Τελικά εκείνο το ταξίδι, δε το κάναμε παρέα. Εκείνο το ταξίδι που με τις ώρες συζητούσαμε και σχεδιάζαμε.
Αρχικά ονειρευόμασταν απλά να βρεθούμε σε ένα μέρος οι δυο μας μόνο. Να μη μας ενδιαφέρει κανείς και τίποτε. Να πάμε κάπου που να μη μας γνωρίζει κανείς. Να ζούμε μόνο τις στιγμές μας. Να γελάμε, να τραγουδάμε μεθυσμένοι, να κοιμόμαστε οπουδήποτε αρκεί να ξυπνάμε και να αντικρίζουμε ο ένας τον άλλον.
Έπειτα όμως, καταλήξαμε να συζητάμε για πιο συγκεκριμένες διακοπές. Πιο συγκεκριμένα μέρη. Ίσως εκείνα που θέλαμε να πάμε ο καθένας ξεχωριστά, ο καθένας μόνος. Όμως με κάποιο μαγικό τρόπο, καταλήξαμε να «χωρέσουμε» ο ένας στη μοναξιά του άλλου.
Έτσι, αρχίσαμε να κάνουμε σχέδια. Βρήκαμε το μέρος μας και ξεκινήσαμε να ψάχνουμε ημερομηνίες, εισιτήρια και όλα εκείνα που ψάχνει κάποιος όταν είναι έτοιμος να φύγει ταξίδι με το αμόρε του.
Το μέρος ήταν ότι έπρεπε για εμάς που ήμασταν ερωτευμένοι και μαζί. Δε θέλαμε πολλά, μόνο δραστηριότητες που θα μας κάνανε να περνάμε υπέροχα παρέα.
Μπαίναμε στο internet και ψάχναμε μαγαζιά παρέα. Μουσεία, κινηματογράφους, παραλίες, βουνοκορφές, απόμερα σημεία με θέα, καλό φαγητό και φασαρία πού και πού. Ήταν οι πιο όμορφες μέρες μας.
Ήτανε χειμώνας και κλείναμε εισιτήρια για το καλοκαίρι. Ήταν καλοκαίρι και κλείναμε εισιτήρια για τον χειμώνα. Το παιχνίδι με τα ταξίδια ήταν το αγαπημένο μας. Είχαμε βρει που θα πάμε από τον πρώτο καιρό. Τόσο ενθουσιασμένοι για αυτό μας το ταξίδι που τελικά όμως, δε πήγαμε ποτέ.
Βλέπεις, χωρίσαμε μιας που έπρεπε. Δεν καταφέραμε να ξεφύγουμε παρέα. Όμως έμαθα πως βρήκες τρόπο να πας εκεί που λέγαμε μαζί. Πήγες με το καινούριο αμόρε.
Άραγε, ήταν δική σου ιδέα να πάτε στο μέρος που είχαμε ορίσει ως δικό μας; Ή έχετε τόσο καλή επικοινωνία που είπατε ταυτόχρονα πού θέλετε να πάτε διακοπές κι εκείνη άνοιξε το στόμα της και σου απάντησε σαν να είναι εγώ;
Της μίλησες της καινούριας σου σχέσης για τα σχέδια που κάναμε παρέα ή όλες τις ιδέες μου τις σέρβιρες για δικές σου; Eίπες πως σε εκείνο το μέρος είχαμε φανταστεί όλες μας τις ημέρες μαζί; Είπες πως σε εκείνο το μέρος θα κάναμε πρώτη φορά κάτι οι δυο μας χωρίς κανέναν άσχετο ή σχετικό μαζί μας;
Αναρωτιέμαι αν όποια ιδέα είχα εγώ να κάνουμε τη μοιράστηκες μαζί της. Κι αν το έκανες, θα την παρουσίασες για δική σου. Και πώς μπόρεσες να το κάνεις αυτό; Βαθιά μέσα σου ευχόσουν να ήμουν εγώ εκείνη που σου απαντούσε ή το καινούριο και το «απ’ αλλού φερμένο;»
Αλήθεια, πόσες φορές με σκέφτηκες όταν ήσουν μαζί της; Απορώ, γιατί πήγες μ’ έναν άγνωστο ταξίδι κι όχι με μένα, το γνωστό. Αναρωτιέμαι αν αυτό το ταξίδι σε έκανε να σκεφτείς εμένα και τα λάθη μας.
Εκείνο το ταξίδι ήταν η ευκαιρία μας να είμαστε μαζί κάπου στο άγνωστο και να προσπαθήσουμε να το μάθουμε παρέα. Πούλησες όμως τις αναμνήσεις μας, γιατί εμφανίστηκε κάτι παρόμοιο με μένα για να σου θυμίσει αυτά που ήθελες να ξεχάσεις.
Εκείνο το ταξίδι που ήθελα να πάω μαζί σου εγώ –γιατί τελικά απ’ ό,τι φαίνεται μόνο εγώ ήθελα να το πάμε παρέα- το έκανες με την καινούρια σου σχέση. Ήταν το μόνο που μου θύμιζε όσα δε ζήσαμε κι ήθελα να ζήσουμε. Πλέον δεν υπάρχει τίποτα παραπάνω για να ζήσουμε μαζί.
Επιμέλεια κειμένου Λάμδας Βήτα: Νάννου Αναστασία.
Συντάκτης: Λάμδα Βήτα
