Υπάρχουν σχέσεις στη ζωή μας που δημιουργούνται φυσικά, μέσα από κοινές εμπειρίες, συναισθήματα και στιγμές. Η φιλία είναι μία από αυτές, μια σχέση που μας δίνει χαρά, στήριξη και κατανόηση. Τι συμβαίνει, όμως, όταν κάποιος δεν έχει φίλους του ίδιου φύλου; Είναι απλώς μια προσωπική επιλογή ή μήπως κρύβει κάτι βαθύτερο;
Οι φίλοι του ίδιου φύλου παίζουν έναν ιδιαίτερο ρόλο στη ζωή μας. Είναι αυτοί που, πολλές φορές, μας καταλαβαίνουν πιο εύκολα, γιατί μοιραζόμαστε κοινούς αγώνες, εμπειρίες και κοινωνικές προκλήσεις. Από την παιδική ηλικία, αναζητούμε την αποδοχή και τη σύνδεση μέσα στην ομάδα των «δικών μας», εκείνων που μας μοιάζουν και μας καθρεφτίζουν. Όταν λείπει αυτή η σύνδεση, γεννιούνται ερωτήματα: είναι απλώς μια τυχαία έλλειψη ή σημάδι ότι κάτι πιο βαθύ υπάρχει;
Ίσως η έλλειψη φίλων του ίδιου φύλου να μην είναι πάντα επιλογή. Μερικοί άνθρωποι μπορεί να έχουν πληγωθεί από σχέσεις με το ίδιο φύλο, να έχουν βιώσει ανταγωνισμό, απόρριψη ή ακόμα και παρεξηγήσεις που άφησαν ανεπούλωτες πληγές. Αυτές οι εμπειρίες μπορεί να τους οδηγήσουν στο να αποφεύγουν τέτοιες φιλίες, φοβούμενοι την επανάληψη του πόνου. Υπάρχει, όμως, και η πιθανότητα οι άνθρωποι αυτοί να μη νιώθουν άνετα μέσα στη «φυσική» ομάδα τους. Ίσως, οι διαφορές στα ενδιαφέροντα, τις προτιμήσεις ή την κοσμοθεωρία να τους κάνουν να αισθάνονται αποκομμένοι. Αντί να αναζητήσουν φίλους που μοιράζονται το φύλο τους, επιλέγουν σχέσεις που τους κάνουν να νιώθουν πιο ασφαλείς κι αποδεκτοί, ανεξάρτητα από φύλο.
Το αν το να μην έχεις φίλους του ίδιου φύλου είναι «red flag» εξαρτάται από το γιατί συμβαίνει. Αν κάποιος συνειδητά αποφεύγει τέτοιες φιλίες λόγω βαθύτερων ανασφαλειών, ανταγωνισμού ή φόβου, αυτό μπορεί να δείχνει μια δυσκολία στη σύνδεση και την αποδοχή του εαυτού του. Από την άλλη, αν η απουσία αυτή είναι αποτέλεσμα τυχαίων συγκυριών ή διαφορετικών ενδιαφερόντων, τότε δεν υπάρχει κάτι ανησυχητικό. Το πιο σημαντικό, όμως, είναι να εξετάσουμε την ποιότητα των σχέσεών μας. Μήπως οι σχέσεις που έχουμε – ανεξαρτήτως φύλου – είναι υγιείς, γεμάτες κατανόηση και αλληλοϋποστήριξη; Γιατί, στο τέλος της ημέρας, δεν έχει σημασία αν οι φίλοι μας είναι άνδρες ή γυναίκες. Αυτό που μετρά είναι αν οι σχέσεις αυτές μας γεμίζουν και μας κάνουν καλύτερους.
Η αυτογνωσία είναι το κλειδί σε αυτό το ερώτημα. Αν κάποιος παρατηρεί ότι αποφεύγει συστηματικά φίλους του ίδιου φύλου, ίσως είναι η στιγμή να αναρωτηθεί: μήπως υπάρχει κάποιο παλιό τραύμα που δεν έχει κλείσει; Μήπως η αποφυγή αυτή κρύβει μια ανασφάλεια ή μια παρεξήγηση για τον ίδιο τον εαυτό του; Δεν είναι κακό να παραδεχόμαστε ότι έχουμε δυσκολίες στις σχέσεις μας. Αντίθετα, η παραδοχή αυτή μπορεί να μας βοηθήσει να δούμε πιο καθαρά τις ανάγκες μας και να χτίσουμε καλύτερες συνδέσεις. Ίσως, η απουσία φίλων του ίδιου φύλου να είναι μια ευκαιρία για να κατανοήσουμε καλύτερα τον εαυτό μας και να αναθεωρήσουμε τις προτεραιότητές μας στις σχέσεις. Στο τέλος της ημέρας, η ζωή είναι γεμάτη από ευκαιρίες για να χτίσουμε αυθεντικές σχέσεις. Δεν έχει σημασία αν αυτές οι σχέσεις είναι με το ίδιο ή το αντίθετο φύλο, αλλά αν μας κάνουν να νιώθουμε αγαπημένοι, κατανοητοί και πλήρεις. Οι φίλοι είναι ο καθρέφτης μας, και μέσα από αυτούς μαθαίνουμε να αγαπάμε καλύτερα τον εαυτό μας.
Το να μην έχεις φίλους του ίδιου φύλου δεν είναι από μόνο του «red flag». Είναι μια αφορμή να αναρωτηθείς τι σημαίνουν οι σχέσεις για εσένα, τι αναζητάς από αυτές και αν οι επιλογές σου σε οδηγούν σε μια ζωή γεμάτη νόημα και σύνδεση. Γιατί στο τέλος, όλοι αξίζουμε σχέσεις που μας δίνουν φτερά. Οι σχέσεις που δημιουργούμε, είτε με το ίδιο φύλο είτε με το αντίθετο, είναι καθρέφτες της ψυχής μας. Μας δείχνουν ποιοι είμαστε, τι αναζητούμε, τι φοβόμαστε και τι χρειαζόμαστε. Ίσως, το να μην έχουμε φίλους του ίδιου φύλου να είναι ένα σημάδι ότι ήρθε η ώρα να αγκαλιάσουμε τα κομμάτια του εαυτού μας που ίσως διστάζουμε να δούμε. Η φιλία, άλλωστε, δεν έχει όρια ή φύλο· είναι μια γέφυρα κατανόησης και αποδοχής, και κάθε βήμα πάνω σε αυτήν μας οδηγεί πιο κοντά στον αληθινό μας εαυτό.
Γιατί, στο τέλος της ημέρας, αυτό που μετρά δεν είναι ποιοι βρίσκονται δίπλα μας, αλλά πώς αυτοί οι άνθρωποι μάς κάνουν να νιώθουμε. Είναι η ζεστασιά της στιγμής, το αίσθημα της ασφάλειας, το γέλιο και το δάκρυ που μοιραζόμαστε. Οι φίλοι – είτε είναι ίδιοι με εμάς είτε διαφορετικοί – είναι το λιμάνι μας στις τρικυμίες της ζωής. Και όσο περισσότερο ανοιγόμαστε σε αυτές τις σχέσεις, τόσο πιο κοντά φτάνουμε στην αγάπη που όλοι αξίζουμε: την αγάπη για τον εαυτό μας και τον κόσμο γύρω μας.
Συντάκτης: Ερατώ Μπουλαζέρη
