Δεν πειράζει που δε βγήκε

Σκέψεις κι αναλύσεις που δεν έχουν σταματημό. Δύσκολα τα πράγματα όταν αρχίζουν οι αναμνήσεις να σε κατακλύζουν. Κι είναι κι αυτό «γιατί» που προσπαθεί άδικα να βρει διέξοδο και μια λύση να κρυφτεί.

Δεν πήγαν οι καταστάσεις όπως τις περίμενες. Για ακόμη μια φορά βρίσκεσαι εδώ να αναρωτιέσαι τι έκανες λάθος. Τι πήγε στραβά και ποιον να κατηγορήσεις. Συνήθως το ρίχνεις στον εαυτό σου. Πως ίσως δεν ήσουν αρκετός, πως τάχα δεν έκανες σωστούς χειρισμούς. Μπαίνεις όλο και πιο βαθιά σε εκείνο το τούνελ που η έξοδός του δε φαίνεται πουθενά. Λες κι είναι μια ατελείωτη διαδρομή χωρίς κανέναν προορισμό. Παγιδεύεις τον εαυτό σου με δεύτερες σκέψεις δίχως αιτία, απλά και μόνο επειδή εναπόθεσες για άλλη μια φορά τις ελπίδες σου σε κάτι που τελικά δε σου βγήκε.

Δε βγήκε γιατί κάποιος φοβήθηκε, γιατί δεν ήρθαν έτσι τα πράγματα κι ας το ήθελες τόσο. Γιατί δεν ήρθε αυτό το ζητούμενο που με μανία επιθυμούσες. Ίσως να φταίει ο χρόνος κι η στιγμή. Είναι πολλά ακόμα αυτά που πρέπει να κάνεις κι έχεις πολλά ακόμα να μάθεις. Ίσως κάποια άλλη στιγμή τα κομμάτια να ταιριάξουν περισσότερο, μαζί τους κι οι άνθρωποι.

Μη βασανίζεσαι. Δε μένουν με χαλινάρια οι άνθρωποι, μόνο με πράξεις κι αν οι πράξεις δεν είναι αμοιβαίες είναι άδικο είναι να μένει ο ένας. Αν, λοιπόν, πούμε πως ο καθένας παίρνει ό,τι αξίζει, τότε ίσως θεωρήσεις πως δεν άξιζες. Αν, απ’ την άλλη, πούμε πως όλα γίνονται για κάποιον λόγο, τότε μάλλον για το καλό σου έγινε. Σταμάτα να ταλανίζεσαι με αδιάκοπες κι ανούσιες αμφιβολίες.

Είμαστε εγωιστές εμείς οι άνθρωποι και καλομαθημένοι. Νομίζουμε πως όλα πρέπει να γίνονται με τον τρόπο μας. Πως μόλις βάλουμε κάτι στο μυαλό μας κάποιος θα μας ακούσει και θα γίνουν όλα μαγικά, όπως τα έχουμε σκεφτεί. Όταν δε γίνεται αυτό πέφτουμε στη μιζέρια μας και με δράματα βρίζουμε και καταριόμαστε τη μοίρα μας για αυτό που μας συμβαίνει.

Έτσι είναι η ζωή, άδικη και δίκαιη ταυτόχρονα. Αυτή, όμως, είναι η ομορφιά της. Γιατί εν τέλει ίσως αυτό που ζητούσες να μην ήταν αυτό που χρειαζόσουν πραγματικά. Να της έχεις εμπιστοσύνη της ζωής σου, λοιπόν. Πολλές φορές θα σου δείξει αυτά που εθελοτυφλείς να δεις και θα σε οδηγήσει σε τέτοιους δρόμους, καλύτερους από εκείνους που σκόπευες να πας από μόνος σου.

Να λες «δεν πειράζει». Εσύ προσπάθησες κι έβαλες τα δυνατά σου. Έκανες το δάκρυ σου γέλιο κι οπλίστηκες με θάρρος κι υπομονή. Έσπασες τα φτερά σου κι τα ξανακόλλησες. Δεν έχασες τίποτα, μη στεναχωριέσαι.

Ούτε ο χρόνος που χάθηκε είναι άδικος. Κάθε κομμάτι στη ζωή σου είναι μια εμπειρία που έπρεπε να ζήσεις. Ένα μάθημα που σε διαμόρφωσε και σε έκανε αυτό που είσαι σήμερα.

Κάθε στιγμή να θυμάσαι να σε κάνεις περήφανο. Να ακολουθείς το ένστικτό σου κι εκείνο που ζητάει η καρδιά σου τη συγκεκριμένη στιγμή.  Να λες «δεν πειράζει» και να προχωράς. Αυτό πρέπει να κάνεις πάντα. Κάν’ το για σένα. Σου το χρωστάς.