμότητα και σοβαρότητα, ακόμη κι ασφάλεια, βρε παιδί μου. Και ποια γυναίκα δεν τα επιζητεί αυτά; Απ’ το έφηβο κορίτσι με τις κοτσίδες ως τη μεγαλύτερη γυναίκα απροσδιορίστου ηλικίας.
Ίσως φταίνε οι πολλές ταινίες, που οι ωραίοι του Hollywood κυκλοφορούν ντυμένοι μ’ αυτόν τον τρόπο, ίσως είναι το πατριαρχικό πρότυπο που υπάρχει χρόνια τώρα και καλώς ή κακώς έχει ποτίσει τα μυαλά μας. Και πώς να το κάνουμε, ορισμένες λίγο-πολύ τον μπαμπά μας ψάχνουμε. Αυτός δε μας αποπνέει σιγουριά από τη βρεφική μας ηλικία; Αυτός δε μας προσδίδει ασφάλεια κι είναι το πρότυπο του άντρα που θα θέλαμε; Όλα αυτά, λοιπόν, τα προσδίδει η ύπαρξη ενός κοστουμιού.
Βέβαια, ούτε αυτοί, οι περισσότεροι τουλάχιστον, κυκλοφορούσαν μονίμως έτσι ντυμένοι, αλλά είπαμε, το πνεύμα της πατριαρχικής φιγούρας μας στοιχειώνει αιώνες τώρα. Το θέμα είναι ότι σχεδόν καμιά μας δεν μπορεί ν’ αντισταθεί σ’ αυτόν τον άντρα. Είναι το κοινό μας φετίχ.
Είναι η αυστηρότητα κι η αθεράπευτη γοητεία του κοστουμιού που μας τρελαίνει. Είναι η γραβάτα, που τη βλέπεις και θέλεις να του πεις, «δέσε με»; Είναι το πουκάμισο το λευκό, που πάει σε κάθε άντρα; Ίσως το μαύρο χρώμα στο κοστούμι, που είναι τόσο κομψό από τη φύση του; Μπορεί κι όλο το πακέτο. Ποιος ξέρει;
Μπορεί επειδή δεν το βλέπουμε συχνά να μας ελκύει περισσότερο. Πολλά ίσως και πολλά μπορεί. Ένα είναι το σίγουρο. Οι περισσότερες λιποθυμάμε στη θέα ενός τέτοιου άντρα, με ύφος τύπου «τώρα είσαι δικιά μου κι εγώ κάνω παιχνίδι». Κι όλα αυτά μόνο μ’ ένα κοστούμι.
Επιμέλεια Κειμένου Στέλλας Τσομόρα: Ιωάννα Κακούρη
Συντάκτης: Στέλλα Τσομόρα
