Είναι αδύνατο ο άνθρωπος να ζήσει μόνος. Υπάρχει αυτή η δυνατότητα, αλλά η μοναξιά είναι δύσκολη υπόθεση. Μόνος ουσιαστικά δεν είσαι ποτέ όταν έχεις για παρέα τον εαυτό σου, αλλά πραγματικά πώς θα μπορούσες να ζήσεις μόνος όταν έχεις γεννηθεί για να υπάρχεις με πολλούς;
Σαφώς όταν δε σου ταιριάζουν οι πολλοί, επιλέγεις να είσαι με τους λίγους. Όμως σου χρειάζονται άνθρωποι στη ζωή. Έχεις ανάγκη τη συζήτηση. Αν ήμασταν μόνοι οι άνθρωποι στη ζωή μας, θα κάναμε πολλά περισσότερα λάθη απ’ ό,τι αν έχουμε ανθρώπους δίπλα μας.
Δεν έχει καμία σημασία αν γνωρίσεις τους ανθρώπους σου στη δουλειά, σε μια κοινή παρέα ή αν υπάρχει ένας άνθρωπος που είναι ο συνδετικός κρίκος για να φέρει ανθρώπους κοντά. Σημασία έχει να δίνεις ευκαιρίες και να τους γνωρίζεις όσο καλύτερα μπορείς.
Με την προϋπόθεση πάντα, ότι σου κινούν το ενδιαφέρον. Αν δε σου κάνουν «κλικ» ανάθεμα κι αν θα σε ενδιαφέρει πώς τους γνώρισες, γιατί και από ποιον.
Ξέρεις όμως ε; Κάποιοι άνθρωποι εμφανίζονται στη ζωή σου και κάνουν τη διαφορά. Κάποιοι άνθρωποι, έρχονται για να σε ταράξουν, να σε ανοίξουν, να σε γεμίσουν -ή και να σε αδειάσουν. Έτσι όμως εξελίσσεσαι. Έτσι όμως πας μπροστά. Έτσι, μαθαίνεις να προστατεύεις τον εαυτό σου, να τον αγαπάς, να τον τιμάς και να του δίνεις και καμιά σφαλιάρα για να στρώνει.
Όταν όμως έρθουν εκείνοι που θα σε κάνουν να πιστέψεις ξανά στην εμπιστοσύνη, στον έρωτα, στην αγάπη και στα μηδενικά χιλιόμετρα, τότε έχεις κερδίσει πολλά περισσότερα απ’ όσα μπορείς να φανταστείς.
Φίλος ή κολλητός, μπορεί να γίνει στην πορεία. Δεν το γνωρίζεις με σιγουριά αυτό. Δεν ξέρεις αν αυτοί οι άνθρωποι «ήρθαν για να μείνουν» ή «ήρθαν για να φύγουν», όμως θα είναι άδικο αν δε τους δώσεις μια ευκαιρία να σου δείξουν γιατί μπλεχτήκανε στη ζωή σου.
Σου δώσανε και σένα ευκαιρίες κι ας τα σκάτωσες κι ας μίλησες άσχημα κι ας φέρθηκες σκάρτα. Όμως δεν είσαι εκείνος που ήσουν, είσαι άλλος άνθρωπος τώρα πια. Έμαθες. Έτσι δεν είναι;
Αν λοιπόν είσαι άνθρωπος που αγαπάς τους ανθρώπους, ξεκίνα να μοιράζεις όσα μπορείς να μοιράσεις σε αυτούς που το ένστικτό σου λειτουργεί πιο δυνατά και πιο φυσικά. Ξεκίνα να μοιράζεις ιδέες, σκέψεις, ανασφάλειες, χαμόγελα και σένα.
Δε θα σκορπιστείς. Αν είσαι μαζί με εκείνους που σε κάνουν να θέλεις να μιλάς για εσένα, δε θα σκορπιστείς. Θα παραμείνεις. Θα σε θέλουν και θα τους θέλεις κι εσύ, γιατί μια ζωή χωρίς ανθρώπους και γεμάτη μοναξιά δε θα σε αφήσει ποτέ να αισθανθείς ολοκληρωμένος. Πάντα θα είσαι μισός ή και λιγότερος απ’ τους άλλους. Ενώ η αλήθεια είναι πως είσαι ο πιο μοναδικός, ο πιο ξεχωριστός και ο πιο αναντικατάστατος άνθρωπος που θα μπορούσα να γνωρίσω.
Αν δε σε κάνω να γελάς, αν δε σκουπίσω τα δάκρυά σου, αν δεν γελάσω με την τούμπα σου, πώς θα έρθω κοντά σου; Αν δε μου μιλήσεις για εκείνους που σε πλήγωσαν και με ποιο τρόπο το έκαναν, πώς θα μάθω να μην το κάνω; Αν δε μου μιλήσεις για τις χαρές σου, γιατί να θέλω να μου μιλάς για τις δυσκολίες σου;
Φίλος είναι αυτός που θα χαρεί με τη χαρά σου διπλά. Όχι εκείνος που θα τρέξει δίπλα σου όταν κλαις και προσπαθείς να βρεις από κάποιον να πιαστείς. Φίλος είναι αυτός που όταν σε βλέπει ευτυχισμένο, θέλει να τσιρίξει απ’ τη χαρά του που τη μοιράστηκες μαζί του.
Ο άνθρωπος είναι αδύνατο να ζήσει μόνος. Να το θυμάσαι κάθε φορά που κλείνεσαι στον εαυτό σου. Να το θυμάσαι κάθε φορά που φέρνεις στη μνήμη σου τον τρόπο που πληγώθηκες. Να το θυμάσαι κάθε φορά που μου πιάνεις το χέρι και σου λέω πως «Είμαι εδώ». Είναι όλες οι φορές που θα εύχομαι να βρεθεί κι άλλος τυχερός να σε γνωρίσει.
Υ.Γ.1 Αφιερωμένο στην Κατερίνα που μας γνώρισε.
Υ.Γ.2 Για τον Γιάννη, τη Σοφία, την Έλλη, τη Στελλίνα, τη Μαρία και τον Κώστα.
Επιμέλεια Κειμένου Λάμδας Βήτα: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Λάμδα Βήτα
