«Από Δευτέρα θα σταματήσω να καπνίζω, θα κάνω δίαιτα και θα ‘μαι πιο συνεπής». Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν την τάση να τα προγραμματίζουν όλα για την επόμενη. Επόμενη μέρα; Βδομάδα; Επόμενο μήνα; Χρόνο; Γενικά, να τα προγραμματίζουν όλα για το μέλλον.
Σκέψου, πόσες φορές έχεις πει το εξής: «Αύριο είναι μια καινούρια μέρα. Θα σηκωθώ απ’ το κρεβάτι, θα πατήσω τα πόδια μου στο πάτωμα και θα κάνω όλα όσα θέλω να κάνω εδώ και καιρό. Nα βγάλω πρόγραμμα για την εξεταστική, να γραφτώ γυμναστήριο –καλοκαίρι πλησιάζει, πρέπει να συμμαζευτεί η κατάσταση-, να κάνω δουλειές στο σπίτι, σκόνη έχει πιάσει αυτό το τραπεζάκι που ‘χει πάνω ένα εισιτήριο λεωφορείου από τότε που στοιχίζανε 80 λεπτά η διαδρομή». Και πάει λέγοντας.
Ωστόσο, πάει λέγοντας ή πάει κλαίγοντας; Διότι όσο πιο πολύ καιρό αναβάλλεις τις καταστάσεις, ίσως άλλο τόσο ν’ αναρωτιέσαι για ποιο λόγο η τόση αναβολή. Γιατί δηλαδή να πατάς συνέχεια αναβολή στο ξυπνητήρι σου; Πρέπει να ‘σαι πάντα της φάσης «last minute»; ‘Η μήπως τελικά αυτό που αναβάλλεις είναι αυτό που δε σε γεμίζει όσο θα ‘θελες;
Για παράδειγμα, έχεις πείσει τον εαυτό σου ότι θέλεις να πετύχεις στην καριέρα σου. Είσαι άνθρωπος που θέλεις ν’ ασχοληθείς σοβαρά με τον επαγγελματικό τομέα στη ζωή σου. Βάζεις ένα στόχο. Κάθε μέρα να γίνεσαι καλύτερος σ’ αυτό που κάνεις με τη λογική, σχεδόν πάντα, ότι θα φτάσεις στο επιθυμητό αποτέλεσμα.
Ξυπνάς το πρωί κι αρχίζεις να γεμίζεις το μυαλό σου με πληροφορίες για το πώς θα φτάσεις στον στόχο σου. Διαβάζεις sites, βιβλία αυτοβελτίωσης, σημειώνεις χαρτάκια με τη σειρά προτεραιότητας στόχων, τους οποίους υπογραμμίζεις με φωσφοριζέ μαρκαδοράκι. Τελειώνοντας την αναζήτηση, κλείνεις τ’ αρχείο σου ή τακτοποιείς τα χαρτιά σου σε σειρά και πηγαίνεις μια βόλτα, με την υποσημείωση στο μυαλό σου ότι «αύριο θα ξυπνήσω και θ’ αρχίσω να δουλεύω με τον εαυτό μου, για να γίνω καλύτερος».
Ξημερώνει το πρωινό της επομένης. Σηκώνεσαι απ’ το κρεβάτι με πονοκέφαλο, γιατί χθες το βράδυ πάλι ξενύχτησες βλέποντας ταινία ή αράζοντας με το παρεάκι σου και δεν έχεις όρεξη, όχι τους στόχους σου να κοιτάξεις, αλλά ούτε καφέ να ετοιμάσεις να πιεις. Άπαξ και φτάσεις σ’ αυτό το σημείο, δεν υπάρχει γυρισμός. Η αναβολή βαράει κόκκινο κι η υποσημείωση στο μυαλό σου, έχει γίνει delete πριν καν ανοίξεις τα μάτια σου.
Κάπου εκεί, αρχίζεις κι αναρωτιέσαι. Μήπως τελικά αυτό που χθές μου πήρε τόση ώρα να το βάλω σε σειρά, δεν είναι αυτό που θα με κάνει ευτυχισμένο; Διότι, αν σ’ έκανε πραγματικά ευτυχισμένο, δε θα δημιουργούσες ολόκληρο φάκελο με σημειώσεις, οι σημειώσεις θα ‘ταν χαραγμένες μέσα στο μυαλό σου. Θα υπήρχαν εκεί για πάντα κι απλά μέρα με την ημέρα θα ‘φτανες όλο και πιο κοντά σ’ αυτό που ήθελες. Και το σημαντικότερο; Δε θα το ανακοίνωνες σ’ όλον τον κόσμο. Θα το κρατούσες για σένα, γιατί αν είναι κάτι που θες να κάνεις πραγματικά, δεν το διατυμπανίζεις σ’ ό,τι κινείται. Το γνωρίζεις εσύ κι αυτό είναι αρκετό.
Αν λοιπόν θέλεις να γίνεις η καλύτερη πλευρά του εαυτού σου και να βάζεις στόχους για σένα και τη ζωή σου, ο μόνος τρόπος να το κάνεις σωστά είναι ν’ αφήσεις τον εαυτό σου να φανταστεί ότι του αξίζει να ‘ναι ευτυχισμένος με τις αποφάσεις που παίρνει.
Αυτό που ίσως σε δυσκολέψει είναι να βρεις τη δύναμη να τις τηρήσεις. Αν, όμως, αυτό που ‘χεις πάρει απόφαση να κάνεις για σένα είναι αυτό που σε κάνει να χαμογελάς όταν το σκέφτεσαι, ακόμη και μετά από μια δύσκολη μέρα στη δουλειά ή στη σχολή σου, τότε κατά την ταπεινή μου άποψη, είσαι προς τη σωστή κατεύθυνση. Υπάρχει μεγάλη περίπτωση να γρατζουνιστείς αρκετές φορές μέχρι να φτάσεις στην κορυφή και να πέσεις άλλες τόσες, αλλά αφού αποφάσισες να το κάνεις, τότε χρειάζεται να συνεχίσεις να προχωράς, διότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη απογοήτευση από ‘κείνη που προσφέρεις απλόχερα στον εαυτό σου.
«Όλοι οι άνθρωποι περιμένουν κάτι που δεν πρόκειται να ‘ρθει ποτέ. Τ’ αύριο. Γιατί όταν ξημερώσει, είναι ήδη σήμερα». Φρόντισε, λοιπόν, να ζεις το σήμερά σου, με τους δικούς σου στόχους, τους δικούς σου όρους, τις δικές σου αποφάσεις και τα δικά σου όνειρα.
Επιμέλεια Κειμένου Λάμδα Βήτα: Ιωάννα Κακούρη
Συντάκτης: Λάμδα Βήτα
