Ξεκίνησαν οι ζέστες. Ξεκίνησαν οι κάψες. Ξεκίνησαν το όνειρα για διακοπές σε κάποια παραλία ή κοινώς στη Χαλκιδική αφού «σαν τη Χαλκιδική δεν έχει». Όμως φίλε μου αναγνώστη, υπάρχουν και κάποιοι άνθρωποι που δεν έχουν την πολυτέλεια να πάνε όχι διακοπές, αλλά ούτε μέχρι τη γωνία να πάρουνε τσιγάρα. Δεν έχουν όλοι την πολυτέλεια να πάνε διακοπές.
Ωστόσο, πέρα από το οικονομικό κομμάτι που ειδικά στις μέρες μας είναι και από τους βασικότερους λόγους που ο κόσμος δεν μπορεί να πάει διακοπές ακόμα κι αν θέλει, είναι και το πώς έχει ο καθένας τη συγκεκριμένη έννοια στο μυαλό του.
Καλοκαιρινές διακοπές δε σημαίνει απαραίτητα θάλασσα, αμμουδιά, ο ήλιος να σε χτυπάει στο κεφάλι με φόβο να πάθεις ηλίαση, beach party μέχρι πρωίας, μοχίτο φράουλα στο χέρι και κούνημα κορμιού μέχρι να σπάσει για να «σου πάρει άλλο». Διακοπές σημαίνει χαλάρωση. Σημαίνει ηρεμία και κατέβασμα ρολών για να χαλαρώσεις και να κλείσεις απ’ έξω ό,τι σου έφερνε πίεση και άγχος μέσα στο χειμώνα.
Υπάρχουνε κι εκείνοι που ναι μεν αγαπάνε τη θάλασσα, αλλά συνήθως το βράδυ. Γύρω από μια φωτιά, με παρέα επιλεγμένη σωστά, μπίρες λερωμένες με άμμο, το γνωστό σε όλους παιχνίδι «εγώ ποτέ δεν» ή το «θάρρος ή αλήθεια» κι ένας φίλος –αν είσαι από τους τυχερούς κι έχεις μουσικό στο παρεάκι- να γρατζουνάει την κιθάρα με παλιά κομμάτια που σου γεμίζουν αναμνήσεις. Υπάρχουν κι εκείνοι που αγαπάνε το βουνό και το κρύο γιατί στη πόλη ή στη παραλία ο ήλιος καίει από το μικρό σου δαχτυλάκι μέχρι την τελευταία τρίχα της φράντζας σου. Που θέλουν να βλέπουν τη θέα από τον Όλυμπο και όχι τα φώτα της Αμμουλιανής.
Είναι όμως κι εκείνοι, που λόγω οικονομικών δυσχερειών όπως ανέφερα, δεν μπορούν να πάνε πουθενά. Ε και λοιπόν; Σωστή παρέα να έχεις και γεμίζεις περισσότερο από ένα 5ήμερο στη θάλασσα. Βρίσκεις λύσεις: Αγοράζεις μια μικρή πισίνα και τη βάζεις στη ταράτσα ή στην αυλή σου ή ακόμη-ακόμη και στη μέση του σαλονιού σου. Τι να τους κάνεις τους καναπέδες καλοκαιριάτικα; Πάρε μια πισίνα για μωρά, γέμισέ τη νερό παγωμένο, βάλε ένα ψυγειάκι με πάγο δίπλα, άνοιξε τέρμα τα παραθυρόφυλλα, φόρα μαγιό, βάλε τη μουσική που γουστάρεις, ξεκίνα να χορεύεις όρθιος (γιατί έτσι κι αλλιώς ξαπλωτό δε σε χωράει η πισίνα) με πάθος. Κάλεσε το παρεάκι σου σπίτι και ξεκινήστε χαμούλη.
Δε μένεις μόνος και η μάνα θα φάει φρίκη αν της κάνεις το σαλόνι καλοκαιρινό; Ξεχύσου στα παρκάκια, στα βουνά και στα λαγκάδια με ένα μαγκάλι, 10 κιλά κρέας, ντομάτες, ψωμιά, μουστάρδες , μπιρόνια, τους τρελούς σου φίλους, ηχεία του αυτοκινήτου και κάνε το δικό σου υπαίθριο πάρτι! Φρόντισε να έχει και μια εξάδα νερά για να παίξεις και κάνα μπουγέλο. Μη γκαγκανιάσεις κιόλας.
Και επειδή το έχω κάνει, γιατί ποτέ δεν είχα την τρελή κάψα να πάω Μύκονο και να πληρώνω την ξαπλώστρα 60 ευρώ, σου λέω πως αν βάλουν όλοι στη παρέα απ’ ό,τι έχει ευχαρίστηση ο καθένας, μοιράζονται τα έξοδα και περνάτε και πολύ καλύτερα. Υπάρχει ομαδικό πνεύμα και καλύτερη συνεννόηση.
Λύσεις υπάρχουν και πάντα θα βρίσκονται. Το θέμα είναι με ποιον είσαι και όχι το πού είσαι. Αν περνάς καλά με τους δικούς σου ανθρώπους, τότε είτε είσαι στη παραλία της Χαλκιδικής, είτε στο κέντρο της πόλης και παίζεις μπουγέλο σαν παιδί, πάντα θα περνάς καλύτερα από κάποιον που πάει θάλασσα μόνο και μόνο για το check in.
Καλοκαίρι είναι. Κάνε χαμούλη.
Επιμέλεια Κειμένου Λάμδα Βήτα: Σοφία Καλπαζίδου
Συντάκτης: Λάμδα Βήτα
