24 ολόκληρες ώρες έχει η μέρα. Πόσες απ’ αυτές περνάμε στον κόσμο του facebook ή του instagram; Πολλές. Τόσες που δε βγαίνει το μέτρημα στις ώρες. Είναι γεγονός πλέον πως τα social media έχουν μπει για τα καλά στις ζωές μας.
Έχουμε και λέμε λοιπόν. Από τις 24 ώρες, τις 10 σίγουρα είμαστε συνδεδεμένοι στα σάιτ αυτά, και λέω μόνο 10, έτσι για τα μάτια του κόσμου, να δείξουμε ότι κάνουμε κι άλλα πράγματα στη ζωή μας. Σκρολάρουμε με τις ώρες στις αρχικές μας, βλέποντας και διαβάζοντας την ιστορία της ζωής του καθενός. Αδιάφορο βέβαια αν μας αφορά ή όχι. Ανεβάζουμε εικόνες, βίντεο, σχολιάζουμε και κάνουμε like σε οτιδήποτε μας αρέσει.
Όλα καλά κι όλα ωραία λοιπόν, μέχρι τη στιγμή που βρισκόμαστε σε σχέση και το καταραμένο ποντίκι πατήσει like σε οτιδήποτε έχει ανεβάσει κάποιος του αντίθετου φύλου από μας. Σε κάθε άλλη περίπτωση, τα πράγματα εξακολουθούν να κυλούν ομαλά.
Πόσα μπλεξίματα και φωνές και ζήλιες και παντόφλες στο κεφάλι θα είχαμε γλιτώσει αν είχαμε σκεφτεί λίγο καλύτερα πριν πατήσουμε αυτό το διαολεμένο like.
Το «μου αρέσει», αυτή η μικρή λεξούλα, είναι μία από τις συχνότερες αιτίες τσακωμών στις μέρες μας.
Παλαιότερα, αν έβρισκες κάποιο χαρτάκι σε καμία τσέπη έχει καλώς, άντε κι αν έβλεπες τον άλλο να ρίχνει κάνα βλέφαρο στην τύπισσα απέναντι. Τέτοιες ήταν οι παρασπονδίες που χρειάζονταν για ν’ ανάψουν τα αίματα. Πλέον δε χρειάζονται πολλά πολλά και σίγουρα δε χρειάζεται να παρακολουθήσεις τον άλλο. Τα κοινωνικά σάιτ κάνουν όλη τη δουλειά για μας. Γρήγορα και εύκολα!
Σήμερα, ένα και μόνο κλικ μπορεί να φέρει την καταστροφή. Πόσους δεν έχετε ακούσει να λένε, πως θέλουν να εκδηλώσουν το ενδιαφέρον τους για κάποιον απλά κι μόνο από τα like που του κάνουν; Πώς να μην μπαίνουν ψύλλοι στ’ αυτιά σου όταν ξέρεις ότι κάτι τέτοιο μπορεί να κάνει και το ταίρι σου;
Κι έτσι ξεκινάνε οι ερωτήσεις τύπου, «Ποιος είναι αυτός αγάπη μου;», ή « Αυτή είναι συνάδελφος από τη δουλειά σου; Δε μου την έχει γνωρίσει. Πώς τη λένε;» Και οι προσποιητά διακριτικές ερωτήσεις ξεκινάνε έναν αγώνα δρόμου με τις απαντήσεις.
«Επειδή έκανα like στην πρώην μου δε σημαίνει κάτι. Απλά μου άρεσε η φωτογραφία. Φυσικά και δεν την βλέπω πλέον ερωτικά!», «Α αυτή στη φωτογραφία λες; Είναι μία μακρινή ξαδέλφη μου που κατέβηκε από το χωριό, με πήρε τελευταία στιγμή τηλέφωνο και βγήκαμε. Θα στο’ λεγα μετά βρε.», «Αυτός μωρέ είναι που τον είχα γνωρίσει σ’ ένα πάρτυ. Σου’ χα πει, δε θυμάσαι; Ένα γεια έχουμε πει. Δεν τον ξέρω τον άνθρωπο!»
Και η ζήλια ξεπερνάει το κοντέρ, δείχνει πλέον κόκκινο, και οι φωνές φτάνουν μέχρι τους γείτονες που πλέον έχουν στηθεί με ποπ κορν, δίπλα στον τοίχο, μην τυχόν και χάσουν λέξη.
Όλοι ψοφάμε να ακούμε τέτοιες δικαιολογίες και να γελάμε μ’ αυτές. Απορίας άξιο δηλαδή, μέχρι που μπορεί να φτάσει ο ανθρώπινος νους! Πόσες δικαιολογίες έτοιμες, στην οποιαδήποτε ερώτηση. Δικαιολογίες, που σε κάνουν να απορείς, «μα πόσες ξαδέλφες έχει αυτός ο άνθρωπος, πόσες φίλες; ». «Μα δηλαδή, τόσο καλές σχέσεις έχει στη δουλειά της αυτή η κοπέλα μου, που όλοι οι άντρες στη δουλειά της, της κάνουν like;»
Και φυσικά κανείς δε μένει με την απορία, γιατί όπως είπαμε, κανείς δεν κρατιέται. Ρωτάμε, παίρνουμε μια ηλίθια απάντηση και καταλήγουμε να κρατάμε μούτρα στον άλλο. Ή μετά από ένα γερό καβγά, καταλήγεις πως αν δεις ακόμη ένα like στην υποτιθέμενη ξαδέλφη, φίλη, ή ευγενικό πρώην και συνάδελφο, θα γίνει το έλα να δεις.
Όταν φυσικά το σκέφτεσαι πιο ήρεμα, γελάς κι εσύ ο ίδιος είτε με τις απαντήσεις, είτε και με την ίδια σου την αντίδραση. Πώς ένα κλικάρισμα μπορεί να επιδρά με αυτόν τον τρόπο στη ροή της σχέσης σου; Είναι τελικά τόσο σημαντικό αυτό το like; Έχει τελικά αυτό το αποτέλεσμα που υποψιάζεσαι; Ή μήπως είναι όλα τελικά στο μυαλό όλων μας;
Στην τελική αν κάποιος θέλει να παραστρατήσει, σε τόσο κοινή θέα θα το κάνει; Κι αν θέλει, να είσαι σίγουρος πως δε θα το μάθεις. Άρα μήπως τελικά να χαλαρώσουμε, και να συνειδητοποιήσουμε πως τα social media είναι μόνο και μόνο για να περνάμε την ώρα μας, και τίποτα άλλο;
Επιμέλεια Κειμένου Στέλλας Τσομόρα: Σοφία Καλπαζίδου
Συντάκτης: Στέλλα Τσομόρα
